Tweet deze blogpost

Voordat ik wat afscheidsdrankjes ga doen in het zwembad stap ik de bus in richting My Son Sanctuary, een tempelcomplex uit het Champa-tijdperk. 

Het is een heel mooie ruïne om doorheen te lopen (ook al is het tijdens de Vietnamoorlog behoorlijk vernietigd) en de gids, die ons de naam "Vietnam Group" geeft, doet zijn uiterste best om er een leuke dag van te maken. Ik neem de positie in waar ik al anderhalve week naar op zoek ben; in de buurt van gezelligheid en interessante bezienswaardigheden maar in de kantlijn. Sta achteraan als er uitleg gegeven wordt, kijk wat om me heen, maak zelden foto's maar neem genoeg in me op. 

Wat bepaalt het niveau van de schoonheid van deze ruïne? Er staat nog maar een fractie van de originele tempels overeind, gebouwd in de 2 eeuw nc en nadat de De Champa's het complex ergens na de 15e eeuw nc verlieten in verval geraakt. Is het dan niks waard? Ik denk van niet, en het gegeven dat de Vietcong het complex als militaire basis hield geeft het een extra dimensie. Ik probeer me soms voor te stellen hoe zij zich door het gebied bewogen; hoe het klonk en er uit zag. Ik loop een stukje de bossen in en trap gelijk in een goede kuil. Wat me wel opvalt is dat ik telkens gestraft word voor m'n tocht net buiten de gebaande wegen ; ik krijg een klap met een selfiestick, word boos aangekeken want ik sta in een camerashot of ik kom 2 literflessen water tegen in de natuur wat ik gewoon echt niet begrijp. En toch is het het waard en geniet ik er van, ik probeer de andere toeristen in hun waarde te laten, waarschijnlijk zijn zij net als ik op zoek naar een houding. Of ze hebben het niet door, kan ook. 

De poolparty is leuk. Ik doe met de Canadese, die ik bij het Springroll maken heb ontmoet, mee met estafette spelletjes en volleybal wat met nash (1 van de 4 Engelse vrienden). Verder merk ik dat ik er klaar voor ben om m'n plan weer te trekken en dat maakt deze avond één van de betere met de groep. Ik geniet van de rit die we een paar uur later maken naar een strandfeest, ouwehoer onderweg met Nash over voetbal en het is leuk om nog een avond met Sascha en Julia op stap te zijn. 

Morgen (zaterdag) gaat de groep de Hai van Pass doen, ik ga lekker uitslapen. En naar een kapper want ik ben de oplader van m'n tondeuse thuis vergeten. Sjongejongejongejonge