De laatste dagen in Nepal
Geplaatst op 05 april 2019 om 03:56 uur
Maandag 1 april
Voordat we naar het ontbijt gaan horen we via iemand van onze groep dat 130 km bij ons vandaan een storm heeft geraasd die aan 26 mensen het leven heeft gekost en rond de 600 gewonden heeft veroorzaakt. 3 dorpen zijn volledig verwoest. Wij hebben de staart van de storm meegekregen en die was al heftig genoeg. Snel appen we naar huis dat wij okay zijn. Blijkt dat de kids niet weten waar we het over hebben maar blij zijn dat het goed met ons gaat ????
Na het ontbijt vertrekken we richting jeep safari. Bij de rivier aangekomen worden we eerst in kano’s naar de overkant gebracht. Daar wachten de jeeps om met ons de jungle in te gaan. Wij gaan met z’n vieren en Erik in 1 jeep. De eerste paar uur zien we alleen maar pauwen. In de boom, op de grond, in het veld, verdekt opgesteld, roepend naar elkaar, met of zonder opgezette staart. Het komt onze neus en oren uit. Gelukkig zien we in het laatste uur nog een leguaan, 2 neushoorns, wat krokodillen, een python, vogels en apen. De tijgers, olifanten en antilopen zijn door de storm dieper het oerwoud in gevlucht. Jammer maar het is altijd afwachten wat je gaat zien.
De middag is vrij en dat is heerlijk. Aan het eind van de middag verzamelen we ons in een prieeltje en komen de flessen rum en zakken chips op tafel. Lekker borrelen en gezellig kletsen, en natuurlijk het niveau lekker laten dalen. Daar waren we allemaal hard aan toe.
Dinsdag 2 april
We gaan weer verder en hoger de bergen in op weg naar Pokhara aan de voet van de Annapurnaketen. Het is prachtig om naar buiten te kijken met in de verre verte de bergen met hun eeuwige sneeuw. Tijdens onze gebruikelijke koffiestop gaan de mannen een plekje op het terras zoeken en halen Daphne en ik koffie. Als we buiten komen zijn de mannen verhuisd naar een andere tafeltje. Rini licht toe dat de bewoner van de vorige tafel waarschijnlijk een lancering van de koffiekopjes teweeg zou brengen maar hij had hem wel gefotografeerd. Een joekel van een ecru kleurige achtpoter. Alleen al koude rillingen bij het zien van de foto.
Voor de lunch stoppen we bij een soort van wegrestaurant waar Uncle Fester goede ervaringen heeft. Hmmm, waarschijnlijk in een vorig leven want na anderhalf uur wachten is de helft van het eten gebracht, zitten ze ineens zonder cola light en is de rest van het eten koud. Geen succes dus.
Helaas houdt de asfaltweg vlakbij Pokhara op en worden onze organen weer verwisseld van plaats. We beginnen dat gehobbel vreselijk zat te worden maar helaas hebben we geen keus.
Pokhara is een vrij grote en gezellige stad met een prachtig meer en een leuke boulevard. We maken direct een kanotochtje naar een piepklein eilandje met uiteraard een tempel erop. We krijgen 20 minuten om rond te kijken en na 5 minuten zitten we alweer in de kano op weg naar het vaste land. De bus brengt ons naar een prima hotel en we bereiden ons voor op een heerlijke vrije dag. Voor wie de zonsopgang op de berg wil zien is er een excursie maar als we horen dat dan de wekker weer om 05.00 uur gaat, bedanken we.
Woensdag 3 april
EINDELIJK! Een vrije dag. Lekker ontbijten en dan richting boulevard om eens gruwelijk te gaan shoppen. Het voordeel om zo vroeg te gaan winkelen is, dat iedereen nog aan het openen is en bijna niemand je het winkeltje in praat. We kunnen rustig rondkijken, informeren, kopen of weggaan. Als we eindelijk voor de lunch gaan zitten zijn we beladen met tasjes en heel wat Nepalese roepies armer. Het is grappig want als je een prijs ziet denk je: zoveel?? Als je dan omrekent is het een paar euro. Top! Dit is het echte vakantiegevoel. We zijn verliefd geworden op een bronzen boeddha van 3,5 kg zwaar. De mevrouw vraag 18.000 roepies (plm. 96 euro) en het lukt om te dalen naar 9.000 maar dat is echt het minimum. Daaronder wil ze hem niet verkopen dus weten we dat het echt het laagste bod is. Ik geef wat handgeld want we hebben nog een heel stuk boulevard te gaan en spreken af dat we hem op de terugweg ophalen. Onderweg informeren we bij andere winkeltjes en komen we erachter dat het echt een koopje is. Maar de eigenaresse is een goedlachse dame die blij is om zo vroeg op de ochtend zo’n verkoop te doen. Daphne koopt een enkelbandje met belletjes voor 200 roepies en ik geef aan dat ik er eigenlijk eentje bij de boeddha moet krijgen voor geluk. Ze vindt het prachtig en wil van mij ook iets voor het geluk. Ze geeft mij het enkelbandje met een high five en ik geef haar op mijn beurt 100 roepies met ook een high five. Het is een gezellige boel in het kleine winkeltje.
Op de terugweg naar het hotel stoppen we bij een kleine salon waar Daphne haar handen wil laten bewerken met henna. De voorbeelden zijn prachtig en ze gaat zitten. Al bij het eerste bloemetje kijken we elkaar aan met een blik van: Dit gaat hem niet worden ?. Maar we zullen het wel zien. En inderdaad is het eindresultaat teleurstellend en Daphne gaat de komende tijd driftig op zoek naar huismiddeltjes om de henna er zo snel mogelijk af te krijgen. Weer een ervaring rijker. We dineren in een restaurant met een podium waar verschillende Nepalese dansen worden uitgevoerd. Het eten is prima en de bediening uitstekend. Een heerlijk einde van een heerlijke dag.
Donderdag 4 april
We hobbelen 110 km dezelfde weg terug door de Himalaya tot het punt waar we vandaan kwamen en steken dan rechtdoor over richting Kathmandu. Langs de Trisulirivier die ook meereist tot in Kathmandu. Er is ook maar 1 weg die van en naar deze hoofdstad leidt. We stijgen onderweg naar zo’n 1.300 meter hoogte. Dit, samen met het vreselijke gehobbel van de bus, maken dat ik wagenziek wordt. Gelukkig hebben we zakjes en een pilletje tegen de misselijkheid. Alleen het lichte gevoel in mijn hoofd blijft maar daar hebben er meerdere last van dus zal door de hoogte komen.
Kathmandu is een gigantische stad met zo’n 9 miljoen inwoners. Alles is en wordt volgebouwd. Vroeger was het een schone stad maar sinds de bergbewoners naar de stad zijn getrokken niet meer. Die zijn gewend alles van zich af te gooien helaas. Het werkloosheidpercentage is 35%. Voor vandaag staat meteen de Swayambunath (apentempel) op het programma. 125 traptreden steil omhoog naar het alziende oog van Boeddha terwijl om ons heen de apen rondspringen en de gebedsvlaggetjes ijverig wapperen. Boven hebben we een prachtig uitzicht over de hoofdstad in de vallei. De tempel zelf is een wirwar van grote en kleine stupa’s en winkeltjes dus hier komt mijn gevoel voor structuur en controle in het geding en na een rondje te hebben gelopen en foto’s te hebben gemaakt dalen we weer af richting de bus.
Hotel Shambala is werkelijk 4 sterren waard. Worden we de laatste 2 dagen toch nog even in de watten gelegd. Op de 8e verdieping, op het dakterras, ligt het zwembad met een prachtig uitzicht over de stad. Het eten in het restaurant is werkelijk gruwelijk lekker, vooral de cheese cake met bessen- en karamelsaus. Het eerste toetje sinds ik op vakantie ben ???? Morgen de laatste dag en dan zaterdag weer naar huis.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact