Verdwaald en (eindelijk) zon
Geplaatst
op 18 september 2019 om 02:10 uur
Ongeveer drie uur geleden zijn we aangekomen in Kelowna (momenteel is het 15.00). Vannochtend 08.00 begonnen we aan de vier uur durige rit vanuit Vancouver richting Kelowna. Kelowna is voor ons een tussenstop om de lange rit (circa 10 uur) richting de Canadese Rockies te overbruggen. We zullen hier dus ook maar één nacht verblijven. De afgelopen twee dagen hebben we in Vancouver doorgebracht, waar we flink wat kilometers hebben gemaakt. Dat is inmiddels ook in de benen en voeten te voelen. Ik neem jullie weer mee in de afgelopen twee dagen.
Zaterdagochtend, nadat ik reisverhaal twee had gepost, hebben we in het appartement in Vancouver ontbeten. We hadden de avond van te voren wat boodschapen gedaan in een lokale supermarkt voor een simpel ontbijtje: broodje ei met spek. De porties hier in de supermarkten zijn bizar groot. Één pakje bacon was voor zowat zes personen. We besloten na het ontbijt richting Lynn Canyon te rijden, wat eigenlijk best een impulsieve beslissing was, want deze bezienswaardigheid stond niet op ons lijstje (ja, ook daarvan maak ik lijstjes), maar zag ik per toeval de avond van te voren op instagram voorbij komen. Lynn Canyon ligt in Noord-Vancouver en is met de auto ongeveer een half uurtje rijden en is achteraf by far nummer 1 in de top 3 van dingen die we gedaan hebben in Vancouver. Het weer zaterdagochtend viel mee. Het was bewolkt en vochtig, maar regende (nog) niet. Tijd voor een hike dus. Lynn Canyon staat bekend om de suspension bridge (een brug boven een kloof), wat eigenlijk de minder bekende versie is van de Capilano suspension bridge. Na aankomst bij Lynn Canyon liepen we over de brug, maakte we wat foto's en maakte we een korte wandeling richting de Tower Falls die daar ook lagen. Omdat we de natuur zo mooi vonden en het deze keer eindelijk eens niet regende besloten we nog wat verder door te wandelen, niet wetende dat deze wandeling uiteindelijk 2,5/3 uur zou duren. Natuurlijk hadden Niels en Eline, als de ervaren wandelaars dat we zijn (niet dus), niet op de bordjes gekeken. Het bleek een wandeling voor gevorderde te zijn (dat bleek halverwege wel nadat we 2x de trappen van Snowworld waren opgelopen) van circa 8 kilometer (waarvan voor mijn gevoel zéééker 4 kilometer via de trappen omhoog). Na twee uur lopen door het bos (het houten pad was inmiddels al gestopt) kreeg ik toch wel het vermoeden dat we 'verdwaald' waren. Ons water was inmiddels ook op en de afgelopen 20 minuten waren we al niemand meer tegen gekomen. Klinkt als het begin van een slechte film dit hé? In het 'echt' viel het allemaal wel mee. We kwamen een bord tegen met een plattegrond, haalde wat water uit een stromend riviertje (altijd al eens willen doen en het was nog lekker ook) en we liepen weer dezelfde weg terug totdat we weer in de bewoonde wereld kwamen. Maar inmiddels was het wel 3 uur later toen we terug kwamen bij de parkeerplaats van ons 'blokje om'. Ondanks het vele lopen besloten we de Capilano suspension bridge er ook maar meteen achteraan te plakken. Dat was niet ver meer rijden en ook een 'must see'. Bij aankomst bleek dat er voor deze brug zelfs entree werd gevraagd! Maar liefst 54 dollar per persoon. Omg! Maarja when in Canada.. We kochten dus tóch een kaartje (uiteindelijk van maar 40 dollar p.p. omdat we blufte dat we nog studenten waren) en bezochten het park. Daar waar de Capilano suspension bridge wel veel indrukwekkender was dan die van Lynn Canyon, was het park er omheen dat helemaal niet. Het was erg touristisch, druk en 'gemaakt'. Ondanks dat toch een mooie ervaring! Nu we toch bezig waren met het actieve stukje Vancouver zijn we ook meteen doorgereden naar de Sea to Sky Gondola in Squamish. Dat is de Gondola die niet zo lang geleden nog in het nieuws is geweest omdat iemand de kabel had doorgeknipt. Na een rit van driekwartier kwamen we erachter dat de Gondola, om die reden, dan ook niet open was. Balen! Want dat was ook wel echt een van dé attracties. On the positive side: het zonnetje begon zich langzaam te laten zien. Yess! Na een healthy fit meal bij de Mc Donalds zijn we maar weer terug gereden richting Vanvouver. Per toeval kwamen we langs de Shannon Falls. Een super mooie en hoge waterval waar ik ooit een keer wat over gelezen had. Daar hebben we dus nog een korte hike gemaakt van een half uurtje. Toch niet helemaal voor niks die kant op gereden! Eenmaal weer terug in Vancouver waren we beide kapot van de lange en actieve dag. We hebben in een restaurantje in Gastown wat gegeten en zijn daarna naar bed gegaan. Nog één dag in Vancouver op de planning en dan zit onze eerste stop er weer op.
Maandagochtend hebben we 'uitgeslapen', voor zover je 07.00 uitslapen kunt noemen. We maakte ons weer klaar en aten in de stad wat bij Medina. Een super leuke ontbijt en brunch spot waar meer dan genoeg keuze was. Niels bestelde een flat iron steak met ei, sla etc. (kan hier gewoon als ontbijt) en ik bestelde een plankje met allemaal losse ingrediënten waarmee je je eigen toast kon maken. Toen we op dag 1 met de Aquabus richting Granville Island gingen gaf de 'chauffer' ons de tip de Grouse Mountain op de gaan. Dit kon je ook doen met een Gondola en aangezien de Sea to sky Gondola niks was geworden, zijn we dit dus na het ontbijt gaan doen. Ook dit was weer een bizar dure en toeristische attractie. Door het bewolkte weer konden we jammer genoeg niet vanuit boven op de berg Vancouver zien, maar dat mocht de pret niet drukken. We hebben wat rond gewandeld, zijn met een ski lift naar het allerhoogste punt gegaan én hebben beren gezien. Al deed de foto van Niels vermoeden dat het wilde beren waren: helaas, dt waren twee beren in 'gevangenschap'. Gevangenschap tussen haakjes omdat je er absoluut niet zoiets bij moet voorstellen zoals in de dierentuin. De beren leven in een mega groot gebied met een hek er omheen. Dat we ze zagen was dus alsnog best bijzonder. Na onze trip naar Grouse Mountain hebben we de rest van de middag rondgelopen in de stad (in het zonnetje!!), de laatste dingen bezocht en gegeten en gedronken in leuke barretjes en restaurantjes. Rond een uur of half 10 keerde we terug naar het appartement en zat onze eerste stop Vancouver er al weer op.
Op dit moment is het inmiddels al 17.00 in Kelowna en sinds aankomst heeft het hier alleen maar geregend. Pfff... we hopen maar weer op het beste en houden jullie op de hoogte. Het plaatsen van de foto's zal dit keer wat langer duren.
To be continued..
Reacties
Carla
Geplaatst op 20 september 2019 om 21:20 uur
Als ik t lees lijkt t of ik erbij ben !!!! Geweldig om te lezen dat jullie het zo naar jullie zin hebben . Blijf genieten . ????????
|
Oma
Geplaatst op 18 september 2019 om 17:41 uur
Weer zo'n mooi reis verslag en prachtige foto's .Liefs Oma
|
Brigitte
Geplaatst op 18 september 2019 om 08:57 uur
Poe poeh... Beetje heftig voor mams hier, als ik lees dat jullie de weg een beetje kwijt waren. Maar gelukkig snel weer de juiste weg gevonden. En hopelijk regent het nu niet meer. Ik kijk uit naar de foto's. Terwijl ik dit type... liggen jullie volgens mij in bed (00.00 s'nachts). Veel plezier en side seeing in Kelowna. Groetjes mama????
|