Watervallen en vogels
Geplaatst op 10 juli 2021 om 19:53 uur
Het had eindelijk weer wat geregend en dus vond ik dat ik eindelijk wel weer naar een waterval kon. Ik had niet ontzettend veel tijd en het zou eind van de middag ook weer gaan regenen, en dus besloot ik naar een set van twee watervallen te gaan die redelijk dicht bij elkaar waren: de Bracklinn Falls en de Falls of Leny.
Beiden gelegen bij het dorpje Callander, wat overigens erg schattig was, hoewel ik er alleen doorheen gereden ben. Als je meer tijd hebt was het vast leuk geweest om hier even een rondje te lopen en wat te drinken, maar ik kwam niet voor gezelligheid en geld uitgeven, ik kwam voor watervallen. De weg naar de Bracklinn Falls was één auto breed en steil omhoog, en vanaf de parkeerplaats is het nog 15-20 minuutjes lopen naar de waterval. Normaal is daar een wandeling die ik graag had gelopen, maar de brug was dicht voor onderhoud en dus kon je eigenlijk alleen heen en terug naar de waterval. Goed, het was nog wel duidelijk dat er niet zo veel water doorheen stroomde als in de herfst na maanden regen, maar het was toch indrukwekkend. Watervallen maken een hoop kabaal en je kon ook zeker op wat plekken komen voor mooie foto's.
De andere waterval was zo'n tien minuten rijden verderop, maar ik weet nog steeds niet of ik nu goed ben gegaan. Er is een parkeerplaats met dezelfde naam als de waterval, maar die is aan de andere kant van de weg en er is nergens een wandelpad naar de waterval toe... Er schijnt wel een wandelroute vanaf Callander te zijn en dan kom je mogelijk ergens anders uit, maar goed, ik was daar dus niet. Helaas was er ook geen internet dus kon ik niet even op Google Maps kijken hoe ik van de parkeerplaats bij de waterval kon komen. Ik wist wel dat het iets verder door was, dus besloot ik maar in de berm langs de weg door te lopen in de hoop dat daar een pad zou zijn. Het was inmiddels ook begonnen met regenen, dus dat kon er ook nog wel bij terwijl je probeert niet van je sokken geblazen te worden terwijl de auto's met 80 langs scheuren.
Even verderop was er niet echt een pad, maar wel iets wat leek op een pad en er stond een hek bij de waterval dus het leek wel of je daar kon komen om de watervallen te bekijken. Je moest alleen even over de vangrail heen stappen om bij dat paadje te komen, maar toen ik eenmaal beneden was, was het inderdaad erg mooi. Ook hier was het geluid van de waterval zo hard dat je dat vanaf de weg al makkelijk kon horen. Ondanks dat ik langzaamaan steeds natter werd, was de waterval zeker de moeite waard en toen ik terug naar de motor liep was het alweer droog. Dat was helaas van korte duur want toen ik naar huis reed ben ik helaas helemaal verzopen en waren mijn schoenen twee dagen later nog niet droog...
Toch had ik ze toen wel weer nodig, want ik had een boottocht geboekt naar the Isle of May om daar papegaaienduikers te spotten. Deze tochtjes vertrekken vanuit de haven van Anstruther, die er overigens ontzettend schattig uitzag als ik meer tijd had gehad om daar rond te lopen en een ijsje te eten bijvoorbeeld, maar goed, ik kwam natuurlijk voor het eiland. The Isle of May ligt in de Forth of Firth richting de Noordzee (mogelijk mag je het daar al Noordzee noemen maar heel ver van de kust is het nu ook weer niet), en daar woont één van de grootste koloniën papegaaienduikers! Ze hebben meer dan 46.000 paren die elk jaar broeden op het eiland, maar behalve papegaaienduikers hebben ze in totaal zo'n 200.000 zeevogels die op dit kleine eilandje verblijven en zijn er door de jaren heen 285 verschillende soorten vogels gespot. Op dit eiland staat dan ook de oudste Bird Conservatory van de UK die nog steeds werkzaam is, sinds 1934, en het eiland wordt beheerd door Nature Scot als natuurreservaat. Er woont verder niemand permanent op het eiland, maar vroeger wel. Men vermoed dat één van de oudste christelijke kerken van Schotland hier gestaan heeft in de 9e eeuw, en later heeft er ook een klooster gestaan.
Ik heb behalve heel veel papegaaienduikers ook ontzettend veel andere vogels gezien, waaronder een hoop meeuwen, al dan niet met kleintjes, veel zeekoeten, aalscholvers, scholeksters, eidereenden, en veel sternen. Vooral die sternen zijn vrij agressief vanwege hun kleintjes, en als je geen capuchon of hoed op had dan wilden ze nog wel eens je hoofd pikken of raken met hun poten, terwijl ze luidkeels krijsen dat je weg moet. Sternen leggen overigens (als ik het goed gehoord heb van de meneer van het reservaat) de langste migratie ter wereld af, want ze reizen helemaal naar Antarctica. Verder was het eiland zelf ook mooi, de grond was bijzonder zacht (wat het heel geschikt maakt voor papegaaienduikers om holletjes te maken voor hun baby's), en er waren super hoge kliffen waar al die andere vogels zoals de zeekoeten en de meeuwen hun nestjes op bouwden. Hoe hoger ze in rang zijn, hoe hoger op de klif ze hun nest hebben, terwijl de zwakkeren lager moeten zitten en die hebben nog wel eens kans om van de klif afgeslagen te worden door golven.
Niet ver van the Isle of May ligt de Bass Rock. Sommige andere tours gingen daar ook heen, maar dan had je minder tijd op het eiland en het was duurder dus dat had ik niet gekozen. Daar leeft de grootste kolonie Jan van Genten, wat de grootste zeevogel hier in de regio is. Hoewel ze dus niet op het eiland zaten, hebben we ze wel rond zien vliegen vanaf de boot, en het zijn op zich wel mooie vogels, maar ik vind papegaaienduikers toch leuker. Ook hebben we nog een aantal zeehonden gezien in het water rondom het eiland, en het schijnt dat je soms ook wel dolfijnen of andere walvissen kunt spotten als je geluk hebt.
Ook voor die dag hadden ze een hoop regen voorspeld, maar het viel uiteindelijk gelukkig mee en ik ben droog weer thuis gekomen. De route die je rijdt naar Anstruther was ook erg mooi, je kan regelmatig de zee zien en je komt door diverse schattige kleine dorpjes. Zoals gewoonlijk is er geen snelweg of iets dergelijks om je snel ergens naartoe te brengen.
Mijn volgende blog ligt ook al vast, ik ga morgen namelijk een flink eind rijden richting Fort William via Oban, waarbij er een hoop op het programma staat. Daar blijf ik dan een nachtje slapen, waarna er maandag weer een vol programma is voordat ik in de avond weer terugkom in Glasgow! Kortom, inpakken en vroeg naar bed dus.
Reacties
|
Marianne van Wilgenburg |
|
Bep Rosing-Punt |
|
Patrick van Eijk |
Volg Mijn Reis © 2021. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact