De laatste dagen in India
Geplaatst op 29 maart 2019 om 12:48 uur
Donderdag 28 maart 2019
Het is wederom gelukt om op tijd op te staan en om 07.00 uur rijden we dan ook weg richting het treinstation voor de reis naar Varanasi. De trein is een echte Indiase trein maar gelukkig reizen we 1e klas. Je wil dan ook niet weten wat 2e klas is. Dan zit je als plakje kaas op elkaar geplakt en kijk je door tralies naar buiten. Nu zit je in ieder geval op leren stoelen met veel beenruimte en je stoel kan achterover of staat achterover en kan niet meer recht omdat hij kapot is ???? De trein piept en kraakt maar brengt ons in zo’n 7 uur tijd naar de plaats van bestemming.
Rond lunchtijd beginnen de Indiase dames aan hun pannetje curry en daarna baden ze genoeglijk in een bad eau de toilet zodat de complete wagon vergaat van de lucht. Ik deel mijn biscuitjes met 2 kinderen die voor me zitten en die zijn er heel blij mee. Ik krijg van beiden een big smile en met het jongetje maak ik nog even een selfie. Als we aankomen moeten we voor het station ‘even’ wachten tot we naar het perron kunnen. Dat wordt uiteindelijk een uur. Als we de deur opendoen en naar buiten kijken zien we heel veel mensen die over het spoor alvast maar zijn gaan lopen omdat het allemaal te lang duurt. Maar dat is voor ons geen optie met al die zware koffers.
Eenmaal op het station komen we terecht in een wespennest. Iedereen heeft haast en stormt links en rechts langs je heen. Buiten het station moeten we nog een stukje lopen tot aan de nieuwe bus. Die brengt ons naar het hotel. Een prachtig hotel uit 1700 dat dienst heeft gedaan als koninklijk paleis. We krijgen anderhalf uur om op te frissen en moeten om 17.00 uur in de lobby staan om met de fietsriksja naar de oever van de Ganges te gaan. Zo’n 5 kilometer verderop. Daphne en ik gaan bij Kareltje. Een oud mannetje met nog en paar tanden in zijn mond die zich de pleuris trapt om ons te vervoeren. We hebben best wel een beetje medelijden met hem. De motoren, scooters en tuk tuk’s komen van links en rechts en van achteren en voren op ons af. En het gaat allemaal net goed. Vlakbij de Ganges stoppen ze en moeten we de laatste kilometer te voet afleggen. Eenmaal bij de Ganges weet je niet wat je ziet. Priesters, monniken, bedelaars, bezoekers, toeristen, winkeltjes, een gekkenhuis!
Voor de gevoelige magen onder ons vertel ik alvast dat er schokkende dingen voorkomen in het volgende stukje verhaal.
We lopen de trappen af en komen bij een grote houten boot waarmee we de Ganges op gaan om richting de crematieplaats te varen waar de overledenen gecremeerd worden. Het is enorm indrukwekkend om te zien. Het lichaam ligt op een baar onder mooie doeken met daaronder vele bloemenkransen. Alleen mannen mogen hier gecremeerd worden en vrouwen mogen niet bij het afscheid aanwezig zijn omdat vrouwen huilen en de ziel blijft dan op aarde zwerven in plaats van naar het paradijs te gaan. Zes mannen pakken vervolgens de houten baar op en dragen de overledene naar de Ganges rivier. Daar stappen ze in het water en dompelen de baar met overledene en al onder in de rivier om te ‘wassen’. Daarna dragen ze de baar richting de houtstapel en leggen hem er op. De houtstapel wordt aangestoken en de crematie is begonnen. Rondom de brandstapels loopt een meneer met een lange stok. Hij moet zorgen dat alles wat er af valt weer in het vuur gelegd wordt. Terwijl we kijken zie ik dat hij een been met een voet eraan weer bovenop het vuur duwt. Het been is al zover verbrand dat het inmiddels verkoold is. Dan wordt het toch wel heel erg echt. Baby’s en kinderen tot een jaar of 8 die komen te overlijden worden ingewikkeld en laat men met een grote steen in de Ganges zakken. De reden hiervoor is dat het kind nog geen levenservaring heeft en daardoor met de ziel op aarde moet blijven.
Inmiddels worden we opgegeten door de muggen en gelukkig heb ik rijkelijk Deet gesmeerd. Het zijn werkelijk hele zwermen die om je heen vliegen. We maken een foto en het lijkt alsof het sneeuwt. Het blijken allemaal mugjes te zijn. We hebben allemaal voor 30 eurocent een bakje met bloemetjes en een kaarsje in het midden gekocht. Als het helemaal donker is steekt iedereen zijn of haar kaarsje aan laten we ze in de rivier zakken. Het is een prachtig gezicht om die lichtjes in het donker te zien drijven. Op de oever is inmiddels de avondceremonie begonnen en 5 priesters staan op verhogingen met wierook te zwaaien en te bidden. Daarbij wordt er aan vele klokken getrokken wat een oorverdovend maar indrukwekkend lawaai geeft. De mensenmenigte is gigantisch. Vele landen zijn vertegenwoordigd en ook vele geloven. Helaas gaat het door me heen dat als een of andere idioot verkeerd wil, er duizenden slachtoffers vallen. Maar ik bedwing mezelf en geniet van de ceremonie. We gaan met dezelfde fietsriksja weer terug naar het hotel om lekker te gaan slapen want om 05.00 uur gaat de wekker weer.
Vrijdag 29 maart 2019
Vroeg uit de veren en met de bus naar de rivier. Weer de boot in en nu varen we de andere richting op met in onze rug de opkomende zon. De oever is een prachtig schouwspel van gekleurde gebouwen met allerlei torentjes en apen die op de daken achter elkaar aan zitten. Blij dat er weer een nieuwe dag is. We bezoeken nu een crematorium voor de mensen die geen geld hebben om een rituele crematie te bekostigen. Hier staan 3 ijzeren manden waarin het lichaam wordt verbrand. Zo hier en daar ligt nog een stuk schedel en het voelt een beetje respectloos om daar zo te lopen. Ik ben blij als we de trap opklimmen richting de bus. Onderweg ligt een pup te slapen en ik begin hem te kriebelen. Dat vindt hij heerlijk. Een van onze groepsleden waarschuwt: ‘niet aanhalen hoor, dat is gevaarlijk.’ Ik reageer spontaan dat ik ben ingeënt en kriebel vrolijk door. Het hondje loopt heel even mee en keert dan weer terug naar zijn plekje.
We rijden door naar de Dragotempel oftewel de Apentempel. Een kleine rode tempel midden tussen de huizen en hahaha, geen aap te zien. Ze zaten er vroeger heel veel maar zijn weggegaan omdat er teveel mensen om de tempel heen kwamen wonen. Na het ontbijt bezoeken we de 1e Boeddha tempel van de vakantie. Erg mooi met prachtige wandschilderingen die het verhaal van Boeddha vertellen. Later gaan we nog naar een 25 meter hoog beeld van Boeddha met een mooie tuin erbij. En dan is de middag verder voor onszelf en daar zijn we hard aan toe. Rini en ik gaan, samen met 2 andere groepsleden en onze gids, naar een huis waar we een overheerlijk welverdiende massage nemen. Even alle stijve spieren van het buszitten weer los laten maken. Heerlijk! Nee, ik hoor je alweer denken, zeker met een happy end maar hier zijn de regels streng. Mannen masseren mannen en vrouwen masseren vrouwen. Mijn masseuse was een klein tenger vrouwtje met de kracht van 10 grote kerels en Rini zei later ook dat hij de masseur bijna had teruggeslagen haha. In het hotel lekker aan het zwembad in de zon om eindelijk een beetje kleur te krijgen en dan lekker douchen, omkleden en eten want we vertrekken morgenochtend om 05.00 uur richting Nepal. Ik heb er superveel zin in want eerlijk gezegd zijn we ook stilletje klaar met India (niet negatief bedoeld). In ieder geval mijn interesse ligt veel meer in Nepal.
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact