Tweet deze blogpost

¿Cómo estáis? 
Ja, we zijn ondertussen begonnen met beginners cursus 1 deel 2 van onze Spaanse lessen. We hebben het enorm naar ons zin binnen de lessen. Soms een punthoofd van alle informatie, maar netjes ons huiswerk maken en toch proberen goed op te letten in de lessen. Vooral merk ik dat na 1.5 uur mijn concentratie zakt, gelukkig zijn we er samen dus kunnen we elkaar ook weer helpen. Het leuke is dat we nu steeds meer merken dat we toch wel het één en ander kunnen vertellen. Dit gaat dan over wie je bent, je gezin, waar je woont of vandaan komt ect, echt heel basis dus, maar het motiveert nu we steeds meer lijken op te pikken en logica achter bepaalde grammatica gaan zien. 

Verder begon ik twee weken geleden aan wat nieuwe activiteiten, het oppassen, vrijwilligerswerk en werken in de winkel. Het bevalt mij onwijs. Ik heb echt het idee dat het nu voor mij ook allemaal op zijn plek lijkt te vallen. Misschien wat laat nu 5 maanden later, maar beter te laat dan nooit zei mijn moeder altijd! Het oppassen heb ik voor vast op maandag, woensdag en donderdag. Dit is ontzettend leuk. Een mooi meisje met een blij ei karakter. Op dinsdagochtend vrijwilligerswerk vind ik ook ontzettend leuk. Het is even vroeg bed uit. In Nederland leek ik daar minder moeite mee te hebben dan hier haha. Maar misschien ook omdat ik de afgelopen 5 maanden bijna niet vroeg heb hoeven opstaan. Eenmaal mijn bakkie koffie gehad gaat het prima. Er zijn nu twee nieuwe jongetjes met autisme waarvan er één nog nooit in zijn leven een paard had gezien. Ik vind het onwijs interessant om te observeren en ontdekken hoe deze jongetjes nu reageren op de paarden en wat de volgende stappen zijn. Daarnaast vind ik het heerlijk om even in alle rust op een poko-poko tempo met de paarden bezig te zijn. Ook help ik mee met het begeleiden van 2 jong-volwassen groepen. Deze mannen zijn verstandelijk beperkt en hebben een diagnose in het Autisme spectrum stoornis. Een hele andere doelgroep dan de jonge jongens, maar ook dit ontzettend leuk. Een stukje gehandicaptenzorg uit Nederland dat ik hierin toch weer kan meenemen!
Dan werk ik ook parttime bij Atlantis watersports. Werken in een winkel is niet wat ik gewend ben en waar mijn grootste passie ligt, maar ik vind het so far prima en dan is het toch lekker om wat bij te verdienen. Afgelopen zaterdag had ik nog een bn'er in de shop, namelijk Fajah Lourens. Ze kwam helaas niks kopen, maar de weg vragen. Gelukkig ken ik het eiland ondertussen een beetje dus kon ik het wel uitleggen. Ook wordt ik behoorlijk hebberig van het werken in de winkel, want alle nieuwe duikspullen vind ik leuk, zo heb ik ook de eerste aanschaf van een nieuwe duikbril al gedaan!

Om het bruggetje te maken naar het duiken. Dit hebben we ook weer gedaan. We zijn 1 dag naar Kokomo geweest, dit was alleen even snorkelen en een lekkere stranddag. Maar we zijn ook naar San Juan geweest. Eerst 4 flessen opgehaald  bij Relaxed Guided dives en toen doorgereden naar San Juan. Bij aankomst moet je 10 gulden entree betalen, gelukkig hadden we ons ingelezen en dit cash meegenomen. San Juan bestaat uit 4 strandjes, waarvan er één alleen te bereiken is met een 4 x 4 auto, en dat is die van ons net niet. Wij zijn met enige moeite voor de auto naar Playa Largu gereden voor onze eerste duik, de tweede stond gepland op het strandje iets verder op. Eenmaal onderwater kwam Lennart er achter dat zijn ademautomaat bleef afblazen.... niet prettig duiken en ook niet geheel zonder risico. Dus na een klein uurtje besloten de duik te stoppen. Ook brak halverwege een deel van mijn mondstukje af. Het werd dus een iets kortere duik helaas. Wel op een fantastische plek. Nog niet eerder geweest, maar zeker ook niet de laatste keer dat we hier geweest zijn. We hebben heel wat vis gezien in dat uurtje tijd, een hele dikke groene murene die toch ons in de gaten hield waar ik lichtelijk bang van werd gezien hij ook steeds meer uit zijn schuilplaats kwam met zijn bek open en een porcupine fish gezien waar ik altijd heel blij van wordt. 
Besloten om te tweede duik niet te doen vanwege veiligheid gezien Len zijn ademautomaat, dus nog even genoten van het mooie plekje en toen terug gegaan naar de in/uitgang. De flessen terug gebracht en toen richting Playa Lagun gegaan waar we een tentje zagen met Antilliaanse dames in prachtige traditionele kleding en luidruchtig aan het lachen en praten zoals alleen ras Antillianen dit kunnen. Daar even gestopt, want ze verkochten allerlei lekkernijen, en verse kokosnoot. We hadden geluk want ze hadden er nog maar één dus deze samen leeg gedronken en ook nog een lekkernij gehaald van suiker en pinda, zonder gluten en melk. Dat heet Tentalaria. Het leek op een soort amandelspijs maar dan in plaats van amandel meer pindasmaak. Wel lekker! Zo hebben we verder de dag lekker rondgereden. Af en toe een tussenstop, zo ook bij Playa Jeremi waar we nog niet eerder waren geweest. In de avond hebben we heel ordinair langs de weg bij een wagen dat 'Lik je vinger' heet patat gehaald, ik met kip shoarma en Lennart een kapsalon met hoofdmoot knoflook! Later de avond nog een drankje gedaan bij Miles en zo weer genoten van een vrije dag samen. 

