Nieuw Zeeland
Bericht - 14 maart 2019 om 09:56 uur
Ruimte, Rust en Relaxed. Dat is wel de conclusie waar in op uitkom zo aan het einde van mijn reis door Nieuw Zeeland. Niet zo gek als ik er even wat getallen op na sla: dit land is ruim 6 keer groter dan Nederland en heeft net iets meer dan 4 miljoen inwoners. Wat neer komt op 14 mensen per vierkante kilometer tegenover 452 op dezelfde oppervlakte in Nederland. Ja dan begrijp ik het wel. Leven en laten leven is hier niet echt een uitdaging.
Nieuw Zeeland heeft een ongekende natuur. Hoge bergen en stijlen kusten. Prachtige kleine baaien die (...)
11 reacties • Plaats een reactie
Mensen met een passie
Bericht - 06 maart 2019 om 05:17 uur
Nieuw Zeeland (NZ) geeft weer nieuwe avonturen met een verscheidenheid aan mensen. Over het algemeen laten de ‘Kiwi’s’ zich gemakkelijk benaderen. De steden zijn klein en overzichtelijk. Bergen en water zijn altijd dichtbij. Ik kom aan in Queenstown op het Zuidereiland. Vanaf hier reis ik omhoog naar het Noordereiland.
Vanaf het water is een deel van NZ goed te bekijken dus stap ik op de boot naar de Doubtful Sounds, een schitterend fjorden gebied.
Onderweg zijn heeft ook zo zijn thema’s en dit keer wordt mijn nieuwsgierigheid gewekt door de passie die mensen hebben. Wat is de reden dat je (...)
7 reacties • Plaats een reactie
Sydney en de Blue Mountains
Bericht - 22 februari 2019 om 07:00 uur
Soms lijkt een stad een oude bekende. Dat gevoel heb ik vrij snel in Sydney. Na een heerlijke treinreis van 12 uur sta ik op het Centraal station. Ik permiteer me de luxe van een taxi, ben nog net bereid om mijn tandenborstel te gebruiken en hou de dag voor gezien.
Een stad ontdek ik met mijn voeten. Ze brengen me op plekken waar geen ander vervoersmiddel komt. Zoals langs de kleine super waar de koffie slechts 1 dollar kost. Met een beker in mijn hand, zoals dat hier te doen gebruikelijk is, ga ik op zoek naar een plekje (...)
6 reacties • Plaats een reactie
Vrienden
Bericht - 15 februari 2019 om 09:15 uur
Onlangs ontving ik dit bericht van een vriendin: “Ik hou van de vrienden die ik dagen, weken, maanden niet zie maar met wie de band sterker is dan ooit”.
Het is zelfs 20 jaar geleden dat ik Kerryn voor het laatst zag. We leerden elkaar kennen tijdens onze tijd als Instructor Trainers voor het International Kinesiology College. Tijdens de internationale bijeenkomsten maakten we samen Las Vegas onveilig. Aten we spaghetti in Italië en dronken we bier, ingepakt in papier omdat drank verboden was, op de campus in San Diego.
Als ik in Geelong uit de bus stap vallen de jaren weg. (...)
10 reacties • Plaats een reactie
The 'Great Oceaan Walk
Bericht - 08 februari 2019 om 05:59 uur
Geuren kun je niet vastleggen. Verhalen en gevoelens kunnen aan het papier toevertrouwd worden maar geuren?
Vandaag begin ik aan een driedaagse wandeling, “The Great Oceaan Walk”. In totaal bestaat hij uit 91 kilometers maar dat lijkt me iets te enthousiast.
Mark, de organisator, haalt mij vroeg op. Ik ben de enige loper. Aangekomen op het vertrekpunt krijg ik een alarm en een kaart. Daar ga ik het mee doen. Mocht ik het alarm nodig hebben dan komt na activatie een reddingshelikopter, juist ja.
Een enorm bos opent zich voor mij. Bomen met een hoogte van tientallen meters. Menshoge varens. Als de (...)
11 reacties • Plaats een reactie
Nog een staartje...
Bericht - 01 februari 2019 om 09:19 uur
De afwezigheid van de trouwe viervoeter op het vasteland wordt op Tasmanië ruim goedgemaakt. Sommige Tassies hebben er wel drie. Op het strand van Kingston hebben ze zelfs een eigen zwemgelegenheid. Daar maken ze dan ook flink gebruik van. Langs de wandelpaden worden ze ook niet vergeten. Ik kom zowaar een grote steelpan met water tegen, wel vastgelegd aan een ketting. De leuke outfits van de markt hebben ze nog niet nodig. Voorlopig is het nog lekker warm.
Op dit moment woeden er heel wat bosbranden op het eiland. De laatste dagen is de rook zelfs in Kingston te ruiken. (...)
6 reacties • Plaats een reactie
Tasmanië
Bericht - 29 januari 2019 om 23:34 uur
Tasmanië is een klein eiland in het zuiden van Australië. Vanaf Melbourne is het een uurtje vliegen. Vanaf mijn raamplaats heb ik mooi zicht op mijn nieuwe bestemming. Door het dunne wolkendek zie ik rookpluimen. Er zijn fikse bosbranden zo te zien. Een fenomeen wat hier niet onbekend is.
Ik logeer de komende tijd bij Jacqueline en Jaap in Kingston, een klein plaatsje net buiten Hobart. Zij hebben voor drie maanden een huizenruil gedaan en ontvluchten zo het koude, donkere Nederland. In een studio in de tuin heb ik een prima plekje. Het uitzicht is geweldig. Vanaf het terras kijken (...)
6 reacties • Plaats een reactie
Passagiers
Bericht - 24 januari 2019 om 07:29 uur
Ruim 2,5 uur te vroeg op het vliegveld. Ik had nog een uurtje langer kunnen slapen want vroeg opstaan is niet echt mijn ding.
Het voordeel is dat er veel te zien valt. Mensen, zeker in de hoedanigheid van passagiers, zijn en blijven interessante objecten.
Vanuit mijn hoekje zie ik ze voorbij komen. Een groot deel is voorzien van een koffiebeker, ergens tussen de douane en de vertrekhal opgeduikeld. Wanneer je koffie of thee besteld wordt je naam gevraagd. Dan is het wachten totdat het goddelijke vocht jouw kant op komt. Dit gaat gepaard met het omroepen van je naam. (...)
8 reacties • Plaats een reactie
Uluru, de Ghan en kangoeroe's
Bericht - 20 januari 2019 om 01:52 uur
Het is 06.00 als de 4w truck klaarstaat. Vandaag begint het kampeeravontuur naar het hart van Australië. Ik deel deze ervaring met 15 reizigers. Een jong stel uit Delft, 4 Italianen, 4 Zwitsers, 2 Duitsers en 2 Engelsen die in Canada wonen. Al snel blijkt dat de helft geen of nauwelijks Engels spreekt. Dat is een leuke uitdaging. Onze gids en chauffeur Shannon doet zijn uiterste best, hij had net zo goed Chinees kunnen spreken. De Italiaanse Romeo kijkt me met zijn staalblauwe ogen vragend aan. Ik gooi er wat Spaanse woorden in en de wanhoop verdwijnt langzaam uit (...)
12 reacties • Plaats een reactie
Alice Springs
Bericht - 12 januari 2019 om 03:31 uur
Na relaxte dagen in Adelaide ga ik weer op pad. Een Boeing 737-800 brengt me naar Alice Springs. Ik heb een hele rij stoelen voor mijzelf. Het is helder en het uitzicht is fascinerend. Onder mij trekt het landschap voorbij. Wat een droogte. Meren en rivieren zonder water. Eindeloze zandwegen. Naar mate we Alice Springs naderen wordt de aarde roder.Als ik het vliegtuig uitkom valt de hitte als een deken over me heen. Ruim 40 graden.
Reizen is ontdekken en ontmoeten dus aangekomen in het hotel besluit ik de dappere schoenen aan te trekken en de hitte te trotseren. Gewapend (...)
8 reacties • Plaats een reactie
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact