GOA hard or GOA home, ja, again!
Geplaatst op 01 maart 2020 om 13:58 uur
GOA HARD OR GOA HOME, ja, again!
Ik had voor mezelf besloten dat ik niet langer in Mumbai wilde zijn, als Kennedy en Eric er ook niet meer waren. Mumbai was leuk voor een aantal dagen, maar was wat ik met hun gedaan had, en nu was het ook voor mij tijd om verder te gaan. Ik koos er voor om naar Goa te gaan, maar deze keer naar Noord-Goa. Nadat ik me een beetje ingelezen had in m’n Lonely Planet, koos ik er voor om naar Anjuna te gaan. Het boeken van de vlucht was nog niet zo eenvoudig. Ik besloot via Kiwi te boeken, wat goedkoop was, en tevens geode recensies had. Echter, ik kwam er achter dat mijn boeking niet geaccepteerd was, omdat ze mijn creditcard niet konden valideren… Ik moest naar Nederland bellen, maar met mijn sim uit India, was dat niet mogelijk. Ik besloot de hulptroepen in te schakelen, en mama te laten bellen met de instanties. Even later was gelukkig alles toch nog geregeld. Ik had een taxi geregeld vanuit het hostel naar het vliegveld. De taxi was op tijd, dus er kon niks meer mis gaan, dacht ik… Nou, wie zich ooit afgevraagd heeft hoe het is om op het verkeerde vliegveld te staan, ik kan het je in geuren en kleuren vertellen. In de taxi vroeg de chauffeur aan mij naar welk vliegveld ik moest. Ik had van tevoren al opgezocht of er verschillende vliegvelden waren – ik zag dat dat zo was, maar dat ik naar International Airport moest, aangezien dat was wat er op mijn E-ticket beschreven stond. Echter, er stond geen terminal vermeld, terwijl de terminals zo’n 20 minuten van elkaar af gelegen liggen… De taxichauffeur zei dat hij me eerst zou rijden naar de terminal waar de meeste vluchten van vertrokken – ik zou dan kunnen checken of dit de goede was, en als dat niet zo was, dan zou hij me rijden naar de andere terminal. Ik had mijn reistijd zeeeer ruim ingecalculeerd, en dat bleek verstandig te zijn geweest. Allereerst kwamen we ontzettend vast te staan in de file, waardoor veel tijd verloren ging. Toen we uiteindelijk aan kwamen op de terminal, vroeg ik snel mensen of dit was waar ik moest zijn. Toen hier bevestigend op gereageerd was, vertelde ik de chauffeur dat ik hier goed was, pakte mijn spullen, en liep naar de check-in. Eénmaal binnen de airport, probeerde ik mijn vlucht te vinden op het scherm. Nadat ik eerst een eeuwigheid moest wachten omdat alle vluchten van de dag eerst in de taal van hier vermeld worden, voordat het in het Engels kwam, brak het angstzweet bij mij wel een beetje uit: ik zag mijn vlucht niet op het scherm staan. Snel liep ik naar iemand toe die er werkte, en vroeg of dit mijn goede terminal was. En ja het bleek, ik was op de verkeerde terminal. Ondertussen was ik nog meer tijd verloren, en had ik nogal haast om naar de andere terminal te gaan, omdat ik bijna mijn check-in zou missen. Deze tijdsnood leidde er toe dat ik me enoooorm heb moeten laten afzetten. Voor deze rit van 20-30 minuten, betaalde ik zeker het dubbele, ten opzichte van de rit van mijn hostel naar het vliegveld, welke 2u geduurd heeft. Maarja, nood was aan de man… De taxichauffeur probeerde ook nog té aardig tegen me te doen, wat al helemaal niet werkte en juist mijn boze ik opwekte. Sommigen van jullie kunnen zich een beetje voorstellen wat dit te weeg heeft gebracht… Eenmaal bij het vliegveld, rende ik, na bijna volledig betaald te hebben wat hij vroeg, het vliegveld in. Ik checkte snel mijn bagage in en liep in de richting van de gates. En wat bleek, toen ik eenmaal door de security heen was? Mijn vlucht was een uur vertraagd… Voor de eerste keer vliegen in mijn eentje, was dit een hele ervaring… In de tijd dat ik nu moest wachten voor mijn vlucht, besloot ik het hostel dat ik geboekt had te bellen voor een pick-up vanaf het vliegveld in Goa. Ik was zo ontzettend flauw van deze taxi-chauffeur, en wilde me niet nog een keer laten afzetten. Toen we eenmaal in de lucht waren, verliep de vlucht voorspoedig. Toen ik aankwam in Goa en mijn bagage gepakt had, werd ik zodra ik het vliegveld uit stapte, bestookt door taxichauffeurs. Ik was blij dat ik ze kon afwimpelen met dat ik al een taxi had, al was het probleem dat ik die taxichauffeur niet kon vinden. Gelukkig was mijn telefoonnummer doorgegeven en belde hij me op. Echt verstaanbaar was het niet, door de chaos op het vliegveld in Goa, en het accent waarmee de mensen hier praten, maar uiteindelijk hadden we elkaar gevonden. Een autorit van ongeveer een uurtje bracht me aan bij het hostel dat ik geboekt had: red door hostel. Het hostel zag er super gezellig uit! Ik checkte snel in en werd naar mijn kamer gebracht. Deze kamer deelde ik met 3 andere mensen. Vervolgens besloot ik om naar de bar te gaan, omdat ik wel even toe was aan een drankje na deze enerverende dag. Aan de bar kwam ik al snel aan de praat met wat andere mensen van het hostel, waarvan één jongen ook nog eens bij mij op de kamer sliep. Doordat ik de hele dag niet gegeten had, sloegen de drankjes er nogal hard in en was het snel tijd om naar bed te gaan. De volgende dag had ik afgesproken om met Imad, de jongen van mijn kamer, ergens te gaan ontbijten en vervolgens naar het strand te gaan. We besloten naar Artjuna te gaan, wat een superleuke plek is om te eten! Goa staat nogal in het teken van de hippie-vibe, en dit was hier zeker aanwezig! Na een superlekker ontbijt, gingen we naar het strand van Anjuna beach. Het strand is hier erg mooi, maar je kan hier niet zo goed zwemmen omdat de bodem heel ongelijk is, en je zo 30-50cm naar onder stapt als je het water in probeert te lopen. Toch hadden we een aantal lekkere uurtjes aan het strand, en konden we de zonsondergang bekijken vanaf een café. Eénmaal terug gingen we weer naar de bar van het hostel, maar niet voordat ik mijn verblijf verlengd had met een nacht. Eén van mijn andere kamergenootjes zou vannacht haar verjaardag hebben, en wilde dat graag vieren op een rave party. Nu kan je niet naar Goa gaan zonder een rave party mee te maken, dus ik wilde maar al te graag mee. Toen de neon eenmaal op ons gezicht zat, was het tijd om te gaan! Wat een ervaring was dit! De muziek was totaal niet mijn ding, maar de vibe was geweldig! Ondanks dat ik de muziek niks vond, zou ik hier uren kunnen zijn. De volgende ochtend gingen Imad en ik opnieuw ergens ontbijten. We waren nogal laat met ontbijt, omdat ik eerst nog aan het studeren was (ja, in feite had ik de online courses deze week), en we ook een beetje moesten bijkomen van afgelopen nacht. Nadat we een lekker ontbijt gehad hadden, zette Imad me alvast af op het strand. We besloten deze keer naar Vagator beach te gaan, omdat je hier beter zou kunnen zwemmen en dat bleek zeker het geval te zijn. Echter, omdat ik eerst alleen op het strand was, werd ik continu lastig gevallen door mensen die dingen wilden verkopen. Ik vind het echt vervelend om niet aardig tegen ze te zijn, maar op een gegeven moment ben ik er wel een beetje flauw van. Nadat ik me teveel had laten aansmeren, was het wel tijd om terug te gaan naar het hostel. Immers, ik werd verwacht in te skypen vanaf half zeven. Eenmaal aangekomen in het hostel probeerde ik snel alles op te zetten, en na een paar pogingen, was ik ingeskyped in de sessies. Ik verstond de helft niet van wat besproken werd, omdat ik in de common area van het hostel moest zitten vanwege de WiFi, maar goed, ik was erbij. Nadat het eindelijk afgelopen was, was het weer tijd om naar de bar te gaan. Ik ging bij Ronia en Charles zitten, met wie ik naar de rave party geweest was. Charles en ik besloten te tafeltennissen, waarna ik ook Kru ontmoette, met wie ik ging tafeltennissen. Tot slot was er ook nog Aaron, die gelijk met mij aangekomen was op de maandag. Alles onder het genot van een aantal drankjes en leuke gesprekken. Charles en ik hadden nogal een leuke klik samen, en we besloten de volgende dag samen naar een ander deel van Vagator beach te gaan. Daar kwamen we Ronia en Emily tegen, en ook Kru en Esther. Deze dag was zo chill, waarbij we veel in het water te vinden waren. Ik was als een kind zo blij om in de golven te spelen. Nadat we wat gegeten hadden, besloten we rondom de rotsen te gaan, naar de andere kant van het strand. Dit was nogal spannend, omdat we net een beetje te laat waren. Eb begon alweer vloed te worden, en het water kwam een beetje terug te komen tussen de rotsen. Met vloed zou je dit nooit kunnen doen, omdat de golven je tegen de rotsen zouden kunnen gooien, maar nu kon het nog net. Met onze rugzakken boven ons hoofd, liepen we langs de