Lennart is de afgelopen twee weken aan de slag gegaan als Junior Souschef. Dit bevalt hem goed. Hij heeft zijn draai wel gevonden in de keuken. Laatst kreeg hij complimenten van gasten, en ook van personeel krijgt hij wel positieve feedback terug, dus dat doet goed! Als je op Curaçao in de horeca werkt ben je verplicht een hygiëne examen te doen. Lijkt overbodig aangezien Len een diploma heeft voor sociale hygiëne, maar wat moet dat moet dus examen is gedaan. Het meest kansloze examen ooit. Nog nooit was hij zo snel klaar met een examen (2 minuten), waarbij hij ook ging twijfelen of dit niet stiekem een grap was gezien de vragen nergens op sloegen. Er was één vraag als volgt.
 'Wat hoort er niet in het eten? 
A- Kruiden of specerijen
B- Pinda's of nootsoorten
C- Hout, glas, nagel
D- Sinaasappelschil
Misschien dat je nu begrijpt waarom Len twijfelde aan hoe serieus dit was.

Verder vertelde ik in de vorige blog over hondje Guapo. Helaas hebben wij dit lieve hondje een langere tijd al niet meer gezien en hopen we dat hij is opgevangen ergens waar hij een fijn plekje heeft. Over hondjes gesproken. Het is ondertussen ook Valentijnsdag geweest, hier besteden wij nooit heel veel aandacht aan, maar ik heb een cadeautje gehad. Misschien als ik het zo type en het zo gelezen word klinkt het alles behalve romantisch, maar ik ben er echt oprecht blij mee. Mijn Valentijnscadeau was namelijk een zak hondenvoer. Helaas niet voor mijn eigen puppy, maar wel voor alle straathondjes. Iedere keer wanneer ik in de auto rij en straathondjes zie doet dit me toch wat en zei ik ook geregeld 'had ik maar wat bij me om ze te kunnen geven'. Vanaf nu heb ik dus standaard een zak hondenbrokken in de auto en kan ik met een goed en warm gevoel de hondjes die ik op straat tegen kom toch wat geven waar ik zelf ook weer gelukkig van wordt. 

Verder komen we er achter dat we steeds meer herkent worden. Bij de wasserette, waar we eerder altijd onze naam moesten opgeven weten ze al dat Van Dijk de naam is waar we was op gezet wordt. Ook bij de wijnhandel Bottles hebben we korting gehad met de tekst erbij '' Omdat jullie zulke betrouwbare klanten zijn''. Bij Wandu hebben we laatst een avondje gezeten met de eigenaar (die ik ook geregeld op de spotschool tegen kom) om even te kletsen over Zuid-Amerika waar wij ook naar toe willen om wat tips door te nemen.

Tot slot zijn vandaag Henk en Gerda op het eiland veilig en wel aangekomen dus die zullen we snel weer zien, gezellig en dan is het nog maar zes nachtjes slapen voordat ook Philip en Antoinet er zijn! Super veel zin in, en volgende week ook Carnaval dat we met zijn alle voor het eerst gaan meemaken hier, heel benieuwd, oordopjes zijn al gehaald, want die schijn je nodig te hebben! Hoe het was zal ik in de volgende blog vertellen!

Ik denk dat het nu wel lang genoeg is ;)
Groetjes vanuit Avila Beach Hotel, waar ik deze blog heb geschreven. Starbucks was de planning, maar afslag dicht, vanwege carnaval en geen zin om helemaal om te rijden dus gestrand bij Avila met een kopje koffie en het geluid van de zee op de achtergrond. En af en toe een bezoekje van Len, want die had het rustig in de keuken. 

Tot de volgende blog! 
Liefs x.