De Ayrshire coast
Geplaatst op 28 juli 2021 om 15:39 uur
De westkust van Schotland had ik eigenlijk nog helemaal geen aandacht gegeven, maar het was een goede plek om een weekje op vakantie te zijn. Ayr is ongeveer een uurtje ten zuidwesten van Glasgow, en ongeveer een kwartiertje daaronder ligt caravanpark Craig Tara, waar ik een week doorgebracht heb. Het was wat je van een typisch caravanpark in het Verenigd Koninkrijk kon verwachten in de zomer: veel verbrande mensen in joggingbroeken die te veel tijd in de arcade doorbrengen en ijsjes halen.
Het caravanpark had ook een persoonlijke strandopgang, waardoor het niet te druk was en je ook niet te ver hoefde te lopen. De zonsondergangen waren spectaculair, ondanks dat de zon niet direct in de zee zakte maar er nog een eiland aan de overkant te zien was. Wel was het strand heel anders dan de meeste Nederlandse stranden waar ik ben geweest. Er waren bijna geen golven, en het was heel lang heel ondiep. Dat hield ook in dat bij eb de afstand die je moest afleggen om bij het water te komen super ver was. In het water stond een hoop zeewier, waardoor je zeker bij eb ook niet heel ver kon komen zonder dat je helemaal door het zeewier zou moeten lopen en mogelijk op krabben of andere dieren zou staan, dus echt goed zwemmen kon dan niet heel goed.
Natuurlijk zijn we ook van het caravanpark af geweest, en er zijn genoeg mooie dingen te ontdekken in Ayrshire. Ten zuiden van Craig Tara liggen twee kastelen, waarvan we er eentje alleen vanaf de weg hebben gezien onderweg naar de andere. Dunure Castle in het dorpje Dunure is een ruïne die in de outlander serie gebruikt is voor het kasteel in Silkie island aan het eind van seizoen 3. Deze omgeving is voor meerdere dingen gebruikt, waaronder ook Bracken Bay voor mooie achtergrondshots en de haven van Dunure.
Maar wij waren onderweg naar Culzean castle, een kasteel gebouwd in de late 18e eeuw op de kliftoppen aan de kust. Om het kasteel heen ligt een groot country park met allerlei interessante dingen om te zien, zoals een grote eendenvijver, een ommuurde tuin met wijngaard, een hertenpark, en veel bos. Het interieur van het kasteel zelf deed me een beetje denken aan Hopetoun house, met wat decoratie uit verschillende stijlen, veel schilderijen aan de wanden (waaronder een aantal Nederlandse), en portretten van de verschillende eigenaren. Daarnaast was er in de eerste kamer ook een gigantische collectie wapens die kunstig aan de muur waren gehangen in verschillende vormen. Dit is de tweede grootste collectie wapens in het Verenigd Koninkrijk, na de privécollectie van Koningin Elizabeth.
Naast ons caravanpark ligt het Heads of Ayr farmpark, waar we op vrijdag zijn geweest. Dit is een combinatie tussen een grote speeltuin en een kinderboerderij, en ik ging vooral voor de dieren natuurlijk. Voor 50 cent kon je een zakje voer kopen en dan kon je een selectie dieren voeren, waaronder ezels, geiten, schapen, lama's, alpaca's en varkens. Natuurlijk mochten al deze dieren ook geaaid en het aaien van een lama was wel een uiterst leuke ervaring, en ik moet ook bekennen dat de schapen hier de aardigste schapen waren die ik ooit ontmoet heb. Ze hadden ook een gebouwtje met kleine dieren, zoals cavia's en reptielen, en normaal zijn daar ook handling sessies voor maar vanwege corona was dat nu niet.
Het was afgelopen week ook bijzonder warm, waardoor we niet te veel wilden doen op het midden van de dag en zoals gewoonlijk ben ik ook weer verbrand want ik vergeet altijd om me vaker dan één of twee keer in te smeren, zeker na het zwemmen. Op donderdagochtend heb ik gewandeld naar Bracken Bay die ik eerder ook noemde. Het enige nadeel was dat ik niet alleen op het weer had moeten letten, maar ook op het tij. Langs de Ayrshire kust loopt een langeafstandswandelroute genaamd het "ayrshire coastal path", en het duurt gemiddeld 8-14 dagen om deze tocht af te leggen. De route loopt voornamelijk over stranden, waardoor het mij echt verschrikkelijk lijkt in vergelijking met bijvoorbeeld de West Highland Way, Schotlands meest populaire langeafstandsroute, die voornamelijk door bossen en bergen loopt. Maar goed, wat nu specifiek over het deel van de route naast mijn caravanpark bijzonder is, is dat je de route lastig kunt lopen bij vloed.
Bij eb kun je over het strand lopen, maar bij vloed moet je over de rotsen klauteren, en bij springvloed in de lente kun je helemaal nergens klauteren en moet je gewoon wachten tot de zee weer zakt. Het wandelen was desalniettemin erg leuk en het was een mooie omgeving, ondanks dat de kust niet mijn favoriete landschap is.
Toch ben ik weer blij om in Glasgow te zijn en binnenkort Ben Lomond te beklimmen in het mooie nationaal park Loch Lomond, en daarnaast is ook mijn bestelling verhuisdozen aangekomen zodat ik kan beginnen met inpakken omdat ik over twee weken alweer op de boot naar huis stap.
Reacties
|
Marianne van Wilgenburg |
|
Bep Rosing-Punt |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact