Better late than never!
Geplaatst op 01 maart 2017 om 08:16 uur
Hello mates!
Het is weer tijd voor een blog, het spijt mij heel erg dat het zo lang heeft geduurd. Ik had het zelf ook eerder gewild want ik heb het mijzelf nu niet makkelijker gemaakt.. Ik had helaas geen gratis plaats om mijn blog te schrijven. Maar geen bericht is gelukkig wel goed bericht, in dit geval. Op de dag dat ik mijn laatste blog heb geschreven, hebben we ook onze laatste dag doorgebracht in Brisbane.
We hebben die dag afscheid genomen van Lies & Walt en ze ongelooflijk bedankt voor alles wat ze voor ons hebben gedaan. Daarna was het voor ons tijd om te gaan, Jelmer was eerder dan ons vertrokken naar een sollicitatie gesprek, wij hebben het wat rustiger aan gedaan. Onze volgende bestemming was Byron Bay en daarvoor moesten we weer een paar honderd kilometer rijden. We hadden van tevoren gehoord dat Byron Bay erg leuk was om heen te gaan en dat er veel backpackers waren, ook was het bekend als surfdorp .
Hier hoopten we dan ein-de-lijk een baan te kunnen vinden. We reden via de Goldcoast naar Byron Bay, dit is een plaats waar hele hoge gebouwen aan de kust staan. Heel bizar om te zien. De volgende dag hebben we het een keer anders aangepakt, we zijn naar een gebied gereden waar veel boerderijen zaten. Hier zijn we dit keer maar gewoon het erf opgereden en gevraagd of ze werk voor ons hadden. 1 van de boerderijen waar we het erf opreden was de Tallogum Raspberry farm, waar ze druk bezig waren met het inpakken van de frambozen. We vroegen of ze nog mensen nodig hadden en we kregen een telefoonnummer van de supervisor, die wij de volgende dag meteen belden. Dat is nog even afwachten, hopelijk wordt het wat. Op 22-01 zijn we naar het centrum van Byron Bay gegaan en daar hebben we die dag gesurfd. Helaas waren de golven vandaag niet zo heel goed en zijn we maar gaan zonnen, wat voor mij niet heel goed uitpakte. Levend verbrand, ook na 4 keer smeren met factor 50. Nadat we klaar waren met zonnen zijn we een hele mooie wandeling gaan maken naar de Lighthouse, een vuurtoren die vlak naast de kust staat. Dit hoort bij Byron Bay, je hebt het niet gezien als je hier niet geweest bent. Hier hebben we een enorm mooie zonsondergang gezien, echt heel mooi!
De dag erna (23-01) hebben we nog een paar boerderijen geprobeerd en we zijn even naar Ballina geweest. Dit is een dorp aan de kust, waar onze leuke camping vlakbij zat. Tijdens het boodschappen doen, werden we gebeld door de supervisor van de Tallogum farm, genaamd Sue, met het nieuws dat ze ons nodig had! Met andere woorden, wij hadden na heel lang zoeken, eindelijk een baan! We gaan frambozen plukken! We waren enorm enthousiast en hebben dit gevierd met een biertje 's avonds. We verbleven op een goedkope camping vlakbij het nieuwe werk, dit was een fijne camping en hier hadden we een keuken en een goede douche. Het werk was vanaf hier maar 10 minuutjes rijden, maar we moesten wel om 6:00 beginnen. Dat betekende dus, voor het eerst sinds een lange tijd dat we heel vroeg een wekker moesten zetten..
De volgende dag (24-01) was onze eerste werkdag, de wekker ging om 5:15 en we hadden het ontbijt in de auto genuttigd. We waren er helemaal klaar voor, we begonnen te plukken om stipt 6:00 en het viel ons reuze mee. Het was niet moeilijk werk en we wisten meteen wat er van ons verwacht werd. De supervisors waren Sophie (een zweedse), Sue en Ray (australisch koppel). Ze waren erg relaxed en super aardig, er hing een fijne sfeer en de collega's waren ook aardig. Rond 12 uur waren we klaar met plukken en hadden we een lunchbreak, wat wel fijn was. Daarna zat het werk er voor die dag nog niet op. Want we moesten nog prunen, snoeien in het nederlands. De boerderij waar we werken heeft ook blueberries, maar dat seizoen stopt begin januari. De frambozen groeien gelukkig het hele jaar door. Maar de blueberry boompjes moesten wel gesnoeid worden voor het seizoen weer begon, dus dat deden wij nog na het plukken. Helaas waren de blueberry boompjes niet overdekt en stonden we 3 uur lang te snoeien in de volle zon.. Dit was wel een pittige eerste dag, erg bezweet kwamen we 'thuis' en gingen we douchen en ik heb zelfs nog een middagdutje gedaan, ik was zo moe. Ik moest echt weer wennen.
De tweede werkdag was iets lekkerder, we wisten wat ons te wachten stond en we hadden ook gezien hoe snel iedereen plukte. Dus wij hebben op deze dag aan ons tempo gewerkt, ik hoop dat het wat heeft gewerkt. Want er werken daar mensen, die zijn zo ongelooflijk snel.. Er werken onder andere 4 vietnamezen, die werken als machines, echt niet normaal. De namen Hung, Cuong en Jack hebben wij maar even veranderd om het iets makkelijker te maken. Want Cuong, heeft vaak oranje aan, dus die noemen we oranje man/holland. Hung studeert nog naast het werk, dus die heet student. En onze Jack heeft de hele week hetzelfde jasje aan, die niet echt gewassen wordt door de week, dus die heet Stinkie. Verder hebben we nog 2 hele leuke Argentijnse mensen, Matti & Tatti, super lief en werken er al heel lang! Daarnaast hebben we nog een Japanse jongen, een meid uit de Faro eilanden (dit moest ik eerst even googlen) en een geweldige Fransman genaamd Denis, super toffe surfdude. Maar er hing dus een leuk sfeertje, wel verandert dat natuurlijk vaak. Want in dezelfde week dat wij kwamen kwamen er nog 3 argentijnse meiden, maar die bleven niet lang..
De dag erna waren we vrij, want het was Australia day. Jelmer was naar Byron bay gekomen en we hebben op een goedkope camping in Byron geslapen, we hebben lekker een pizzaatje gegeten en die avond zijn Tes & Jel nog naar de Lighthouse geweest. Op Australia day zelf hebben we aan het strand gelegen en hebben we 's avonds heerlijk gebbqt want die zijn gratis en lekker aan het strand. Het was een hele fijne Australia day en daarna is Jel weer terug gegaan naar zijn baan op een mushroom farm en wij weer terug naar de goedkope camping zodat we de dag erna weer vroeg op konden voor het werk. We gingen weer aan het werk en omdat we een dag niet waren geweest, was er enorm veel fruit! Heel fijn! Daardoor gaat ons uurloon omhoog! We plukten tot 15:00 en daarna had het geen zin meer om te snoeien. Op 27-01 moesten we natuurlijk weer plukken, maar omdat het zaterdag is waren we om 12:00 klaar. Op deze dag konden we dan mooi de was doen en zijn we weer naar Byron Bay geweest. Die avond heb ik heerlijk bijgekletst met paps en mams. Op zondag wilden wij wel weer surfen, als de golven een beetje goed waren natuurlijk. Helaas was het niet de moeite waard en hebben we besloten om naar Nimbin te gaan, dit is een hippie dorp die meer landinwaarts ligt. Het ziet er enorm leuk uit, er zijn overal kleurtjes! Op deze dag heb ik ook besloten om mijn tattoo te laten zetten, ik had het al langer in gedachten hoor. Ik heb het zelf getekent en we hebben de plek uitgezocht. Ik ben er enorm blij mee! Het is een teken die staat voor no worries, wat mij enorm doet denken aan Australie. Want worries hebben ze hier niet :) Na ons lekkere weekendje was het weer tijd om te werken, week nummer 2! We hadden weer enorm veel fruit en we waren wel weer tot 15:00 aan het plukken, het ging erg lekker en ik hoop dat het wat geld opleverd. Want je krijgt bij dit bedrijf per tray betaald, dit zijn 12 bakjes met frambozen. Maar wat je per tray krijgt hangt af van het aantal mensen dat aan het werk is, hoeveel fruit er is en hoe de kwaliteit is van het fruit die dag. Het gemiddelde bedrag per tray ligt ongeveer op 15 dollar, dat betekend dus dat je aardig wat bakjes moet plukken voor een goed loon. Maar volgens mij ging het ons best goed af.
Op 31-01 mocht ik pakken, dat betekent dat ik de bakjes met frambozen van iedereen moest checken op gebroken, verrot en vies. De bakjes moeten er perfect uitzien voor de verkoop en het gewicht moet goed zitten, dit was dus vandaag mijn taak. Het leuke hiervan was dat ik een uurloon kreeg, waar ik blij mee was, vooral omdat ik nog niet een hele goede plukker was. Op deze dag gingen we na het plukken ook weer snoeien, lekker warm! Het is alweer 1 februari vandaag, de tijd gaat wel sneller als je aan het werk bent. Want de dagen zien er een beetje hetzelfde uit en na het werk doe je ook helemaal niks haha. We hebben op deze dag ons eerste loon gekregen, dit viel ons aan de ene kant mee en aan de andere kant tegen. Het was 476 dollar voor mij en iets minder voor Tes, maar al met al best wel goed. Het was maar voor 4 dagen, dus niet ontevreden. Om na het prunen even af te koelen zijn we naar de Whain Whain falls geweest, dit hadden we gehoord van Sue, onze super leuke supervisor. Op 3 februari heb ik weer mogen plukken en packen, helaas mochten we vandaag niet snoeien, maar daarna hadden we wel tijd voor boodschappen en we zijn wezen gokken. Tes en ik hadden allebei zin om een lot te kopen, erg enthousiast en vol goede moed om 2 miljoen te winnen. We hadden zelfs al bedacht wat we ermee gingen doen, helaas zat er geen winst voor ons bij.. De dag erna was het weer zaterdag, we hebben tot 12:00 geplukt en daarna waren we vrij! Ik had wat seconds meegenomen (fruit dat niet de moeite waard is om te verkopen), dit is fruit dat ze verkopen als bevroren fruit, en we gingen een cheesecake maken om uit te delen op het werk en alvast voor Jel zijn verjaardag. Nadat de cheesecake in de koelkast stond hebben we surfboards gehuurd en zijn we naar Lennox head gereden om daar te overnachten. Het mocht de volgende dag helaas niet baten met de golven, we hadden heftige stroming en zijn daarom maar naar de byron markt geweest. Op 6 februari hebben we nog lekker geplukt en daarna heb ik Tes naar het busstation gebracht, ik was helemaal klaar met dr. Ik ga alleen verder. Haha nee okee, grapje! Tes had een 'weekendje' met Jelmer voro zijn verjaardag, ze had een leuk plekje via Airbnb gevonden in Goldcoast en daar gingen ze zijn verjaardag vieren. Ik was dus 2 nachtjes alleen, maar ik heb mij wel vermaakt, er kwamen elke keer mensen voor maar 1 nachtje op deze camping en daar ga ik natuurlijk elke keer mee praten. Ook heb ik met Suus en Zoi gebeld, erg leuk om ze in de taxi te zien zitten in Ghana, wat zijn het ook leukerds. Toen Tes weg was, moest ik wel gewoon werken en heb ik gerelaxed en de cheesecake uitgedeeld op het werk, iedereen was er super blij mee! De rest van de week was Tes er weer en hebben we weer gewerkt. In het weekend zijn we naar de Mynion falls geweest, erg mooi en een beste wandeling. Die avond hebben we weer in Byron geslapen en we zijn een keer uit eten geweest, het was erg goedkoop hoor, anders hadden we het niet gedaan. Maar het was lekker, die dikke vette cheeseburger :)
Op 13 februari begon de werkweek weer en het was een erg slechte maandag, we hadden een hele grote groep met nieuwe mensen. Want er zouden die week 2 mensen weggaan en ze dachten dat er nieuwe mensen nodig waren, maar er was niet veel fruit meer te plukken met meer mensen. De hele week heb ik verder gepakt en gesnoeid, wat wel fijn was, ik had namelijk de hele dag een uurloon. In de middag zitten we vaak in de bieb want daar kunnen we even wat regel dingetjes doen, en wifi gebruiken, altijd fijn. De week zag er verder hetzelfde uit en op 18 februari hadden we weer weekend. Dit keer zijn we naar Nimbin geweest, waar ik mijn tattoo nog even heb laten bijwerken. En heerlijk mensen gekeken, want er lopen echt enorm bijzondere mensen rond, mega hippie en soms ook wel raar. Daarom konden wij er dus ook wietbrownies kopen. We hadden gehoord waar we dan heen moesten, achter een koffietent, waar het al enorm naar wiet rook. Daar stond een man in een klein houten hokje ons te wenken en hij vroeg wat we wilden kopen. We zeiden dat we wel wietbrownies wilden kopen en daarvoor ging een vrouw het even voor ons halen. Nouja, het was eerder zoeken, ze lag in de bosjes onze brownies te pakken. Erg leuk om te zien, het was namelijk eerst legaal in Nimbin om wiet te verkopen, want ze hadden eigen wetten. Maar dat hebben ze veranderd, helaas. Maar alsnog hadden wij onze brownies, hij zei dat het de hele dag werkte als je een halve nam. En dit hebben we de volgende dag even uitgeprobeerd, we gingen naar de Goldcoast omdat ik daar nog niet echt was geweest en we waren van plan een beetje te winkelen en te chillen op het strand. We hadden een kopje koffie gehaald bij de Mac en daar maar meteen een lekkere brownie gegeten, hij smaakte best goed. We waren benieuwd wanneer het ging werken, maar de hele dag hebben we ons in plaats van stoned gewoon relaxed gevoeld. Niet zulk sterk spul dus, ik maak het zelf beter haha.
Op 20-02 begon de werkweek weer, deze week waren er nog steeds veel mensen maar er zaten nog 2 nieuwe duisters bij, een heel leuk stel die ook bij ons op de camping zit, we hadden ze op zondagavond al ontmoet en ze konden die ochtend wel achter ons aanrijden. Super leuke mensen, echt heel lief. We hebben heel veel met ze gekletst en ze enorm goed leren kennen. We hebben ook veel lol gehad na het werk, toen we even konden kletsen over de mensen die er werkten. Want Ray, 1 van de supervisors en de man van Sue, is niet zo snugger. Hij is een schat van een man hoor, maar net een groot kind. Wat hilarisch om te zien, want je verstaat hem voor geen meter, hij is zo Australisch als wat. In de ochtend zegt ie vaak, hee hee hee hee mate! How r u doing? De woorden die het meest uit zijn mond komen zijn; mate, buddy en no worries. Ook zijn Sue en Ray niet zo groot, waardoor ze nog schattiger zijn. Ray is enorm druk en praat de oren van je hoofd, ook lijkt het soms of hij spastisch is als hij je een knipoog geeft, zijn hele gezicht vertrekt. Maar leuk issie wel, erg veel lol om gehad :) Dit was alweer ons laatste weekje! We hadden met Kristin & Phillip, het duitse stel, afgesproken om aan het einde van de week een afsluit BBQ te doen. Het weekje ging snel en we hebben na het werk elke keer in de bied wifi gebruikt en met Philip en Kristin gechillt en gekletst. Op 25-02 was onze laatste dag, we hebben afscheid genomen van onze leuke supervisors en we gaan ze wel een beetje missen. Na 5 weken was het voor ons weer tijd om te gaan, we hebben namelijk meer verdient dan dat we dachten. We verdienden na de eerste week wel rond de 800 dollar elke week, en dat is wel prima. We hadden Denis, Matty & Tatti ook uitgenodigd voor de BBQ en uiteindelijk was er ook nog een vriendin van Kristin en Philip bij. Iedereen had zelf wat meegenomen en we hadden een BBQ kunnen bemachtigen, we hebben zo lang gekletst en gegeten, heerlijk! Echt een goede afsluiter, die mensen gaan we nog wel eens zien, ergens :)
Na de BBQ zijn Tes, Kristin en Philip terug gegaan naar de camping en hebben we nog een wietbrownie gegeten, een jointje gerookt en een biertje gedronken. Erg leuk en enorm genoten onder een prachtige sterrenhemel. De dag erna hebben we nog niet echt afscheid genomen want ze gingen nog naar dezelfde markt als wij. We gingen naar Bangalow en we hebben op de camping afscheid genomen, we wilden al heel lang naar deze markt en daarom hebben we dat toch nog maar even gedaan voordat we verder trokken. We hebben nog een leuk vlechtje in ons haar laten zetten als aandenken en nog heerlijk over de markt gestruunt. Daar hebben we afscheid genomen van Philip en Kristin en we zijn er van overtuigd dat we die nog wel eens gaan zien! Echt lieverds! Nadat we de markt hadden gezien, gingen we weer touren. We gingen gewoon rijden en we keken wel waar we uitkwamen. We kwamen op deze dag tot New Castle, ongeveer. We hadden het plan om met familie van Tes te eten, de volgende dag, maar dat ging ons niet op tijd lukken, want die woonden onder Sydney. Gelukkig haalden we het wel om met hun te kunnen dineren, ongelooflijk lieve mensen, weer. We mochten hier op de oprit blijven slapen en we gingen die avond lekker uit eten. Scheelde ons weer koken :) Veel gekletst en de volgende dag gingen we weer doorrijden, zo ver we konden! Dit keer kwamen we tot 200 km voor Melbourne, waar we weer gratis konden kamperen, al 3 keer op rij! Waar dan geen douche is, maar dan rijden we langs een tankstation enaan douchen we daar, super handig! Echte backpackers!
En dan zijn we bij vandaag! Aangekomen in Melbourne, eindelijk :) we hebben het nog niet verkend, want ik moest natuurlijk eerst mijn blog schrijven, waarvoor ik zelfs lid ben geworden van de bieb. Maar het is mij gelukt, ik hoop dat ik jullie weer een beetje beter op de hoogte heb gebracht. Bij deze wil ik ook zeggen dat ik mij vanuit hier heb aangemeld voor verpleegkunde in Utrecht, waar ik ga beginnen per september! Spannend he?
Ook hebben we besloten om hier in Melbourne een paar dagen te blijven, dan de great ocean road te doen en daarna naar Sydney gaan om ons mokkeltsje Tim te verkopen en dan naar Azië te vliegen. Nieuw Zeeland is nog veel duurder dan Australië en ik kan het gewoon niet betalen, daarom moet ik daar later maar een keer heengaan. Misschien om stage te lopen ofzo :) maar voor nu weten we dat we beginnen in Indonesië, vanaf maart! Maar ik hou jullie wel up to date hoor!
Heel veel liefs van mij vanuit Melbourne!
No worries!
Reacties
|
Cisca |
|
Caroline |
|
Henny |
|
Ingrid |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact