Hoi An donderdag week 2 (dag 3 in Hoi An)

Geplaatst op 09 februari 2020 om 18:35 uur

---

---

Ik moest vandaag aan Karl Ove Knausgard denken en later in deze brief wordt duidelijk waarom. Ik wilde mijn fiets pakken maar dat lukte niet; hij stond niet op de plek waar ik hem gelaten had, namelijk rechtsaf hostel uit 25 meter doorlopen onder een bruingele luifel naast een klein winkeltje waar ze Bahn Mhi verkopen. 

Mezelf afvragend hoe ik dit Spring (zo heet de liefste host waar ik jullie over verteld heb) moet vertellen stond ze me al lachend op te wachten. "You forgot to put it back, hihi". Ik maak mijn excuses, want ze willen niet dat al die fietsen door de stad slingeren en daar hebben ze gelijk in. 

Ik sjeesde naar het strand en liep daar wat heen en weer, zitten op een strandstoel word ik onrustig van of ik moet heel moe zijn. Ik voel me niet moe, maar ik moet wel zo langzamerhand vooruit gaan kijken. In de groepsapp wordt vaak geopperd om op het strand te gaan liggen, de plannen die ik met Emily maakte om eens in de paar dagen een excursie te doen staan stilzwijgend in de koelkast. 

Ik ontmoet Mike, Sascha en Julia op het strand en ik verneem in de groepsapp dat de rest een kookles gaat nemen en wie er bij wil zijn. Daar aangekomen krijgen we een schort, we maken marinades voor beef, springrolls, noodles en pannenkoeken. 

Teruggekomen in het hostel kom ik nieuwe kamergenoten tegen, ze zijn Iers. We raken aan de praat, liggen zo een uur op bed te lezen en af en toe te praten. Ik voel me minder goed dan eerst en ik weet na dat uur beter hoe het komt. Ik moet niet te lang met dezelfde mensen reizen. Het gevaar ligt hem in het creëeren van groepsgevoel, of het verlangen om op te gaan in de groep. En daar heb ik helemaal niks aan want met het opgaan in een groep verlies je het autonoom zijn beetje bij beetje. 

Over Knausgard; hij stelt dat relaties worden voortgestuwd door een opeenstapeling van reacties op elkaars handelen, vanuit wie je bent. Ik weet dat Mike niet de eerste zal zijn om een volgende tour te boeken, dat Sascha en Julia samen beslissen wat ze gaan doen, één van de Alex' jongens iets gaat initiëren en ik kan besluiten of ik mee ga. Ik wil dat echter niet, dus is het altijd beter voor mij om na een paar dagen weer op mezelf door te reizen. Morgen nog een leuke dag, met een poolparty en een lampionnenfestival in de stad. 

---

---

Reacties

carolien Geplaatst op 10 februari 2020 om 23:28 uur verrassende verhalen, Wim. Heel leuk om te lezen, over de fiets natuurlijk en de aardige host. en je ideeën over alleen reizen of met anderen, autonoom zijn en het dreigen kwijt te raken. Komt wel goed, juist omdat je het bewust bent!

C. Broekema-Couzijn Geplaatst op 09 februari 2020 om 20:01 uur Wat een verhalen Wim, wel 3 stuks tegelijk!!! (9 febr). Kun je ook iets over het land vertellen, het weer, de mensen in Vietnam en wat je zo eet ? Je bent steeds aardig onderweg, zelfs op een fiets . . . . ik hoop dat je niet zo'n storm treft al wij hier, een "winterstorm", kracht 9 - 10. Leuke foto ook met het groepje waar je mee op stap ging, zo onthoud je de mensen ook beter als je dit later nog weer eens terugleest. Wim, nog veel avontuur gewenst. Hier alles pico bello, groetjes, ook namens Alex: Corrie