Eindelijk naar Glencoe
Geplaatst op 17 juli 2021 om 12:48 uur
Iedereen om me heen heeft het al het hele jaar over hoe mooi het is in Glencoe, en dus had ik een tijdje terug een plan gemaakt met een overnachting in Fort William en allerlei activiteiten. Ik ging op zondagochtend weg en kwam op maandagavond terug.
De dag begon goed, het was mooi weer en ik had de lange rit verdeeld in stukken met steeds een pauze erin om iets te zien of te doen. Mijn eerste stop was na ongeveer een uurtje, bij de Falls of Falloch. Sowieso is de route zelf al ontzettend aan te raden, je rijdt constant door super mooie natuur, en de Falls of Falloch bevinden zich in het national park Loch Lomond & the Trossachs. Dit park is zo groot, ik denk dat je er een heel jaar lang elke dag heen kan en dan nog steeds nieuwe dingen ontdekken. De falls of Falloch waren een klein stukje lopen vanaf het bijbehorende parkeerterrein, en het was een mooie waterval. Nog steeds is de waterstand vrij laag vanwege het aanhoudende mooie weer, dus in andere seizoenen is het vast nog mooier, maar ook nu vond ik het al zeker een mooie waterval.
Toen vervolgde de weg zich noordwaarts en westwaarts, richting Oban. Je rijdt hier door een ongelooflijk mooi stuk Highlands, waarbij de weg in een dal ligt en je links en rechts bergen hebt en lochs. Eenmaal in Oban was het plan dat ik daar een rondje zou lopen en wat zou lunchen, want het is een schattig havenstadje vanaf waar je naar de meeste westelijke eilanden kunt varen. Helaas ging dat niet zoals gepland, want net toen ik het dorpje in reed ging de ketting van de motor af... Mijn voorste tandwiel was losgeschoten en ik was genoodzaakt om de motor aan de kant te zetten en de wegenwacht te bellen. Omdat het natuurlijk vaak niet duidelijk is hoe lang het precies duurt voordat de wegenwacht komt, kon ik ook niet even alsnog Oban ontdekken tijdens het wachten, en heb ik helaas een kleine twee uur op een parkeerplaats gestaan. Ik was al bang dat het niet te repareren was en dat ik weggesleept zou worden, wat natuurlijk in zou houden dat mijn trip helemaal voorbij was, maar dat viel gelukkig mee. Met een provisorische oplossing wist de monteur mijn tandwiel weer vast te maken zodat ik door kon rijden, maar de motor moet natuurlijk alsnog naar de garage om het juiste onderdeel te laten monteren (dat is inmiddels besteld maar daar moet ik op wachten want de levertijd was minstens een week). Maar goed, ik besloot voor de zekerheid (en omdat ik twee uur kwijt was) toch zo min mogelijk extra te rijden dan wat ik van plan was, en heb een groot deel van mijn reisplan laten gaan.
Ik zou na Oban namelijk eerst nog naar het zuiden rijden richting Seil Island, waar een brug is die de "bridge over the atlantic" wordt genoemd, en het leek me leuk om te kunnen zeggen dat ik over de atlantische oceaan ben geweest met een brug, en het eilandje zelf heeft ook schattige dorpjes en een museum. In plaats daarvan reed ik direct naar het noorden naar Fort William, waar ik die nacht zou blijven slapen.
Fort William is eerlijk gezegd een bijzonder saaie plaats, maar staat vooral bekend als de outdoor capital van Schotland omdat het een goede basis is voor allerlei activiteiten in de Highlands, zoals het beklimmen van Ben Nevis of met de stoomtrein naar Mallaig.
De volgende dag lag een groot deel van de plannen die ik had toch al op de weg naar huis, en nadat ik bij een garage nog even de achteras wat extra stevig had laten aandraaien zodat mijn achterwiel er niet af zou vallen, voelde ik me veilig genoeg om hier wel al mijn plannen door te zetten. Ik begon met een klein uitstapje naar Glenfinnan, waar een groot viaduct staat wat voornamelijk bekend is als het viaduct waar de Hogwarts Express overheen rijdt in Harry Potter. Hier ben ik tien jaar geleden ook geweest, en toen ben ik met een trein ook over het viaduct gereden, maar voor nu was het alleen even een fotomoment en weer door. De eerste echte stop van die dag was namelijk de Nevis Range. Hier is een kabelbaan die je in een kwartier tijd de berg op leidt, vanaf waar je wandelingen kunt maken of kunt mountainbiken bijvoorbeeld. In de winter is het een skiresort, en dat kun je ook wel duidelijk zien, maar in de zomer is het alsnog een populaire attractie. Vanaf deze berg kun je ook Ben Nevis zien, de hoogste berg van het VK. Het beklimmen daarvan duurt gemiddeld zo'n 9 uur, dus daar ben ik maar niet aan begonnen.
Mijn volgende stop lag wel dichter bij Ben Nevis, in de Nevis Gorge. Om daar te komen moet je eerst een lange doodlopende weg die één auto breed is af rijden, maar dit was echt de mooiste weg waar ik ooit in mijn leven heb gereden, dus ook als je er niet gaat wandelen, dan zou ik gewoon deze weg uitrijden heen en terug omdat het zo mooi was. Mijn stop lag bij de parkeerplaats aan het einde, vanaf waar een wandeling start richting de Steall Falls. Deze wandeling was flink pittig, met grote delen waar het "pad" alleen maar bestond uit rotsen, die vaak ook nog glad waren omdat er water overheen stroomde. Aan het eind van deze klautertocht kom je echter in een groot dal met aan de overkant een prachtig zicht op de waterval. Veel mensen staken de rivier op ondiepe punten over, maar ik zat niet zo te wachten op natte schoenen en ben dus niet heel veel dichterbij gekomen.
Na dezelfde klautertocht weer terug te maken en die schitterende weg weer helemaal uit te rijden, reed ik naar het dorpje Glencoe. Ik had een collega gevraagd voor een wandeling die niet te lang duurde en zij had de Lochan trail aangeraden. Het was inderdaad geen ontzettend lange wandeling en ik denk dat het een uur of vier of half vijf was toen ik hiermee klaar was. Toen stonden er nog twee dingen op de planning: het uitrijden van een andere doodlopende weg, en avondeten.
Die weg kwam ik tegen op een blog toen ik zocht naar dingen om te doen in Glencoe. Hij werd genoemd in een rijtje met de "top 10 dingen om te doen", maar had zelfs een hele eigen blog post met allemaal details, dus het moest wel een bijzondere weg zijn. Inmiddels was het wel begonnen met regenen, waardoor ik Glencoe an sich niet meer volledig kon bewonderen, maar ook hier was de weg weer ontzettend mooi. Dus wil je ooit voor iets in Fort William zijn bijvoorbeeld, dan is gewoon de provinciale weg daarnaartoe al heel gaaf. Glen Etive Road is een zijweg aan deze hoofdweg, en is 12 mijl prachtige natuur. Normaal ligt hier ook Loch Etive, maar omdat de waterstand zo laag was, was het vaak meer een riviertje of een stroompje dan echt een meer. Desalniettemin was het prachtig. Hier schijnt ook een scene van een James Bond film opgenomen te zijn, maar ik heb nog nooit James Bond gezien dus ik had geen idee.
Wel viel op dat het een populaire kampeerlocatie was. In Schotland mag je vrijwel overal wildkamperen, en mensen maken daar ook echt gebruik van. Aan deze weg van net geen 20km lang, heb ik wel meer dan 20 tentjes en campers gezien, en het was niet eens zo heel mooi weer. Mensen parkeren hun auto in één van de passeerplaatsen en lopen dan richting de rivier om daar op de klif hun tentje neer te zetten, en ik geef ze groot gelijk want het is vast heel gaaf om daar in de wildernis te slapen.
Vervolgens ging de rit door terug naar Loch Lomond naar de Drover's Inn, één van de populairste plekken om te eten en overnachten in Loch Lomond, waar ik vegetarische bangers en mash gegeten heb. Misschien vinden sommige mensen het jammer om heen en terug over dezelfde weg te rijden, maar ik heb er zelf niet veel last van gehad, want je komt nu toch van de andere kant waardoor je net weer andere dingen ziet, en het blijft mooi.
Nu ga ik een weekje op vakantie naar Ayr, en dan horen jullie daar weer over als ik terug ben. Waarschijnlijk zal dat ook één van de laatste blogs zijn want ik kom over een paar weken alweer naar huis!
Reacties
|
Marianne van Wilgenburg |
|
Bep Rosing-Punt |
|
Kelly |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact