Verplaatsing
Geplaatst op 04 februari 2020 om 08:20 uur
Overnachting in Pretoria met voorafgaand een heerlijk etentje in een heel groot winkelcentrum alla de Heuvel maar dan groter en heel anders. Buiten op de zesde verdieping uitkijkend over een stukje Pretoria bij een temperatuur van om en nabij de 24 graden met onze vaste waiter Nick, zo’n goedlachse en open gezellige gast met hele witte tanden, logisch met zo’n diepbruin gezicht.
Naast ons was een Club en wat er allemaal voorbij kwam om daar naar binnen te gaan, jezus......ja........hij heeft dat geschapen. Allemaal vrouwen on high heels, sommige op heeeel high heels, wat overigens iets anders is dan Mile High !!!!
De vrouwelijke vormen lijken hier vele malen groter, geprononceerder, duidelijker aanwezig, anders geëtaleerd, niet te missen, aandachttrekkend........maar wij hadden alleen maar aandacht voor onze lieftallige vrouwen.......verrek groeit mijn neus nou ????
Zoveel vrouwelijk schoon verpakt in niets verhullende kledij, strak, te kort, te klein, te opzichtig maar een lust voor het oog, dat dan weer wel !!!
Ik had bij Pretoria niet de luxe, moderniteit en de grandeur voor ogen die ik hier zag. Schril contrast met de Townships die je onderweg rijdend minutenlang voorbij ziet glijden.
Vandaag staat in het teken van de overtocht per airplane van Joburg, zo wordt Johannesburg hier namelijk genoemd, naar Port Elizabeth.
Dat betekent dan auto inleveren, bag drop, inchecken, door de douane, wachten op boarden, ( nee niet Gordon !!!) vliegtuig in schuifelen, vliegen, vliegtuig uit schuifelen, naar de bagageband, wachten, naar Europcar, auto zoeken, inrichten ......en door.
Deze keer een Hyundai Tucson, niet verkeerd. Binnen het kwartier bij ons boetiekhotelletje Windermere by Mantis, waar we zo’n beetje de enigste gasten zijn.
Aangezien het hier 35 graden is was het zwembadje het eerste waar we indoken.
We liggen zo goed als aan het strand dus ff lekker uitwaaien aan the beach.
Nadat wij, Willem en ik, de dames goed hadden verzorgd zijn we, wederom, met een uitzicht over zee, wezen dineren met de nodige flessen wijn. Nee Lembuuuurt, ook deze keer geen merlot maar koel Sauvignon Blanc, wat wil je anders bij deze temperaturen.
De afstand tussen het hotel en het restaurant was maar 10 minuten lopen maar er werd toch stevig geadviseerd om met de auto te gaan omdat het na 20.00 uur niet zo veilig was om terug te lopen. Raar gevoel maar ja.....toch maar luisteren.
Na een wel heel bijzondere behandeling, van mijn alsmaar niet meewerkende onderrug, door de meegereisde fysiotherapeute, waarvan de rekening niet gedeclareerd kon worden bij de verzekering omdat er geen waterdichte afspraken gemaakt konden worden met deze, op het oog betrouwbare, zorgverlener, en een eenmalig optreden van een illuster duo Jan Klaassen en Katrijn zijn we, na weer een potje Keezen verloren te hebben na een flesje Chardonnay in slaap gevallen.
Reacties
|
cor |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact