Genieten van luxe tussen de armoede...#dubbel
Geplaatst
op 10 november 2017 om 11:47 uur
Toch nog weer een blog.
De verkiezingen zijn rustig verlopen dus ik hoefde niet naar huis. Ik moet
zeggen dat ik niet eens wat van de verkiezingen gemerkt heb. Alleen dan dat het
die dag ervoor niet normaal druk was in de supermarkt. Iedereen ging voor de
zekerheid toch maar hamsteren. Normaal sta je gemiddeld vijf minuten te wachten,
per persoon die voor je in de rij staat, bij de kassa. Dat zijn er meestal iets
van drie of vier. Dus dat betekend 20 minuten voordat je afgerekend heb. Maar
deze keer stonden er gerust zeven voor je. Dus ik heb een behoorlijke tijd in
de rij gestaan, om een pak yoghurt te halen. Los van dat ging het leven gewoon
door en voor mij dus ook.
Van de week liep ik bij
de citymall naar de andere kant daar is ook nog een winkelcentrum. Dan moet je
even een weg oversteken. Op de hoek staan altijd een paar straatkinderen. Toen
ik een aantal weken geleden boxjes met Jack ging kopen liepen we er ook langs
en begon hij met de jongens te praten. Ik vroeg later of hij ze kende en toen
zei hij dat het zijn vrienden waren (van de straat).
Nu liep ik weer lang die
hoek en stonden de vriendjes van Jack er weer. Normaal zeg ik Jambo tegen ze
terug en dan loop ik door. Ik probeer altijd niet teveel naar ze te kijken en
er over na te denken, want dan zou ik ze het liefst eten geven. Maar nu liep er
één van de jongens achter me aan. Hij vroeg om geld voor eten. Hij had geen
schoenen, gescheurde kleren en zag er vies uit. Ik moest even een paar keer
slikken. Ik wilde het liefst hem mee naar de supermarkt nemen en eten geven. Zodat
hij in elk geval dan voor deze dag eten had. Al helemaal omdat ik wist dat het
vriendjes van Jack waren, van de straat. Maar ik weet ook dat ik dat niet moet
doen. Dat ik ze niet help door geld te geven. En dat ze dan juist op straat
blijven.
Dit was weer zo’n moment wat
zo dubbel is, want vervolgens loop ik door naar het winkelcentrum om daar een broodje
te halen voor in de avond. Ik merk dat ik hier echt tussen twee werelden in
sta. Ik ben zelf het westerse luxe leven zo gewend en ik merk dat ik dat niet
zomaar los laat. Ik heb geld genoeg om hier lekker te genieten. Aan de andere
kant denk ik dan bij mezelf het kan ook wel wat minder. En dan voel ik me best
verwent als ik dat bijzondere eten hier niet hoef. Dat praat ik dan weer goed
door te denken dat mijn lichaam het ook gewoon anders gewend is. Het ene moment
zit ik tussen het echte Afrika, de armoede en straat ellende. En het andere
moment moet ik er ook even tussenuit om even hier weg te zijn en wat tijd voor
mezelf te hebben. Ik heb die luxe dat dat kan, maar de mensen hier kunnen dat
niet… Super dubbel en soms voel ik me haast schuldig dat ik dat allemaal kan
doen.
Verder hebben de jongens
vakantie en dat betekend ook dat er veel op familie visite gaan. Afgelopen maandag
gingen ze dan eindelijk. Een paar hadden het er al steeds over en ze hadden er
echt zin in. Sommige namen bijna hun hele kledingkast mee in hun rugtas. Ze
hadden allemaal hun mooiste kleren aan gedaan en waren helemaal enthousiast om
te gaan. Ze stonden vijf minuten hun haren te kammen en toen ze klaar waren zat
het voor mijn idee nog het zelfde als daarvoor. Maar hun waren er helemaal
trots op. Melissa haar moeder was pas op visite geweest en had rol deo voor ze
mee genomen en dat vinden ze helemaal stoer, dus dat werd op de armen en benen
gesmeerd zodat iedereen het goed kon ruiken. En daar gingen ze dan, sommige die
bij elkaar in de buurt wonen met elkaar. Andere met Melissa of uncle en de
oudere gingen alleen.
Het gaf mij een beetje
het gevoel van toen ik in groep acht op kamp ging. Dat we op school aan het
wachten waren tot alle koffers in de auto’s waren geladen, de leraren klaar
waren en de laatste dingen geregeld waren. De moeders stonden op het plein om
ons uit te zwaaien en als we dan allemaal onze veiligheidshesjes aan hadden
fietste we vol spanning het plein af. Zo zagen de jongens er ook ongeveer uit.
Dat betekende dus een lekkere rustige week voor ons. Dat was het toen denk ik
ook voor mijn moeder😊
Momenteel zijn er acht
jongens thuis. Wat ook wel weer confronterend is voor hun. Paar weten we niets
van de familie en een paar zijn mishandeld thuis. Nu werd het voor hun wel weer
extra duidelijk dat ze echt niemand hebben om heen te gaan. Dat merkte ik
maandag ook wel dat sommige niet zo lekker in hun vel zaten. De jongens waar ze
veel mee omgaan zijn weg en hun zitten hier. Daarom maken we er deze week een
extra gezellige week van. Eten lekkere dingen, doen dingen die ze normaal niet
zo doen en laten we ze lekker hun gang gaan. Een hele gezellige, ontspannen
week dus. En even bijkomen voordat de helft zondag weer terug komt. Want de
afgelopen weken waren best pittig. Het is regen seizoen dus het regende veel.
Dat betekende 22 jongens binnen en dat liep uit op veel ruzietjes, discussies
en verveling. Maar nu schijnt de zon gelukkig weer en is het weer ontzettend
warm.
Wat ik hier verder tussen
dat weekje ontspannen doe is best wel veel. Met de jongens kunnen we nu aan wat
individuele dingen gaan werken. Zoals de agressie van een aantal jongens,
observaties en aan de hand daarvan weer nieuwe doelen opstellen. We doen elke
dag veel activiteiten met de jongens om ze bezig te houden en die activiteiten
proberen we ook weer op doelen te richten. Ik ben lekker druk met dingen voor
school en geniet af en toe een beetje van de zon. Ik verveel me dus niet.
Vanaf nu is het ook
aftellen want na het weekend komen papa en Frank langs. Een heerlijk
vooruitzicht om aan mijn familie te kunnen laten zien waar ik de afgelopen twee
en een halve maand heb doorgebracht. Wat ik hier allemaal gedaan heb en wat ik
hier meegemaakt heb. En het belangrijkste natuurlijk om gewoon even weer wat
tijd door te brengen met hun. Want natuurlijk mis ik iedereen in Nederland ook
wel. Al helemaal met verjaardagen en feestjes. En dan komt de decembermaand er
ook nog eens aan😊 . Ik ga dus de laatste dagen aftellen en lekker
genieten met Paps en Frank
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.