3de verhaal

Geplaatst op 01 maart 2018 om 16:50 uur

---

---

De moment waarop ze mijn moeder opgroeven stond ik erop te kijken. We zijn via een deal te weten gekomen waar ze lag en we moesten ze enkel  nog opgraven. Het was wel nog niet zeker of ze daar effectief in lag maar de kans was groot.  

Zoals verwacht botsten de gravers van het forensisch team op iets. Nu was ik wel bijna zeker dat mijn moeder terecht was. Na 30 jaar. Ik heb de laatste tijd (toen ik met dit onderzoek begonnen ben) enorm veel energie gestoken in de zoektocht naar mijn moeder, ik heb steeds gehoopt dat ze nog leefde, daarbovenop was ik zelfs bijna mijn carrière bij het leger kwijt en bijna mijn leven, ergens voelde het eigenlijk wat aan als een pyrrusoverwinning. Nooit had ik verwacht dat ik haar terug zou vinden, altijd gedacht dat ik het vat der Danaïden aan het vullen was, maar nu heb ik mijn doel toch bereikt, maar niet helemaal zoals ik het gewild had dus.  

Ik en mijn broer Robert zijn natuurlijk wel blij dat mijn moeder na 30 jaar is teruggevonden. Ik kan nu eindelijk mijn onderzoek afsluiten en me weer richten op mijn carrière bij het leger.  

Bron: Baldacci, D. (2016). Niemandsland. Amsterdam: A.W. Bruna uitgevers

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.