rotsen, glibberend door het water. Al snel bleek dat iemand mijn rugzak over moest nemen, want ik kon hem niet hoog genoeg houden waardoor alles nat werd door de golven. Mijn adrenaline kickte goed in, en ik vond het geweldig! Ik merk echt dat ik soms de extreme dingen nodig heb om me zo goed te voelen. Nadat we de zonsondergang vanaf daar gezien hadden, liepen we naar Shapura. Shapura is een soort vissersdorpje, maar heeft ook een bekende juicebar. Na een lekker versgeperst aardebeiensapje, liepen we terug naar ons hostel, waar we onze avond aan de bar voortzetten. Vanavond was het beerpong avond. Charles en ik besloten in 1 team te gaan, en tot op de dag van vandaag bestaat er nog steeds discussie over of we champions geworden zijn of niet, hoewel wij natuurlijk geloven dat daar geen discussie over hoeft te bestaan, omdat we overtuigd zijn van ons kampioenschap! De volgende dag was het alweer vrijdag. Dat ik nog steeds in dit hostel zat, betekent dat ik mijn verblijf opnieuw verlengd had, deze keer voor twee nachten. Charles, Brian en ik gingen opnieuw naar Vagator beach. Dit betekende weer veel zwemmen, en veel relaxen op het strand. Vanavond was het karaoke-avond, dus daar moesten we onze energie voor sparen. Tegen het eind van de middag gingen we naar Hilltop. Hilltop heeft een aantal marktjes, veel voedselkraampjes, en in de avond komt er live muziek en een DJ. Omdat we de karaoke avond niet wilden missen, besloten we eeerst naar Hilltop te gaan, dan naar karaoke, en dan terug naar Hilltop. Toen we in het eind van de middag aan kwamen in Hilltop, was alles nog heel rustig. Toch kwam ik er vandaan met twee nieuwe shirtjes, compleet in Goa style. Ik wilde ze vanavond aan, dus kon niet wachten met ze te kopen! Eénmaal terug in het hostel, was het tijd voor mij om in te skypen voor mijn online courses, voordat ik naar de karaoke party ging. Omdat de karaoke al aan de gang was, kon ik echter niet in de common area zitten, waardoor ik vanaf mijn kamer moest inksypen. De WiFi was erg slecht, waardoor ik al snel moest afhaken, omdat ik mijn eigen data bijna opgemaakt had hieraan. Ik ben bang dat ik ter compensatie van wat ik gemist heb, toch nog een aantal opdrachten moet maken van de uni. Maar goed, dit was wel een goed excuus om eerder naar de karaoke party te gaan! Eénmaal on stage was ik er niet meer weg te slaan, natuurlijk samen met Charles, Brian en Kru. De karaoke-avond was zo’n succes geworden, dat het een lange karaoke avond werd. De volgende ochtend bleek dat niemand het meer gered had om naar Hilltop te komen, behalve Kru. Inmiddels was het zaterdag geworden, en was het tijd voor mij om uit te checken. Ik zou namelijk maandag weer beginnen in het ziekenhuis. Zaterdag bleek echter, dat we allemaal nog even met elkaar wilden hangen. Daarnaast zag ik het nog niet zitten om een aantal uur in de trein te gaan. Dit leidde er toe dat zowel Charles, Brian, Kru en ik, wie allemaal zaterdag zouden uitchecken, allemaal verlengd hebben tot zondag. Het leek alsof we nooit meer uit Goa weg zouden, haha. Zo alles bij elkaar, waren we allemaal al van plan om woensdag of donderdag uit te checken, en bleven we telkens allemaal ons verblijf verlengen, omdat we gewoon zo’n leuke tijd met elkaar hadden. Zaterdag was onze laatste chille dag samen, en besefte ik weer wat voor leuke mensen ik hier ontmoet heb… Ze hebben mijn week hier geweldig gemaakt, en me overal geholpen waar nodig! Zondagochtend was het dan toch echt tijd voor me om te gaan. Ik kon er niet langer aan ontkomen. Ook Charles had al een andere boeking, en Brian had eigenlijk zelfs een andere vlucht. Omdat ik vroeg moest vertrekken voor mijn trein, waren ze ook vroeg uit bed gekomen, zodat ze me konden uitzwaaien. En zo zit ik nu in de trein, mijn geweldige week te beschrijven. Ik wilde het zo snel mogelijk doen, zodat al mijn herinneringen nog vers in mijn geheugen zitten. Deze week is zo geweldig geweest. Het was even ontsnappen aan de realiteit, even het leven leven. Ik ben zo blij met de mensen die ik ontmoet heb! Goa is de plaats waar er geen plaats is voor judgement. Iedereen is hoe hij of zij is, en we laten elkaar allemaal in elkaars waarde. Goa, ik kom zeker terug!
Reacties
|
Maartje |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact