Luvuju
Geplaatst op 05 februari 2020 om 08:27 uur
De ontdekking van Port-Elizabeth stond op het programma. Op naar het centrum naar de plaatselijke VVV. Je kon daar een “gratis” gids krijgen die je een uur lang door Port-Elizabeth loodste en van alles zou vertellen over de bezienswaardigheden.
Zijn naam is Luvuyu ( spreek uit Loevoeyoe) of afgekort Vuyu. Hij is een echte TA, of te wel Tourist Ambassador. Deze ne....uhh zw....uhh diepbruin gekleurde evenknie loopt net zoals hij praat, verdomd langzaam.....als hij zo door gaat zien we in dat uur maar twee straten, kom gast doorlopen......helaas.
Heel Port-Elizabeth ademt de sfeer van de grote vriendelijke charismatische overleden leider Nelson Mandela. Je kunt hier dan ook de Route 67 lopen. Overal hangen uitspraken van hem die hij, in zijn 67 jaar dat hij in de politiek zat, heeft gedaan. De trap die van het centrum omhoog loopt naar het hoogste punt van de stad, waar een hugh Zuid-Afrikaanse vlag wappert aan een paal van 60 meter hoog, heeft 67 treden. Overal mozaïek verwerkt in de grond met de mooiste voorstellingen in allerlei kleuren. Leuk om zo het een en ander te leren van de geschiedenis van Zuid-Afrika en Port-Elizabeth.
Vervolgens naar Cannonville waar we een skipper bereid hebben gevonden om ons een “cruise” te geven op de Zondag’s Rivier. Laten wij nou de enigste 4 passagiers zijn, op een boot waar normaal 50 man op kunnen. Privé excursie met skipper Lesley, een gezellige oude baas met veel praatjes.
De reis duurt 2.5 uur met veel tekst en uitleg van Lesley over de vogels, de planten, de vissen enz. Vissen die als een dolle door het water schieten, letterlijk, en vervolgens een halve meter de lucht in schieten en met een boog weer de plomp in duiken. Prachtige vogels en reigers langs de waterkant, te mooi om waar te zijn, wat een rust op het water, de zon aan de hemel, de wind door het haar, bij Willem ff niet daar gaat de wind langs z’n petje !!!!
Wat zijn we bevoorrecht !!!!
Na 1 uurtje varen zie je aan de ene kant hoge steile rotsen met wat groen en aan de andere kant gigantische zandduinen van tientallen meters hoog. Dat zandgebied beslaat 3,5 km bij 50 km met hier en daar een oase van groene natuur.
De boot wordt stilgelegd en we lopen naar de hoogste duin door heel fijn zand. Een stap zetten en drie achteruit glijden, bijzonder zwaar, na hard werken en steunen en piepen komen we boven op het hoogste punt met een uitzicht wat adembenemend is. Aan de ene kant de zee en de kustlijn, aan de andere kant de uitgestrekte zandduinen, zoals je ze ook wel ziet bij Parijs-Dakar. En aan de derde kant in de diepte de kronkelende rivier met onze boot als een speelgoedbootje aangemeerd. Harde wind, opstuivend zand, felle zon .........maar mooi.......ongelofeloos !!!!!!!
Lopend naar beneden zing ik het wereld bekende nummer: Zand aan mijn piemel, ik heb weer zand aan mijn piemel, zand aan mijn piemel enz. ( met de melodie van Guantanamera.......voor de niet muziek kenners..... kijk op You tube ).
Na Lesley bedankt te hebben voor een super mooie ervaring terug naar het hotel, zwembroekie aan en sissend het water in glijden, het was vandaag weer 29 graden.... en op dat duinzand nog hotter..... maar dan niet then my daughter.
Eten met alcohol, tegen de bacteriën, is een standaard gegeven geworden iedere avond.
Ships weer een potje Keezen verloren.......ohhh neeee twee potjes nog wel !!!!!
Morgenavond een ander spel graag, hier wordt ik niet vrolijk van !!!!
Reacties
|
Ellen |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact