Nog steeds geen beren gezien :(
Geplaatst op 27 september 2019 om 19:59 uur
Op dit moment zitten we in de auto (shocker) richting Kamloops. De afgelopen twee dagen hebben we doorgebracht in Blue River, Clearwater en Wells Gray Provincial Park. De rit richting Kamloops is een kleine twee uur rijden. Dus maak ik van deze tijd gebruik om weer een nieuw reisverhaal te plaatsen.
Woensdag 25 september werden we wakker in Jasper. De rit naar Blue River (stop 1) is ongeveer twee uur rijden. Ik heb trouwens gisteren even gekeken naar hoeveel de auto gelopen had toen we hem kregen en nu. We hebben er al meer dan 3000km op zitten. Omg! Dat is ongeveer 30 uur in de auto. Ik moet zeggen, daar hebben we niet veel van gemerkt omdat je continue redelijk korte afstanden maakt en hier en daar uitstapt om een wandeling te maken of ergens te gaan kijken. Wat ik jullie ook nog vergeten te vertellen was: het tijdsverschil NL - CA (Britisch Columbia) is 9 uur, maar als je vanuit Britisch Columbia naar Alberta rijdt dan komt daar nog een uur bij. Daar zijn we zelf ook pas een aantal dagen geleden achter gekomen. Dat was dus de reden waarom we nu opeens 'uitsliepen'. Niks van gemerkt dus :). Dit betekende dat toen we van Jasper (Alberta) naar Blue River (Britisch Columbia) reden, we er weer een uur bij kregen. Dat was fijn, want zo hadden we weer wat meer van de dag.
Onze stop in Blue River was enkel en alleen voor de River Safari. Een safari over het water met een catamaran en daarna een overstap naar de speedboot. Deze safari's zijn bekend om het spotten van wildlife. Met de speedboot kun je over de rivier op plaatsen komen waar andere boten (of uberhaupt mensen) niet kunnen komen. Zoals jullie al aan de titel van deze blog hebben kunnen lezen hebben wij helaas geen enkel wildlife gezien tijdens de safari. Wat een domper! Ze vermelden van te voren wel altijd erbij dat het niet 100% gegarandeerd is dat je beren of andere dieren ziet, maar je hoopt natuurlijk dat jij een van die gelukkige bent. We waren allebei zo gefixeerd op het zoeken naar beren dat we eigenlijk niet echt veel van de natuur om ons heen hebben meegekregen. Toen we na de safari weer in de auto zaten hadden we allebei niet de beste mood (dat betekent humeur oma: van me oma mocht ik niet zoveel engelse woorden in de blog zetten). Maargoed, eenmaal in Clearwater aangekomen (één uur verder) waren we het allebei alweer vergeten. We zijn tenslotte in Canada en mogen absoluut niet zeuren. De tourguide van de Safari vertelde ons trouwens wel nog dat Blue River / Clearwater een van de enige regenwouden van de hele wereld is dat in het binnenland ligt. Hij vermelde daarbij dat het (bij wijze van) van de 50 dagen in Clearwater 48 regende. Wij hadden dus wel heel veel geluk dat het bij ons gewoon twee dagen droog is geweest! Met zon!
Ons huisje van deze twee nachten lag niet in Clearwater zelf, maar midden in Wells Gray Provincial Park. Van Clearwater moet je je ook niet zoveel voorstellen. Dat is weer een beetje dat "een keer met de ogen knipperen..." principe. Wel lag er een supermarkt waar we wat boodschappen deden voor de bbq van vanavond en het ontbijt van morgen vroeg. We hadden inmiddels wel geleerd om als je een supermarkt tegen komt maar gewoon meteen boodschappen te doen, want het kan goed zijn dat je daarna de komende 2 uur geen meer tegen komt. Na de boodschappen reden we door naar het huisje. We merkte al meteen dat Wells Gray PP veel minder touristisch is dan Banff en Jasper. Al moet ik zeggen dat Jasper ook al een stuk minder touristisch was dan Banff. Maar Wells Gray was echt next level. Als we al dachten dat we de afgelopen paar keer in een hutje in het bos hadden geslapen dan stonden we nu écht voor een hutje midden in het bos. De afslag naar ons huisje hadden we bijna gemist door de wildgroei om het weggetje heen. Het huisje waar we sliepen was van Joanne en haar man. Ze hadden pas drie cabins op hun grond staan (dat zegt ook wat over hoe touristisch het daar is) en de vierde was in opbouw. Haar man heeft alle huisjes zelf gebouwd vertelde ze. Er was geen internet en we lagen meteen naast een riviertje (het parkje heette ook across the creek). Dit is het echte cabin life dachten we. Joanne liet ons zien wat er allemaal te doen was in Wells Gray en ging toen weer naar huis. Haar huis lag op 5 minuten rijden van het parkje en er stond een 'noodtelefoon' mochten we haar nodig hebben. Op het parkje was trouwens maar 1 ander stel aanwezig. We zaten dus inderdaad met z'n 4e midden in het bos, afgelegen, in Wells Gray. Hoe vet!
Inmiddels was het al een uur of 16.00 en we hadden niet zoveel zin om de auto te pakken en te gaan lopen, dus in plaats daarvan keken we een film (die we van te voren al gedownload hadden natuurlijk). Na de film zouden we gaan barbequen. Waar we geen rekening mee hadden gehouden is dat toen de film was afgelopen het al donker was buiten. De barbeque lag een kleine 30 à 40 meter van ons huisje af en er was totaal geen verlichting in het parkje. Ik heb genoeg horrorfilms gezien om te weten dat dit een goed begin van zo'n film zou kunnen zijn haha. Na 5 minuten voor de deur discussieren over wie er als eerst naar buiten ging, nam Niels het voortouw, maar ik MOEST mee (hahaha). Als twee helden op sokken liepen we daar in het pikkedonker met onze twee zaklampen van de telefoon aan, bang bij elk geluidje dat uit een struik kwam. Toen het vlees eenmaal op de barbeque lag trokken we een sprintje terug vanuit de barbeque naar het huisje (hahaha wat een mietjes zijn we). Na wat te hebben gegeten zijn we lekker gaan slapen.
De volgende dag, donderdag 26 september, werden we vroeger dan normaal wakker in Wells Gray (dat komt natuurlijk door dat uur erbij). We aten een lekker ontbijtje en vertrokken toen het Provincial Park in. We besloten terug te rijden naar het begin van het park om het vervolgens helemaal af te rijden tot het einde (ongeveer 70km). De eerste stop waren de Spahat Falls. Dit was geluklig een korte hike naar een uitzichtpunt. We hebben inmiddels zoveel watervallen gezien dat we af en toe niet meer weten waar welke was en hoe die heette. Maar de watervallen die we in Wells Gray hebben gezien vergeten we echt niet meer. In Wells Gray hebben we 3 watervallen gezien en deze staan alle drie in de top 3. Veeel mooier dan die in Jasper en Banff. De Spahat Falls was daar dus 1 van. Daarna reden we door naar Moul Falls. Dit was weer een behoorlijke wandeling van 3km heen en 3km terug. Elke keer verbaas ik me er weer over hoeveel geluk wij hebben met het weer. Als het weerbericht aangeeft dat we regen krijgen, krijgen we op de een of andere manier toch zon. Op dagen dat het super bewolkt is en wij uitkomen bij een uitzichtpunt begint opeens de zon te schijnen. Ook vandaag was zo'n dag. We hadden uberhaupt al super veel geluk dat het deze twee dagen in Clearwater niet heeft geregend (zoals de tourguide de dag daarvoor al zei), maar tijdens onze wandeling begon zelfs het zonnetje door te komen. Toen we midden in het bos waren en bezig waren met een flinke afdaling (elke keer als we het woord 'falls' zien op een bordje dan denken we meteen 'ja hoor daar gaan we weer, lekker de kuitjes trainen') begon het opeens de miezelen. Opzich niet heel erg en al helemaal niet als je in het bos staat, want dan merk je er bijna niks van door de bomen. Precies (maar dan ook echt precies) op het moment dat we aankwamen bij de Moul Falls (na circa een uurtje lopen) stopte het met regenen, begon de zon te schijnen en verscheen er een suuuuper mooie regenboog. Hoe dan? Dit is niet de eerste keer dat ons zoiets is overkomen tijdens onze trip. Hoeveel geluk kan je hebben? Op zo'n momenten ben ik er van overtuigd dat pap met ons meekijkt.
We kunnen met recht zeggen dat dit de meest bijzondere ervaring was van de hele reis. De foto's spreken weer voor zich denk ik. Na de Moul Falls wilde we de weg in Wells Gray vervolgen, maar we zagen dat de tank bijna leeg was. Lekker slim weer, we kwamen net van het begin vandaan (waar ook het tankstation ligt) en nu moesten we weer terug? Niels besloot dat we het wel zouden halen tot het einde van het park en daarna weer helemaal terug. Toen we op 75% zaten gaf de auto aan dat we nog maar 80km konden rijden. Fijn :) de weg was 70km lang met veel bergen dus dat werd spannend. Niels kreeg het ook een beetje warm en dus zijn we omgedraaid in de hoop dat we het nog zouden redden tot het tankstation en gelukkig haalde we dat nét. Weer een uur tijd verspild omdat meneer van Rooijen niet naar mij wilde luisteren. Story of my life haha.
Daarna reden we weer terug het park in en bezochten Clearwater Lake, wat bij lange na niet zo mooi was als Emerald, Peyto etc. in de Rockies, maar wel een must see. Het was inmiddels een uur of 16.00 en de zon stond al flink lager waardoor de bossen mooi belicht werden. Onze laatste twee stops van vandaag waren bij de Helmeck Falss (ik weet niet of ik het goed schrijf) en Green Mountain. Helmeck Falss was de vetste waterval die we hebben gezien. Ik kan het niet in woorden uitleggen. Kijk de foto's maar :). Green Mountain was een stijle berg van 4km omhoog (gelukkig wel met de auto) waarna je uitkwam bij een toren die je op kon om vervolgens een panorama uitzicht te hebben over heel Wells Gray. Het was bijna 18.00 en de zon stond nu heel laag. Dat zorgde (opnieuw) voor het mooiste uitzicht ooit.
Na al deze mooie dingen te hebben gezien keerde we terug naar het huisje, bbqde weer (maar nu in het licht) en hebben daarna gechillt. Nu zijn we opweg naar Kamloops. Nog 1 dag slapen en dan gaan we skydiven...
To be continued...
Reacties
|
Silvia |
|
Oma |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact