Avatar Wim Tap

Wim Tap

Ninh Binh - deel 1

Geplaatst op 19 februari 2020 om 16:34 uur



Ik loop om half 11 het hotel uit waar ik vannacht om 4 uur ben ingecheckt. Bussen vertrekken hier vaak in de vroege avond(dit keer om 2100 uur vanuit Phong Nha richting Ninh Binh) en omdat de rit vaak korter dan 12 uur duurt, sta ik vaak midden in de nacht halfslaperig op een busstation te wachten op een goede ingeving van mezelf. 

Die ingeving heb ik nu niet nodig omdat ik gedropt wordt bij een hotel met 24 uurs incheck. Ik krijg een sleutel, zeg dank u wel, laat m'n paspoort achter en ik duik m'n nest in. 

Kwart voor 11 kom ik aan in de Banana Tree hostel. Voordat ik me meld bij de receptie scan ik gauw de omgeving; soort aaneengeregen bungalows, zwembad, logbanken, bar, veel mensen voor Pampus liggend waaronder...

Ik heb verdomme m'n Hoi An groep ingehaald!! Krijg nou wat, zo komt Wim toch nooit los van groepen als ze allemaal precies dezelfde plaatsjes aantikken en ik hen blijf inhalen. 

Ik moet zeggen, het is dubbel om hen terug te zien. We hebben het zo leuk gehad in Hoi An! Maar de vermoedens die ik in een eerdere blog heb uitgesproken, namelijk dat de groepsdynamiek niet snel zal veranderen, wordt direct bevestigd. Ze hobbelen wat achter elkaar aan, Nash kan me niet vertellen wat de planning is maar wel dat het tijd is voor een Banh Mhi. 

Nadat ik iedereen óf omhels, óf een high-five geef, zie ik de groep vertrekken. Ik weet dus niet of ik het hier beter zal hebben de komende dagen. Ik vind het hostel vrij groot maar niet druk, hierdoor worden verschillende groepen niet zo makkelijk samengevoegd en ik mis hosts als (ja, sorry) Spring en Bob. Ik overweeg even om naar een homestay net buiten de stad te verplaatsen, maar ik doe het niet. 

De volgende ochtend wil ik vroeg de fiets pakken en richting de Bai Dinh Pagoda. Bij het ontbijt, ik jaag in no-time 2 eieren met spek toast tomaat de hele rambam naar binnen, ontmoet ik een Australische waarvan ik vooraf zeker wist dat ze;
1. Voor langere tijd reist
2. Alleen reist
3. Zich daar heel goed bij voelt
4. Buiten op de bankjes had geslapen omdat ze nog niet kon inchecken vannacht

Op weg naar de Pagoda bedenk ik dat ik, net zoals dat in Hué goed ging, mijn eigen weg moet gaan en dat er vanzelf wat gezelligs op mijn pad komt. De Pagoda is mooi, ik laat wat foto's maken door toeristen en ik loop een heel stuk verkeerd waardoor mijn bezoek wat langer duurt dan ik vooraf dacht. En terwijl ik rondloop schiet me ineens een vraag te binnen. Mijn ouders hebben me tussen, ik geloof, 2007 en 2010 naar landen meegenomen als Thailand, Nepal en Peru, maar ik heb destijds niet of nauwelijks gelet op hoe men zich gedroeg in dergelijke tempels. Zijn we meer INSTAGRAM toeristen geworden? Laten we ons tegenwoordig meer leiden door een bucketlist dan voorheen? Is ook het tempo van reizen toegenomen doordat we efficiënter kunnen navigeren, plannen en dus ook efficiënter een volledige belevenis kunnen consumeren? (En daarmee inleveren aan de kwaliteit?) 

Kwaliteit zit hem voor mij ook in aandacht voor andere bezoekers, én hosts. Ik merk dat ik me begin te storen aan de mensen die "no pictures pls" borden negeren, groepen die keihard over iedereen heen tetteren. Daarmee maak ik gelijk een aanname. Zouden ze het wel doorhebben dat een tempel voor sommige mensen een plek is die ze in stilte willen beleven en foto's op bepaalde plekken niet gewenst zijn? Ik ben heel eerlijk, ik ben bang dat ze geen idee hebben van het feit dat 1. Ze a-sociaal bezig zijn, en 2. Bepaalde mensen zich er aan storen. 

Tot zover mijn observaties van de toeristen, waar ik me liever niet mee identificeer. (Maar toch laat ik mezelf even fotograferen met het uitzicht. Inconsequente Wim)

Als ik terugkom in het hostel plof ik op de dichtstbijzijnde bank. Om me heen is Bas uit Nijmegen met het thuisfront aan het telefoneren. Eenmaal daarmee klaar raken we aan de praat en drinken we wat IPA's. We hebben de tweede op als Patrick uit Duitsland bij ons komt zitten. Dit kan nog weleens gezellig gaan worden de komende dagen. 








Reacties

Marina
Geplaatst op 23 februari 2020 om 08:25 uur
Wat een mooi verslag! Erg benieuwd naar Ninh Binh - deel 2 ...

Oma Corrie & Alex
Geplaatst op 20 februari 2020 om 19:36 uur
Wat een leuke ontmoetingen met allerlei plezierige mensen. En dan te bedenken dat je de volgende donderdag weer hier in ons lekkere kikkerlandje zit!! We krijgen dit weekend weer wat storm en regen, we zouden dus zeggen Wim, GENIET er nog even van. We kijken naar je uit op 7 mrt. hier in Ljouwert. Groetjes: C & A.

Plaats een reactie