Nepal!
Geplaatst op 03 april 2019 om 06:24 uur
Zaterdag 30 maart 2019
Vandaag gaat de wekker om 04.00 uur en vertrekken we om 05.00 uur met een helaas kleine bus richting Nepal. Onderweg slapen veel mensen want het is een lange en vaak saaie rit. De lunch wordt gebruikt in een soort van wegrestaurant. Bij binnenkomst informeren we of we met de creditcard kunnen betalen en dat is geen probleem. Dus we gaan afrekenen en ineens kan het niet meer. Prima hoor, de keuze is aan hen: betaald krijgen met een creditcard of niet betaald krijgen. Meer opties zijn er niet. En als bij toverslag verschijnt er een pinkastje maar die is niet opgeladen dus er wordt een wandeling gemaakt naar een stopcontact en uiteindelijk kunnen we betalen. Ze hadden er dus gewoon geen zin in om alles op te tuigen.
Rond 17.00 uur komen we aan bij de Indiase grens. Er staat een kilometers lange file van vrachtwagens en de moed zakt ons in de schoenen. Maar gelukkig mogen we langs de file af rijden en worden gedropt bij een huisje met een kantoortje van 3 bij 3 meter waar 3 douaniers ieder hun eigen taak hebben. De eerste pakt de paspoorten aan en kijkt je diep in je ogen, dan gaat de hele stapel naar nummer 2 die iedereen in het systeem invoert en kijkt of je geen crimineel bent. Vervolgens gaat de stapel naar nummer 3 die het visum checkt om dan weer terug te komen bij nummer 1 die de stempel erin zet dat je India uit mag. Jawel, je bent pas India uit dus moet je nog Nepal in ????
Daarna een wandeling van 800 meter naar de Nepalese grens. De koffers gaan gelukkig in een fietsriksja dus die hoeven we niet mee te slepen. Bij de Nepalese grens geven we wederom ons paspoort af en nu worden ze gelijk gestempeld. Meteen valt de Nepalese vriendelijkheid op. Hoe anders dan in India. Inmiddels staat Uncle Fester (onze lokale gids) klaar met een vlaggetje om ons naar de bus te brengen. Daar wacht ons een uitermate vriendelijke chauffeur en bijrijder en we krijgen een rood welkomst sjaaltje en een fles water. De fles water zullen we voortaan iedere dag krijgen tot het einde van de reis. We gaan op weg en stoppen als eerste bij een pinautomaat want het is verboden Nepalees geld in te voeren dus niemand heeft wat. Gelukkig kun je ook met klein Indiaas geld betalen maar Nepalese Roepia’s zijn toch handiger. Ook in het hotel worden we zeer vriendelijk ontvangen. Het eten is heerlijk en we gaan tevreden slapen.
Zondag 31 maart 2019
Vanmorgen gaan we naar de plaats waar 2600 jaar geleden Boeddha is geboren. Hij is geboren in een paleis en kwam uit een rijke familie. Het paleis staat er niet meer maar wel ruïnes. Op de plek waar hij geboren is heeft men een huis omheen gebouwd. De enorme tuin stamt nog wel uit de oudheid. Onderweg ligt een mooie hond te soezen in de zon en ik kan het niet laten om hem even te kriebelen. Hij loopt gelijk mee en even verderop zitten een paar apen op een muurtje. De hond bedenkt zich geen moment en maakt de apen gelijk duidelijk dat er niet gesold gaat worden met deze groep toeristen. Prachtig, de hond die zich blaffend druk staat te maken en de aap die op de muur tegen de hond zit te schreeuwen. Fotomomentje!
We laten de tuinen achter ons en rijden de bergen in richting Chitwan National Park. Onderweg worden we verwend met prachtige uitzichten en flora. Dan zien we opeens een jakhals langs de kant van de weg. Toch bijzonder zo’n mooi dier in het wild te zien. In het park krijgen we een schattig huisje wat bestaat uit een slaapkamer, een badkamer en een veranda. Tussen de bomen hangen de vriendjes die ik kan missen als kiespijn. Dat wordt opletten als ik vanavond in het donker terugloop. Brrrr. En ze zijn best groot.
Aan het einde van de dag brengt de bus ons naar het centrum om te genieten van de winkeltjes. Het begint goed en iedereen is druk aan het onderhandelen. Ineens wordt het donker buiten en begint het te regenen. We bedenken ons geen moment en lopen snel richting de rivier en duiken een restaurantje in met een overdekt dakterras. Het gaat harder regenen en de lucht boven de rivier kleur groen. Prachtig! Ineens horen we een harde knal en zien we hagelstenen vallen zo groot als pingpongballen. Het noodweer houdt een uurtje aan en we halen met de bus alle gestrande medegroepsleden op bij de winkeltjes. Na het eten gaan we op weg voor een dansoptreden in de plaatselijke schouwburg. De eerste paar dansen hebben het niveau van kleuters van een dansschool maar een groot deel van de zaal gaat uit zijn dak. Waarschijnlijk zien we dan toch iets over het hoofd. Tegen het einde komt er een grote pauw het podium op. De danser zit in het lijf en de nek wordt bediend door een soort stok. Deze kan ook de snavel op en neer laten gaan. De uitstraling is supergrappig en dat maakt weer een hoop goed. De finaledans is uiteraard bedoeld om zoveel mogelijk mensen op het podium te krijgen. De zaal is uitzinnig. Mensen gaan helemaal los en wij zoeken zo snel mogelijk de uitgang op. Terug naar het hotel, eten en slapen.
Reacties
|
Greetje |
Volg Mijn Reis © 2019. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact