Met enige weemoed verorberen we ons ontbijtje in Addo Elephant Park om vervolgens voor de laatste keer nog diverse uren door te gaan brengen in het park, om daarna via Cannonville en langs Port-Elizabeth naar Tsitsikamma Lodge aan de N2 te rijden.

Wat een groot uitgebreid mooi groen en gedifferentieerd park, je komt ogen te kort. Je mag met max. 40 km per uur over de deels geasfalteerde maar voor het grootste deel roodbruine gravelpaden rijden. Je kunt hier werkelijk uren rond rijden en dan nog heb je niet alles gezien, is onmogelijk.

Als je dan een witte huurauto hebt dan kun je je voorstellen hoe die er, na de diverse regenbuien en dus opspattende waterplassen, uitziet. Niet normaal gewoon maar...... hij kan zo weer ingeleverd worden in Cape Town. Lekker handig.

De vegetatie is zo divers, zo verschillend van kleur, verschillend van dichtheid en voorzien van bloemen, grassen enz. Gewoon prachtig. Het ene moment stijl de berg op en ondoordringbare bosjes en bomen om je heen, het volgende moment een open weidse vlakte met hier en daar een struik waartussen je de verschillende dieren ziet rondstruinen en eten zoeken. Eigenlijk te gek voor woorden dat wij met ons allen met auto’s, jeep’s, busjes e.d. door het oerwoud rijden om al die verschillende dieren te zien, the red bishop, the red hartebees, buffel, kudu, wrattenzwijn, black backed jakhals, meerkatten, olifant, neushoorn, leeuw en leeuwin, zwarte en de bruine struisvogel, de vos, de gier enz enz. Milieutechnisch onverantwoord eigenlijk........maar aan de andere kant door hier te komen, investeren we in een maatschappij die dat heel hard kan gebruiken, mensen die heel weinig hebben en blij zijn met elke rand die ze ontvangen, omdat de meeste ook op het randje leven. Heel dubbel dus, iets waar ik nog niet uit ben of het goed of niet goed is.

Als je rondrijdt moet je als chauffeur verdomd goed opletten, de kuilen in de weg, de zogenaamde potholes, moet je ontwijken, de dieren die hier en daar staan moet je spotten en op tijd voor stoppen, want een olifant met kleintje die langs de kant staat te eten van de struiken wil zeker niet dat je te dichtbij komt, dus afstand houden anders komt hij / zij met flapperende oren en aardige snelheid op je af om je te waarschuwen, rij maar achteruit is dan het devies want daar krijg je het heel benauwd van. Dan staan er nog andere voertuigen hier en daar stil, heb je te maken met tegenliggers en......met de Beetles !!!!

Als een olifant aandrang krijgt kijkt hij / zij niet rond af er ergens gepoept kan worden......nee, ter plekke al etende voort gaat de staart omhoog en komt de inhoud van het darmstelsel eruit gefloept, en dat is niet te zuinig kan ik uit eigen ervaring vermelden. Hele hopen met stront liggen her en der op de paden. BTW een olifant eet ong. 150 kilo aan gras en bladeren.......per dag !!!!!! Er lopen hier in het immense gebied 700 olifanten, nee.. niet zelf geteld, maar volgens de gegevens van de locals. Kun je nagaan hoeveel Elephant Droppings er overal liggen, ontelbaar.

 De eerste beestjes die daar, op die heerlijk geurende mesthoop, afkomen zijn de Beetles. Ongeveer een cm of 4-5 doorsnee, keihard schild aan de bovenkant en op pootjes. Binnen een mum van tijd zitten er op die hoop wel 30-40 Beetles die zich te goed doen aan de voedingsstoffen die er nog in zitten. Ze maken vervolgens ook nog ronde bolletjes van de meststoffen en duwen deze, achteruit lopend, naar het nest. De voorraad zeg maar. 

Deze Beetles zijn beschermd dus is het de bedoeling om er niet overheen te rijden, je moet dus constant slalommen aangezien om de 5 a 10 meter er wel een paar bezig zijn of oversteken. 

Het vergt dus uiterste concentratie en veel stuurmanskunst om dit goed te volbrengen. 

Die loodzware taak ligt bij ons, diehard chauffeurs, Willem en mijzelf.

Onze prinsesjes zitten ondertussen  prinsheerlijk ( raar eigenlijk, kan dat nog wel in dit #metoo tijdperk) te genieten van al het mooie wat de natuur te bieden heeft en maken daar herinneringen van dmv foto’s en filmpjes.

Tsitsikamma lodge zijn allemaal flinke chalets voor het overgrote deel opgetrokken uit hout, heel sfeervol. Een beetje koloniale stijl uitstralend. 

Na het buffet nog kaarten op de kamer met..... uiteraard de flessen wijn op tafel. Aangezien Iris ( de naam zegt het al) nooit kijkt maar scant, is zij degene die tijdens het zetten van de kaarten uitroept: he, een kikker.........en inderdaad op onze kamer zit naast het bed een kikker. Zoals goede toeristen betaamd worden eerst de camera’s te voorschijn gehaald om hem vast te leggen op de gevoelige chip. 

Handdoek gezocht om hem te pakken, maar een beetje kikker blijft in de regel niet echt stilzitten, dus tjoep....onder het bed.

De nachtkastjes aan beide kanten van het bed verschoven, allemaal op de knieën, ik aan de ene kant wapperen met een handdoek, dan zie je dat er onder een bed sporadisch gekuist wordt....kuch kuch kuch, Iris aan de andere kant met een snel uit de keuken gegriste mok, zie je het voor je!!! Met Anita boven op een stoel staan te gillen !!!

Uiteindelijk plop de beker over de kikker, kartonnetje eronder en hebbes, kikker naar buiten en mok eraf. Maakte Iris aanstalten om die kikker nog te kussen ook......ze wilde onderhand ook wel eens een prins op het witte paard !!!! Gelukkig hebben we haar hier van weten te weerhouden......er was toch geen plaats meer in de auto......en Willem hier achterlaten vonden we een beetje sneu....hij deed zo zijn best !!!

Met pijn in de buik gaan slapen......van het lachen dan.