Da Lat
Geplaatst
op 06 februari 2020 om 18:43 uur
Aangekomen in Da Lat word ik een shuttlebus in gegooid richting het hostel. Het is 3 uur 's nachts, heb me daar dan ook flink op verkeken en loop met een beetje zenuwen richting het hoofdgebouw, mezelf afvragend of ik naar binnen kan. Gelukkig heeft Mama (ik slaap in het family hostel) de deur open gelaten, ik gooi m'n backpack in de hoek van het gebouw en doe m'n ogen dicht als 10 minuten later een tweetal Engelsen binnenkomt om uit te checken en een bus te pakken. Mama wijst me het bed van 1 van de jongens en wenst me wat slaap.
De omgeving is mooi, het stadje niet bijzonder en het hostel uitstekend om het gewoon leuk te hebben. Ik ontmoet een 23 jarige uit abcoude en Sascha en Julia, bevriende jongen en meisje die vanuit Nederland samen reizen want dat vinden ze prettig. Heel veel apart van elkaar doen ze niet.
Ik moet om 4 uur klaar staan zegt Sascha want we gaan voetballen met de Engelsen. Onder hen Mike, een sociale duizendpoot en fan van Everton. Een partijtje voetbal is een makkelijke ijsbreker, je hoeft niet te praten om contact met elkaar te hebben. Een snelle blik op de telefoon leert ons dat mama het eten bijna klaar heeft dus dat is het moment om terug te gaan.
Uitgaan in Da Lat was verschrikkelijk. Iedereen is versplinterd over de bar die 4 verdiepingen kent en dat is niet sfeerverhogend. Ik besluit na de derde keer verdwaald te zijn geraakt dat dat het teken was om lekker m'n verlies te nemen en naar huis te gaan. Of winst, het is maar hoe je het ziet.
De volgende dag pak ik de taxi om een fiets te huren in de stad. De chauffeur knikt als ik vraag om "just a regular bike, without motor". Ik beland in een motorgarage waar gelukkig een Amerikaan werkt. Die geeft me een adres en uiteindelijk kom ik aan bij de fietsverhuur. Als ik besluit om nog even de straat door te lopen om te kijken of er betere fietsen zijn bij andere aanbieders word ik gestraft voor mijn twijfel; geen andere fietsverhuurders en de eerste is net gesloten voor lunch.
Driekwartier later fiets ik ironisch genoeg langs de motorgarage, ik zwaai naar de Amerikaan en de Vietnamezen die me toejuichen mijn weg de berg op. Bergop is het namelijk in het begin, maar daarna heb ik een strook van 5 kilometer waarin ik niet hoef te trappen tot een uitzichtpunt over de rijstvelden. Het is prachtig, ik ontmoet 2 Belgische 20ers die per scooter naar de elephant waterfalls gaan. Ze herinneren mij er aan dat de 8% berg die ik zojuist naar beneden heb gerold, ik straks moet beklimmen. Ik bedank hen voor de foto die ze van me hebben genomen en begin met m'n terugreis.
Ik zoek naar een tempo wat ik vol kan houden, kijk om me heen, en bedank de lokalen voor hun aanmoedigingen. Aan hun blik kan ik aflezen dat ik gek ben dat ik dit doe, maar dat maakt me niet uit.
Ik ben blij als een klein kind wanneer ik op tijd mijn hostel bereik om nog even te douchen en vervolgens de bus uitgeput in kan richting Hoi An. En dat het lukt om de meute te negeren als ik dat wil. Kanoën is leuk maar het is niet mijn kano tocht, ik koop een ervaring waarvan al vaststaat dat de beleving ervan een 7 gemiddeld scoort. Mijn tocht had momenten dat het even een 2,5 was, maar ook momenten van een 9,5. En wat het mooie is, ik heb liever mijn eigen 2,5 dan een 7 die ik overal in elk hostel kan kopen.
Next stop --> Hoi An
Reacties
hanny
Geplaatst op 09 februari 2020 om 11:27 uur
Hallo Wim,
CAROLIEN LEERT ME DE KNEEPJES VAN HET VAK, OM AL JE BRIEVEN TE LEZEN!
JE BENT AVONTUURLIJK BEZIG EN JE GENIET VOLOP.
LEUK, DAT VOETBALLEN OVER DE HELE WERELD VRIENDSCHAP EN VERBONDENHEID BIEDT.
HOE GAAN ZE DAARGINDS MET HONDEN EN POEZEN OM?
ZIJN ER MARKTEN WAAR JE ZE KOPEN KAN EN IS HET DAN OM ER GERECHTEN VAN TE MAKEN OF WORDEN ZE DAN DIERBARE HUISGENOTEN?
CAROLIEN HEEFT ME GEHOLPEN ME AAN TE MELDEN VOOR JE BLOG, DUS VANAF NU VOLG IK JE OP JE REIS! VEEL PLEZIER, IK KIJK UIT NAAR JE VOLGENDE BERICHT
|
Marina
Geplaatst op 07 februari 2020 om 18:20 uur
Sportief bezig Wim! Erg leuk om je belevenissen zo te volgen.
Onder jouw verhaal verschijnt bij mij een advertentie voor elektrische fietsen... Google heeft het niet begrepen. Prettige voortzetting van je reis!
|
C. Broekema-Couzijn
Geplaatst op 07 februari 2020 om 11:46 uur
Wat ontzettend leuk Wim om op deze manier te kunnen volgen wat je allemaal beleeft.
Je hebt geen voorgekookt reisplan en komt dus leuke en af en toe onverwachte situaties tegen. We bewonderen je schrijfkunst zoals je je ervaringen met ons deelt.
Alex en ik lezen je bericht samen en zijn steeds nieuwsgierig wat je meegemaakt en te vertellen hebt. Hier alles prima. Het ga je goed Wim, liefs van ons beiden en tot een volgende "editie"!. (C&A)
Ik wist niet, dat we op deze manier zo'n goed kontakt konden houden.
|
Michiel
Geplaatst op 07 februari 2020 om 09:04 uur
Rens, gezien de uitslag niet vermeld wordt...
Wim leuk om te lezen! Nederlanders willen graag fietsen he. Fijn dat je je eigen keuzes blijft maken dat werkt het beste.
Veel plezier in Hoi An
|
Rens
Geplaatst op 06 februari 2020 om 18:56 uur
Zo is het Wim, je regelt het zelf en waardeert het dan ook zelf!
Wel gewonnen van die Engelsen?
|