Reisverslag 7 2/5
Geplaatst op 02 mei 2017 om 21:35 uur
Lenneke en Aad vervolgen het verhaal van de diaconale reis naar Hillcrest Aids Centre in Zuid Afrika. Het is vandaag dinsdag 2 mei 2017. Anne-Marije, Lydia Aalberberg en Lenneke gingen vroeg op pad voor hun werk in de Respite Unit.
De ploeg sloot snel aan met grote zin. We begonnen met de weekopening van Hillcrest Aids Centre waar Aad de meditatie in mocht verzorgen. Het verhaal van Bartimeus die de Heer aanriep om genezing stond daarin centraal. De Heer aanroepen in al onze onzekerheden en noden mogen we hieruit leren en ons door laten troosten en steunen.
Hierna gingen we aan het werk. De twee ploegen die werken aan het mozaiek-kunstwerk gingen vol vuur aan de slag en zoals het er nu uit gaat zien wordt het echt geweldig. Helaas waren er niet genoeg tegels om te breken en om in de juiste kleur het karwei af te maken. Morgen hopen we op voldoende materialen.
De mannen van tuinrenovatie slaagden er vandaag in om een prachtig bord op te richten dat de klanten moet wijzen op de mogelijkheid om bij Hillcrest mooie planten te kopen. Morgen gaan zij verder met het in cement gieten van twee levensgrote giraffes. Mooie dieren van ijzer om aandacht te trekken voor het Hillcrest Aids Centre terrein.
In de Respite Unit:
We begonnen met de overdracht van de patiënten aan hun bed. Elke patiënt wordt gewogen en getemperatuurd door de nachtdienst. Ook de conditie van de patiënt werd besproken. Daarna werd de dag geopend met zang en gebed door het personeel van de nacht en de dagdienst samen. Iedereen staat dan hand in hand – een heel bijzonder moment van de dag.
We hebben bedden verschoond, geholpen met medicijnen geven, iemand gedoucht en gekeken bij de wondverzorging. We gingen daarna naar de weekopening waar Aad al over schreef.
Toen we naar de weekopening weer terug kwamen op de Respite unit was het verzorgende werk voor de ochtend klaar. De zusters hadden pauze. Op dat moment voelde we ons een beetje nutteloos. Dus wij gingen zelf maar in gesprek met verschillende patiënten.
Na de lunch hadden we bedacht om met de patiënten te gaan kleuren. In onze koffers zaten genoeg stiften en potloden en kleurboeken voor volwassenen. Dit werd vooral door de vrouwelijke patiënten goed ontvangen. Kleuren kan namelijk heel goed als je alleen nog maar op bed kunt liggen.
Het meisje van 7 jaar waar het blog gisteren over ging was in het ziekenhuis geweest voor onderzoek en kwam terug op de Respite Unit. Ik heb haar in mijn armen geprobeerd eten te geven. Ze was te moe om te slikken. We hebben haar in bed gelegd en ik heb haar mond verzorgt, want ik schrok hoe die eruit zag. Rotte tanden, een geel uitgeslagen tong. Vreselijk wat deze ziekte met het lichaam van de mens doet. Anne-Marije, Lydia A en ik hebben hier nog lang over gepraat, want dit is in onze ogen een uitzichtloze situatie waar wij ons onmachtig bij voelen.
Toch wil tot slot zeggen dat de patiënten liefdevol verzorgd worden door de verpleging en de vele vrijwilligers.
Dit was voor ons een dag met een goud randje en een huilend hart!
Reacties
|
maud en klaas |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact