1 mei 2018 – Jungle Book is er niets bij
Geplaatst op 01 mei 2018 om 16:04 uur
Afgelopen vrijdag zijn we na een lange maar mooie reisdag aangekomen in Kuala Tahan. Direct na het verlaten van ons bootje was al snel duidelijk: “Dit gaan zweterige dagen worden”. Met een luchtvochtigheid van 88% is een fles water als eerste levensbehoefte geen overbodige luxe. Dit was werkelijk een bijzondere ervaring en vooral een heel groot verschil met de koele Cameron Highlands.Dit dorpje met 1000 inwoners is de entree tot het mooie National Park Taman Negara. De meeste mensen wonen hier nog in kleine houten hutten en naast wat eenvoudige hostels, mini markets en restaurants is er ook weinig te beleven. Aan de oever van de Sungail Tembeling rivier liggen een paar drijvende restaurants, die echter regelmatig moeten worden verplaatst. Dit omdat de waterspiegels in de regentijd extreem stijgen. Een lokale jongen die we spraken in een van de restaurants vertelde dat het water in 2014 bijvoorbeeld 10 meter hoger stond dan nu.
De twee dagen die we in dit geweldige park hebben doorgebracht bestonden voornamelijk uit wandelen en genieten van de prachtige natuur. Voor Nout was het een grote speeltuin! De start van de dag is in ieder geval al een feest voor Nout ,want boten brengen de bezoekers voor RM1 (0,20 cent) naar het nationale park op de andere oever. Vanuit daar zijn verschillende wandeltochten en is er een Canopy Walkway.De Canopy Walkway hebben we zaterdag direct gedaan. Over een afstand van in totaal 536m zijn op 20 tot 45 m hoogte negen tot 70 meter lange hangbruggen gespannen, waarover je wiebelend naar de andere kant kunt lopen. Het is echt geweldig om de groene vegetatie van bovenaf te bewonderen samen met vogels en wat eekhoorns. In verband met een lang weekend, waren er ontzettend veel Maleisiërs in het dorp en moesten we dus ook een half uurtje wachten bij de start. Het leuke was dat we weer zo ontzettend veel mensen hebben ontmoet en gesproken, dat juist dit wachten onze reis een extra dimensie geeft.
Ik las dat AH tegenwoordig een proef doet met de Rustig-Aan-Kassa. Mijn ervaring is dat tijdens het wachten je de leukste mensen ontmoet. Ik zal straks eens gaan ervaren of dit mij in Nederland ook zoveel gaat brengen….. Al denk ik dat wij ook heel veel kunnen leren van de gastvrijheid hier.
De Capopy Walk was echt geweldig. Nout vind het wel wat spannend en om de vaart er een beetje in te houden en de wachtrij niet op te laten lopen tot 2 uur, heeft hij de eerste en laatste brug met knikkende knietjes gelopen. Hij vond het helemaal geweldig, maar “het was best wel een beetje spannend hoor, mam”…..<smelt smelt smelt>.
Rond 15:00 uur waren we moe, maar meer dan voldaan weer terug in ons huisje. Een heerlijk plekje trouwens dit keer. Schoon, lekkere douche, ruim en gezellige mede-bewoners.
Op dag 2 hebben we weer onze wandelschoenen aangetrokken en zijn we voor de avontuurlijkere hike gegaan. Rond de canopy walk was er een mooi pad met houten vlonders aangelegd. Dit was natuurlijk ideaal voor een leuke wandeling met Nout. Deze dag kozen voor wat meer klim en klauterwerk. Nout heeft het eerste stuk gelopen en mocht toen lekker op pappa’s rug in de draagzak. We liepen heerlijk langs de rivier en hebben nog even lekker gevist. Niets gevangen helaas met onze stok…. Verwende beesten hier hoor…. Nout was erg onder de indruk van al het moois. De apen, de mega hoge bomen, de vlinders, eekhoorns, maar vooral de enorm grote bladeren. We hebben dan ook heel veel foto’s gemaakt! Deel 2 mochten we ook wat klimmen met behulp van touwen, dus dat was een groot avontuur natuurlijk. Ik voelde me een echte Jane totdat ik 3 bloedzuigers ontdekte op mijn benen. Huppelend, rennend en gillend heb ik de monsters verwijderd…iiiiieeeeeeeewwwwww…
De laatste kilometers zag ik er natuurlijk wel super stoer uit met mijn gehavende en bebloede benen. Het leek alsof ik minstens 3 beren had verslagen. Die zitten dan wel niet in de deze jungle, maar we hoorde later dat het wel olifanten, zwarte pantsers of tijgers hadden kunnen zijn. Wees gerust deze dieren zijn dermate schuw dat ze zich nauwelijks laten zien. Ook hier geldt, het zijn dieren met een goed geheugen. Aangezien er door junglebewoners nog steeds gejaagd wordt op ze zal je ze zelden zien.
Ondertussen zitten we nu aan de noordoostkust. Morgen om 09:00 uur vertrekken we naar de Perhentian Islands om daar lekker 3-4 dagen niets te doen. Het strand is voor ons alweer even geleden, dus daar gaan we enorm van genieten. En we doen dit niet in een luxe resort, maar in een tentje, in de jungle, bij het strand. Ik ben benieuwd…..
Gelukkig is de drukte van het weekend voorbij, dus mochten we spijt krijgen van deze avontuurlijke beslissing…. Dan weten we 5* misschien wel te vinden. We gaan het zien en beleven…
Taman Negara, was naar mijn mening weer een hoogtepunt van onze reis. Ook die neemt niemand ons meer af! <AMEN>
Reacties
|
Maud |
|
Esther |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact