Mumbai met Eric & Kennedy
Geplaatst op 01 maart 2020 om 13:58 uur
MUMBAI PARTY
We bereikten inmiddels het laatste weekend dat Kennedy en Eric hier waren. Ze hadden gepland om het laatste weekend naar Mumbai te gaan, en toen ze vroegen of ik mee wilde, hoefde ik me natuurlijk geen moment te bedenken. Vrijdagmiddag vertrokken we met de taxi naar het vliegveld van Mangalore, waarvandaan we zouden vliegen naar Mumbai. Alles verliep voorspoedig, en voor we het wisten, waar we al aanbeland in Mumbai. India heeft zoveel verschillende gezichten! Mumbai is zo anders dan wat we tot nu toe gezien hadden… Wat met name meteen opviel, was dat het immens druk was. De autorit vanaf het vliegveld naar het hostel waar we zouden verblijven, zou nog geen uur hoeven duren, maar uiteindelijk zaten we wel twee uur in de auto, omdat het zo druk op de weg was. Dit leidde er toe dat we uiteindelijk heel laat in Mumbai aan kwamen, en we moeilijk een plekje konden vinden waar we wilden gaan eten. Leopold’s bar was gelukkig nog open. Dit is één van de bekendste bars in Mumbai, in Colaba. Het is een doelwit geweest van een terroristische aanslag, waarbij je de kogelgaten nog kan zien zitten. Daarnaast is het beschreven in het boek Shantaram, wat over Mumbai gaat. Het was leuk om te zien en om eens geweest te zijn, maar wat ik vooral niet vergeet is dat het belachelijk duur was. Zelfs voor Nederlandse begrippen, vroegen ze erg veel. Maar okee, zulke dingen doe je niet elke dag, dus we besloten er maar voor te gaan. Na een superleuke avond, waarbij we volgens de eigenaars wel lang bleven hangen, want ze wachtten op ons met sluiten, was het tijd om naar het hostel te gaan. De volgende dag besloten we door Mumbai te lopen. We hebben hier veel verschillende mooie gebouwen gezien, waaronder ook de Gate van India. Nadat we wat gegeten hadden, besloten we naar de markt te gaan. Mumbai heeft een aantal grote markten, die we graag wilden zien. Echter, eenmaal aangekomen, hadden we al bijna spijt. Het moment dat we de markt op liepen, vertelde een vrouw mij om goed mijn tassen in de gaten te houden. Nu krijg je niemand zo makkelijk paranoia als mij, wat er toe leidde dat ik alleen maar gefocust was op niet bestolen te worden. De drukte op de markt was insane, en je kan haast niet fatsoenlijk lopen. Zo snel als we konden, vluchtten we van de markt af. In de avond was het tijd voor Social Colaba. Ik heb 4 weken moeten wachten tot ik Kennedy op de dansvloer zou krijgen, dus ik keek hier heel erg naar uit! Uiteindelijk was één van ons niet alleen op de dansvloer, maar lag diegene ook languit op de WC-vloer, dus besloten we na een supergeslaagde avond terug te gaan naar het hostel. Zondag hadden we eigenlijk een recovery dag nodig. We besloten naar Starbucks te gaan, en gingen daar een poosje chillen. Dit bracht mij ook in de mogelijkheid om uit te zoeken waar ik heel wilde, nadat Kennedy en Eric terug zouden vliegen naar de US. Na de nodige chill-time, besloten we toch nog maar even Mumbai door te lopen. We wilden nog graag de zee zien vanaf de boulevard. Daarnaast dacht Eric nog een goede route naar het strand te weten, al bleek dat we na zo’n 10km lopen, op nog zo’n 0,5km afstand van het strand, niet verder konden. De tocht was echter niet voor niks geweest, want we hebben langs de slums gelopen, wat zo ontzettend indrukwekkend was. Deze slumkids kwamen de slums uit en waren helemaal geïnteresseerd in ons. Zwaaien naar ze, maakte ze al helemaal gelukkig. Het is zo bijzonder om te zien hoe verschillend mensen kunnen leven… Aan de ene zijde van de straat zag je de luxe huizen, aan de andere kant van de straat de sloppenwijken… Dit herinnert me er altijd weer aan dat we geluk hebben waar we geboren worden. 300 meter verder had het zo anders kunnen zijn… ’s Avonds liepen we nog een beetje rond in Mumbai op zoek naar een eettentje en kwamen bij het meest local eettentje uit. Wat eten betreft is niets leuker dan uitzoeken waar de mensen hier eten! Als afsluiter van de leuke tijd, besloten Kennedy en ik samen een henna tattoo te doen. Omdat ik nog weer in het ziekenhuis moest werken in een week, besloot ik dat het geen goed idee was om hem op mijn arm of hand te zetten, en koos er voor hem op mijn voet te zetten. Ik had er echter niet bij nagedacht dat ik ook nog terug moest lopen naar het hostel. Ik kan je na deze ervaring wel vertellen, dat met blote voeten door Mumbai lopen, niet exact is wat je graag zou willen. Ik was heel blij dat Kennedy met haar slipper in de hondenpoep stapte, en niet ik op mijn blote voeten… Eenmaal terug in het hostel gingen we nog even chillen, waarna het tijd was om te slapen. Kennedy en Eric zouden namelijk in het midden van de nacht vertrekken… 3 uur ging de wekker, en liep ik als een echte schandalist naar buiten met ze, in mijn korte broek en hemdje waar ik in sliep, om ze uit te zwaaien. Ik had nooit durven hopen, dat ik zulke goede vrienden zou maken in India… Mijn avontuur zou niet hetzelfde geweest zijn, als zij er geen deel van uitgemaakt zouden hebben.
Reacties
|
Maartje |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact