Cape Reinga
Geplaatst op 26 maart 2018 om 10:20 uur
Vanochtend vroeg op, want om 7.00u worden we vanaf de camping opgehaald voor de busreis naar Cape Reinga. De bus waar we mee gaan staat hoog op de poten en heeft een verhoogde achterkant. Alle wielen worden aangedreven. We zijn benieuwd. We zitten voorin. Ook hangt er een groot tv scherm voorin waar de weg voor ons is te zien. Het is nog een beetje mistig als we de baai verlaten en de bergen ingaan. Al gauw wordt het overal helder en we zien een schitterend berglandschap voor ons uitrollen met af en toe een dorp, stadje waar de chauffeur telkens een heel verhaal, Maori, bij heeft. Na de koffie komen we via een smal weggetje op het strand. We gaan hier 90km over crossen. Het zandstrand is vrij stevig en is officieel een snelweg, 90 mile beach, waar de gewone verkeersregels gelden. Dus links rijden, rechts inhalen en maximaal 100km per uur. Het is eb en we hebben 2u om de 90km af te leggen tot einde strand. We kunnen niet op de normale snelweg, highway 1, omdat daar een stuk van is verdwenen door de hevige regen van afgelopen dagen. Nu blijkt waarom de bus is aangepast. Op strand komen beekjes en riviertjes uit. Daar moeten we dan doorheen. Dit doet men door er schuin doorheen te gaan dan hebben we de minste hobbels. Iedereen zit dan ook vast in de gordels. Dan het punt dat we het strand afgaan. Dat is geen weg maar een rivier die we gewoon door de duinen met volle kracht door blijven gaan. Schitterende gewaarwording en belevenis. Na een kilometer stoppen we bij enorm hoge duinen. We gaan Duinsurfen. Wie durft. John staat gelijk klaar en neemt surfbord en klimt naar boven. Birgit gaat natuurlijk ook. De chauffeur geeft uitleg wat we moeten doen en ja hoor. Je glijdt schitterend op je buik al sturend met je voeten omlaag. Geweldig mooie ervaring. Zie foto. De tocht wordt eerst nog door de rivier vervolgd voor we weer De sh1 op kunnen. Dit laatste stuk naar Cape Reinga is nog prima intact. onderweg zien we onze Japanse vriend op de fiets die al terugkomt van het noordelijkste puntje van Nieuw Zeeland. Dit is overigens een Maori heiligdom waar de geesten van hun overledenen de berg afspringen in zee en naar Hawaï zwemmen en daar in een van hun 3 hemelen komen. Dus 3 keer zoveel kans dan bij christenen. Doen ze goed.
Abel Tasman was de eerste Europeaan die hier kwam, de cape ligt nu ook aan de Tasman Zee en hij heeft een van de eilanden die hier liggen vernoemd naar Maria van Diemen, de vrouw van de gouverneur van Indonesië van waaruit hij was vertrokken.
Het is hier wonderschoon. Vreemd is dat hier een boom al honderden jaren staat op stuk rots zonder zich iets van de ruige plek aan te trekken en ook geen bloesems geeft. Eigenlijk kan hij hier niet overleven. Ook een Maori mysterie. Daarna gaan we terug via het strand, we moeten daar voor 2 u langs zijn anders komen we een soort stuw niet meer door omdat die dan geheel onder water staat. Natuurlijk zijn we een kwartier eerder er langs. Na de lunch die we samen met een Canadees echtpaar hebben genuttigd, we krijgen fish en chips, gaan we een oud bos in waar nog Kauri bomen staan. Die zijn duizenden jaren oud, worden 55 meter hoog met omvang van 14 meter en kaarsrechte stammen. Een imposant gezicht. Om 18.15u zijn we weer op de camping. We hebben een prachtige dag gehad.
Reacties
|
ome jan en tante antje |
|
Ron&Marjo |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact