Ninh Binh deel 2
Geplaatst
op 23 februari 2020 om 13:11 uur
Maandag
Als we de volgende ochtend ontbijten, ik had met Patrick en Bas (Nieuwe vrienden uit Munster en Nijmegen) om 08 uur afgesproken, blijkt dat er meer mensen met ons mee willen. Gisteren zijn we namelijk na wat IPA's aan de praat geraakt met 4 Scandinavische meiden (2 Noors en 2 Zweeds) en toen dat overging in een fanatiek spelletje "Rond de tafeltennis" hadden we er ook nog Nederlandse vrienden bij.
Patrick en ik tellen in het Noors tot 10, dat heb ik tijdens het tafeltennis geleerd en Luna en Marte zijn benieuwd of we het hebben onthouden. Ze lezen hun telefoonnummers in het Noors op en we komen er achter dat onze uitspraak toch wat verschilt van die van hen, maar het lukt!
Patrick en ik realiseren ons dat het niks wordt om zonder plan met een dusdanig grote groep te vertrekken ( 11 man in totaal) , dus we besluiten om ons even in te lezen. We maken een route met wat hoogtepunten, stellen ons voor als tourguides en het lukt ons om iedereen zonder gemor richting het view point te krijgen.
We stellen ons voor aan de groep.
"I Will be your guide for today my name is Patrick en this is Wim my assistent. Welcome to real experience tour"
"My name is Willem, I am here for jokes hihi enjoy please thank you."
Tijdens onze tour staat de echte beleving centraal, foto's maken is slechts bij hogere uitzondering toegestaan. Als dit het geval is geven we dat expliciet aan.
"Picture view point please thank you".
"INSTAGRAM picture view point please"
De Tour leidt ons zo ongeveer langs alle plekken waar ik al geweest ben, tot de groep splitst en ik nog een Pagoda bezoek aan de andere kant van stad. Ik stap even uit mijn rol, maak wat foto's van Luna en Marte en we rijden naar een koffiehuis, want daar zitten Scandinaviërs eenmaal graag.
Ik sla even wat uurtjes over waarin we met de jongens van de groep eten, ik even een halfuur m'n ogen dicht doe en ik het spel Vikingen (kon het niet laten) in de groep gooi.
Als we het barmeisje zo ver gekregen hebben om het cafe te heropenen dat ze net gesloten heeft (Team Scandinavië doet een charme offensief, ze is duidelijk meer geïnteresseerd in hen dan in ons) kan het feest beginnen.
Dinsdag- day after
Weet je wat de truc is? Doorgaan. Gisteren was het hoogstaand: iedereen in voor hetzelfde zonder rem, vandaag gaat iedereen weer zijn eigen gang. En het lukt me steeds beter daarin een positie in te nemen. Ik ontbijt wat met nieuw gemaakte Nederlandse vrienden en check om het half uur of Patrick nog leeft en verder schuifel ik wat door het hostelcomplex. En waar ik in het verleden te lang bij de groep (Hoi An) bleef, heb ik al een busticket geboekt naar Ha Giang. Daar start ik de Ha Giang Loop over 2 dagen door het meest noordelijke stuk van Vietnam en ik heb er zin in.
Ieder nieuwe plek, elk nieuw hostel begin ik op 0. Dat is uitdagend, het biedt telkens kansen, maar het is ook vermoeiend. Ik vertel telkens hetzelfde! En toch merk ik dat ik er wel lol in begin te krijgen, al kan het ook zijn dat ik te vroeg juich. Maar beter op het hoogtepunt de gezelligheid verlaten dan weemoed krijgen.
En nu ga ik dit verslag afsluiten, want ik zit in Cat Ba (ik loop wat achter met verslagen maar dat ga ik goedmaken) op mijn telefoon tijdens happy hour en dat is niet de beste manier om nieuwe vrienden te maken.
Reacties
|
Oma Corrie
Geplaatst op 24 februari 2020 om 12:03 uur
Wim, je verhaal is weer de moeite waard. Kijk nog maar eens goed om je heen, je bent weer in dit koude kikkerlandje voor je het weet. Groetjes en liefs: C & A !!
|
|
Carolien
Geplaatst op 23 februari 2020 om 19:31 uur
Ha Wim, goed hoor, opeens reisleider met z’n tweeen van een groep van 11 en dan nog grappen maken ook :)
En doorgaan, ja dat is vast een goede oplossing als t even saai of leeg is. Veel plezier, komende dagen!
|
|
Rens
Geplaatst op 23 februari 2020 om 16:25 uur
Leuk om te lezen weer Wim, blijf doorgaan. Met schrijven ook.
|
