Op zoek naar watervallen
Geplaatst
op 06 november 2020 om 16:46 uur
Ik ben dol op watervallen en ik heb mezelf voorgenomen om zo veel mogelijk Schotse watervallen te bekijken nu ik hier ben. Deels omdat ik dus dol op watervallen ben, maar deels ook zodat ik iets te doen heb en een reden heb om mijn huis uit te gaan op sommige dagen.
Na enig zoeken kwam ik uit bij twee watervallen die op slechts een half uur rijden lagen. Over de eerste was ik het meest enthousiast. Deze plek, genaamd de Devil's Pulpit, gelegen in het kleine gebied Finnich Glen, is namelijk ook gebruikt voor een scene in de fantasy-serie Outlander, waar ik enorm fan van ben. De locatie is echter vrij slecht bereikbaar en ligt aan een doorgaande weg, dus aan de hand van een blog vond ik instructies waar ik het beste kon parkeren et cetera. Het was een zonnige dag en ik was met wandelschoenen en al uitgerust om te gaan.
Onderweg heb ik al ontzettend genoten van de herfstkleuren in de bossen om mij heen en ik wilde dat ik een GoPro of zoiets had zodat ik jullie kun laten zien hoe mooi de wegen hier zijn (filmen tijdens het fietsen gaat immers nog wel, hoewel dat in Nederland natuurlijk inmiddels verboden is vanwege de verkeersveiligheid, maar filmen op de motor is toch niet echt realistisch). Maar goed, eenmaal aangekomen en geparkeerd liep ik naar de ingang van het natuurgebied. Het is een privéterrein, maar je mag er wel lopen. Volgens de blog die ik volgde was mijn pad naar de kloof de enige die je zonder klimuitrusting kon afleggen, dus ik was redelijk zenuwachtig over hoe intens dit avontuur uit zou pakken. Vooral omdat er op de parkeerplaats al bordjes stonden met "danger of death or serious injury from falling". Klonk niet heel optimistisch dus.
Na door een half moeras heen te baggeren en tot mijn kuiten diep in de modder te zitten in de eerste vijf minuten, kwam ik aan bij een stenen trap. Dit was de trap waarmee ik naar beneden moest om de kloof te vinden. Ik noem het een trap, maar alleen de eerste vijftien treden waren misschien daadwerkelijk ooit een trap geweest. Daarna ging het over op een serie van rotsen en dikke takken en boomstronken om je weg te vervolgen. Gelukkig hingen er touwen om je aan vast te houden, en dat was ook zeker nodig. (Denk zeg maar aan zo'n klimbos waarmee je gezekerd hangt en een parcours aflegt tussen de bomen. Zo voelde het, ondanks dat het niet per se in de bomen was). Eenmaal beneden gekomen sta je op een grote open plek, met overal om je heen grote rotswanden. Ik heb foto's geplaatst in het nieuwe album "watervallen", maar geloof me, in het echt zag het er zoveel beter uit. (Mogelijk bereik je een vergelijkbaar effect door gewoon te googelen op Devil's Pulpit, omdat andere mensen met een spiegelreflex camera wel schitterende foto's weten te maken van de natuur).
Het water in deze rivier lijkt hier rood, ik vermoed vanwege ijzerhoudende grond, maar het heeft best iets griezeligs, alsof je naar een rivier van bloed kijkt. Op zich was dit de klim al meer dan waard, maar ik had in de blog gelezen dat er iets verder naar links een waterval te zien was. Helaas gaf de schrijver ook al aan dat hier echter geen pad meer is en je door de rivier moet lopen om er te komen.
Maar goed, hier was ik op voorbereid met waterdichte Doctor Martens en een regenbroek, en ik waagde een poging. Nog geen tien stappen gezet en het water kwam tot boven mijn knieën en mijn kleren werden alsnog nat. Na nog eens tien stappen voel je van de kou je benen niet meer, en heb je ook niet echt meer door dat je zo nat bent, dus gaf het niet. Het was nog best spannend, ik had verwacht dat het stilstaand water zou zijn, maar het stroomde best wel hard. (Waarom ik dacht bedacht had weet ik niet, want als het stilstaand water was, dan stromen er ook geen watervallen, maar goed, ik studeer psychologie, geen aardrijkskunde.)
Het was wel ontzettend mooi en ook gewoon erg leuk om te doen, ondanks de natte kleren en de blaren die ik achteraf kreeg. Als het hartje zomer was, had ik hier best gezwommen denk ik. Na een tiental foto's gemaakt te hebben begaf ik me op de weg terug door het water en vervolgens terug de "trap" op omhoog. Ik twijfelde of ik naar huis zou gaan of toch nog even naar de andere waterval te gaan die hier dichtbij was. Ik voelde me eenmaal bij de motor aangekomen niet zo nat meer en besloot toch maar door te rijden naar die ander, aangezien het maar 5 minuutjes rijden was. Toen ik daar aan kwam, was het best wel onduidelijk waar je precies heen moest om bij de watervallen te komen. Ik liep eerst wat doelloos in de rondte en zag een kleinere waterval bij een visplek. Uiteindelijk bleek dat je door een hek moest over een privéterrein om bij de watervallen te komen, en ik had zelf dit hek niet open durven doen tot ik van anderen hoorde dat dat oké was.
Van deze watervallen wist ik niet zo veel, behalve dat je er volgens internet in oktober en november zalmen kon zien. Die zwemmen in deze tijd van het jaar stroomopwaarts en schenen hier tegen de waterval op te springen. Ik was echter weinig hoopvol, omdat een meneer die ik sprak had gehoord dat lokale omwonenden al dagen niets van zalmen gehoord hadden. Ik had echter toch niks beters te doen en ging zitten op een richel naast de watervallen. Hoewel de eerste waterval die ik bezocht ontzettend gaaf was vanwege de unieke ervaring om er te komen, leek dat slechts een klein stroompje bij de immense hoeveelheid water die hier naar beneden stortte. Het geluid was oorverdovend, maar het had tegelijkertijd toch iets kalmerends. Na nog geen tien minuten gezeten te hebben, zag ik ook daadwerkelijk de eerste zalm. Slechts een beweging in het water en een staart, maar toch. In de paar minuten die volgden heb ik toch een stuk of vijf zalmen een poging zien wagen om over de waterval heen te komen (of vijf keer dezelfde misschien, want alle pogingen waren tevergeefs). Hoewel ik niet per se iets met zalmen of andere vissen heb, en eigenlijk alleen op zoek was naar een waterval, was dit echt heel tof om te zien en ben ik blij dat ik hier nu achter kwam en niet pas over een paar maanden.
Ik hoop dat jullie met mijn foto's toch een beetje kunnen meegenieten van hoe prachtig dit was. Ik mag op deze site helaas geen filmpjes uploaden, dus ik heb een compilatie van de video's van die dag gemaakt. Hopelijk kunnen jullie dat bekijken als je bij video's kijkt. Zo niet, laat het even weten in een reactie en dan probeer ik het te fixen!
Reacties
Peter
Geplaatst op 17 november 2020 om 21:04 uur
Het is daar echt ontzettend mooi! Je filmpje is ook leuk, je hoort luid en duidelijk water vallen.
|
Bep Rosing-Punt
Geplaatst op 07 november 2020 om 11:15 uur
Wat spannend en wat ben je een avonturier!
Je schrijft heel mooi.
Vorige week was ik met Ninjo bij de dierenarts; alles aan hem is super!
Hij heeft ontdekt dat hij een reutje is en daarom wordt hij aanstaande dinsdag gecastreerd.
Liefs en groetjes,
tante Bep
|
Patrick van Eijk
Geplaatst op 06 november 2020 om 18:17 uur
Wat een mooi verhaal je hebt tallent voor schrijven. Dus mocht psychologie toch uiteindelijk niet genoeg zijn kan je schrijfster erbij woorden dan koop ik echt al je boeken. Ik kijk nu al uit naar je volgende verhaal wat super
|
Marianne Van Wilgenburg
Geplaatst op 06 november 2020 om 17:59 uur
Wow!! Wat een spannend verhaal en wat een onderneming. Leuk hoor dat je van watervallen houdt, maar je moet wel heelhuids terugkomen! Ik ben benieuwd naar je volgende! En dat allemaal in je uppie, waarbij je als enige houvast een blog hebt. Chapeau!
|