Tweet deze blogpost

G’day mate, how are you going?

I reckon it will be hard to understand the Ozzie slang. I am sitting here with a stubby in my hand and my feet on an esky. Chooks and mozzies are aiming for my nibbly’s. Later on I'll drive my ute to macca’s or I'll be having barbie in the arvo with some accadacca in the background. Eitherway I need to go to the servo first and then get some goon at the bottle-o, since they don’t have that at woollies. There is heaps to tell about Straya. You don’t have to read it now. Maybe tomorrow at brekky or during morning tea with your cuppa and biccy’s. No worries if you didn’t understand it all. Those Australians just made it all up!

See ya!

In september kwamen we aan in Perth. De eerste indrukken zorgden ervoor dat het bijna voelde alsof we in NL waren. We konden ineens weer Nederlands praten, Simone en Monique hadden elkaar 15 jaar niet gezien, dus hadden genoeg te kletsen! Het straatbeeld was erg gestructureerd en het was superkoud! Dat was wel ff gek na 8 maanden Azië. Simone nam ons mee vissen op de eerste dag, of we onze bikini’s mee wilden nemen, hahaha.. Het was zo winderig, volgens mij regende het zelfs even, je had ons moeten zien staan bibberen daar op de pier. Ok, de eerste inkopen in Australië werden een dikke trui en een joggingsbroek!

Na een kort weekje zijn we wat zuidelijker gegaan. Met de bus naar Kendenup. Al hadden we die bus op een haar na echt bijna gemist, gezien onze niet zo snuggere Uber chauffeur niet eens wist waar het busstation was! Wij hebben echt letterlijk achter de bus aangerend tot ie stopte en wij gelukkig nog mee mochten. Onderweg kregen we een echt Australië gevoel en zin in ons nieuwe avontuur. Heel veel landbouwgrond, roodbruin zand langs de wegen en uitgestrekte weides met gele bloemetjes, dat werd ons nieuwe uitzicht voor de komende tijd. Helaas bleek daar alleen nog kouder te zijn. Maar gelukkig hadden we nu truien en joggingsbroeken en konden we slapen met warme kruiken aan onze voeten! 6 weken hebben we een gezin met 3 jonge kindjes geholpen in het huishouden en gewerkt aan onze oppas-skills. We hebben verschillende baantjes gehad, zo heeft Monique 2x wekelijks een mind&body-klasje georganiseerd, hebben we bij een winery gewerkt en hebben zelfs een dag geholpen met schapen scheren. Naja, hun kont werd geschoren en wij mochten de schapen aanduwen en de wol van de poep scheiden. U begrijpt, dit werd een erg korte carrière! Gelukkig konden we flink wat uurtjes maken in hun tuin en hebben we daarmee wat centjes verdient om een auto te kopen en te verbouwen. We hebben (bijna geheel) eigenhandig een tekening uitgedacht en een superstevig bed gebouwd in onze auto! En hadden we nog wat centjes over voor de roadtrip.

Die roadtrip was van Sydney via Melbourne naar Adelaide met de ouders van Monique. We begonnen met een 3daagse sightseeingtrip in Sydney, waar Monique eerst haar gedroomde cursus van “DE” David Butler ging doen en zich weer bij ons aansloot toen we de luxe camper op gingen halen. In 5 weken hebben we aardig wat kilometers afgelegd en bijna elke bezienswaardigheid aangedaan. Een hele mooie trip langs The Great Ocean Road met de 12 Apostelen en National parks zoals The Blue Mountains, Wilsons Promontory en The Grampians. De vele wandelingen hebben aardig wat zweetdruppeltjes gekost, maar ook onvergetelijke uitzichten. En de Australische big 5, nou ja big 10+ eigenlijk. Kangoeroes, Wallaby’s, Kookaburra’s, Koala’s, Opossums, Emu’s, Pelikanen, Zeehonden, Echidna’s, de billen van een Wombat en Bultrugwalvissen! ’s Avonds bij zonsondergang op een camping omringt zijn door tientallen kangoeroes, uit je slaap gehouden worden door hitsige Koala’s of die ene Emu waar we al dagen op aan het wachten waren de weg over zien steken, winnen het niet van het zien van de walvissen. Wow, het was een onvergetelijke boottocht vanwege de hoge wiebelfactor, maar het was echt zo gaaf om moeder en kalf steeds te zien springen voor onze boot, ze hielden maar niet op! Een echt hoogtepunt tijdens onze reis. 

Een die ook zeker meedingt voor de top is onze ontmoeting met The Pierce Brothers in Melbourne. Ongelofelijk, ze waren het echt! Straatmuzikanten genoeg in Melbourne, daar hadden we al over gelezen. Maar toen we bekende muziek hoorden en Janneke ook nog dreads boven de mensen uit zag steken, konden we het bijna niet geloven, The Pierce Brothers speelden gewoon midden op straat terwijl wij er waren, fantastisch! De foto’s hiervan spreken boekdelen en je kunt Monique der enthousiasme bijna horen op de foto’s!

Tijdens de cursus in Sydney had Monique ook meteen een baantje geregeld aan de oostkust. Ze kon 3 weken aan de slag als Fysio, weer een droom die uitkwam. Janneke ontwikkelde zich daar tot poets, schilder, tuinvrouw en puberoppas. Op onze mountainbikes sjeesden we door Tannum Sands en Boyne Island naar onze baantjes. Het was een erg gezellige tijd tijdens de kerst met al die Nederlanders. Al blijft kerst met 30 graden toch een beetje vreemd! Onze roomie zorgen in ieder geval voor een goede kerstsfeer door zn hele huis te verlichten met honderden lampjes en zelfs een kerstman in de tuin die elke avond tot leven kwam! Al zou ik Oud en Nieuw niet gauw nog eens daar vieren, want om 00:30 naar bed is niet echt onze stijl, zullen we maar zeggen. Maargoed het stormde die avond ook, dus we hadden ook bedacht dat we dan toch niet meer naar de lokale pub konden.

In de 2e week van januari was het tijd voor weer een roadtrip. We moesten namelijk terug naar onze auto, die stond nog steeds (bijna ongebruikt) in Perth. Via een website voor car-relocations hebben we 2 gratis huurauto’s kunnen regelen. (Concept: Er staan teveel auto’s op de ene locatie, of je die even naar een andere locatie wil brengen.) We reden van Gladstone naar Brisbane en van Brisbane naar Sydney. En sliepen in de auto. Tja, dat is gratis, dus leek dat voor ons cheap-asses de beste optie. Onderweg gingen we dan ergens zwemmen, bij Street Beach in Brisbane bijvoorbeeld en vervolgens gratis douchen. Ideaal is dat hier, overal gratis kampeerplekken, gasBBQ’s, openbare toiletten, douches en ook nog best schoon en altijd wc papier!! 

Maar dat de goedkoopste optie niet altijd de beste is, daar kwamen we in Sydney wel achter. We verbleven in een echt backpackers hostel, op zaterdagavond. We waren zo blij, lekker vroeg naar bed, eindelijk een echt bed na een week in de auto geslapen te hebben. Samen in een eenpersoonsbed welteverstaan, het bovenste ook nog, omdat het uitverkocht was, maar we waren tevreden. Totdat het geluid klonk alsof er 4000 voetbalfans de trappen afgestormd kwamen en een delegatie daarvan ineens in onze kamer stond, het hele hostel stond op zn kop, want het was zaterdagavond! Na een hele week hard gewerkt te hebben, waren ze vrij, en dat moest iedereen weten. Wij deden er dan ook alles aan om de tijd die we in Sydney hadden, ook echt in Sydney door de brengen i.p.v. in dat verschrikkelijke hostel. We hebben veel smerige dingen gezien tijdens 8 mnd Azië, maar dit spande de kroon met vieze onderbroeken overal op de vloer en een badkamer die nog nooit een doekje van dichtbij had gezien. Maar tijdens het ontsnappen hebben we wel veel kunnen zien in 3 dgn. Zo gingen we voor de lichtshow op het Opera house en zijn we speciaal voor de Platypus (Vogelbekdier, bijna nergens te zien..) naar de zoo geweest. Ook was de vismarkt best cool, heel veel verse, dure vis, heel mooi uitgestald, met zelfs krabben a 15 kg voor 200 dollar per kilo ofzo. Absurd.

In Tannum Sands had Jannes deze keer ook iets moois geregeld. Namelijk een bijna gratis appartement in Scarborough in Perth. Toen we daar aankwamen, konden we onze ogen bijna niet geloven. Het appartementencomplex ligt gewoon aan de duin en achter die duin is Scarborough Beach! Heel relaxed plekje om even te vertoeven. Omdat Monique der baan (wederom als Fysio, ook geregeld vanuit Tannum Sands, en ja het was echt zo makkelijk zoals het klinkt..) steeds verlengd wordt, wordt ons verblijf hier ook steeds verlengd. En waarom ook niet, de zee aan onze voordeur, prachtige zonsondergangen, een nieuw super groot zwembad om de hoek, goedkoop boodschappen, zelf kunnen koken, een leuke boulevard met leuke tentjes en een busverbinding naar het centrum. We werden trouwens wel gewaarschuwd voor slangen hier, “altijd de deur dichthouden, anders komen ze binnen”. Jaja, dat zal wel, hadden na een paar weken nog geen slang gezien. Totdat Janneke terug kwam van de winkel, lag er ineens een voor het gangetje. Oepsie. Bleek achteraf een giftige Dugite te zijn, maar die komt echt niet meer terug. Dankzij de heldhaftigheid van klusjesman van de buurman. 

Over een paar weekjes vinden we het toch wel weer tijd worden voor iets anders. We rijden weer terug naar Kendenup, want er is weer hulp nodig in de tuin, dus gaan we daar weer eens kijken en hopelijk vanuit daar toch nog even wat centjes verdienen op een farm. Tot nu toe hebben we namelijk nog maar weinig farmwork gedaan (eigenlijk niks, haha) hetgeen waar we eigenlijk voor kwamen.. Maar ja zo zie maar, we hebben ons plan lekker losgelaten en daar allerlei mogelijkheden voor teruggekregen. Het plan was om West Australië te blijven, maar inmiddels toch al 5 staten kunnen bezoeken! 

Maar wanneer komen jullie dan terug??? Tja, dat weten we nog niet, maar het zal voor september 2018 zijn, want dan loopt ons visum af en er komt weer een nieuw neefje of nichtje aan!! Whoohoo!!

Cheers! It has been absolutely marvellous!! (Kleine inside joke.. )

See ya, have a good one!