Dag 22 01-4-2019

Geplaatst op 01 april 2019 om 19:38 uur

---

---

Vandaag ben ik begonnen op ‘Pediatric’ oftewel de kinderafdeling. Op de afdeling werkt een Roemeense arts van eind zestig. Ze was getrouwd met een Tanzaniaanse man maar is nu weduwe. Ze is echt een pittige vrouw en zegt precies waar het op staat. Ze kan goed Engels en legt veel uit. Soms is het wel lastig om haar te volgen, want het ene moment verteld ze over een ziektebeeld en het andere moment verteld ze een verhaaltje wat helemaal niets met het onderwerp te maken heeft. Bovendien is haar handschrift onleesbaar. 

Op de kinderafdeling zijn twee observatiebedden, twee ICU (Intensive Care) bedden en acht gewone bedden. De moeders blijven de hele dag bij het kind. De kinderen liggen dan ook niet in een klein bedje maar samen met de moeder in een gewoon bed. Vandaag lagen alle bedden vol, de oudste van de kinderen was anderhalf en de jongste twee weken. 

De meest voorkomende ziektebeelden bij de kinderen hier zijn; pneumonie (longontsteking), sepsis (bloedvergiftiging), anemie (bloedarmoede), Vitamine D te kort, dehydratie en ondervoeding. De arts vertelde dat de meeste ziektes toch echt voorkomen uit verwaarlozing. Dit kan omdat ze moeders heel jong zijn, ze al veel kinderen hebben, het geld niet hebben etc. 
Door slechte hygiëne krijgen de kinderen dan infecties en uitslag.  Vaak krijgen de kinderen tot het tweede levensjaar alleen maar borstvoeding en daardoor zijn ze ondervoed. Of het kind wordt alleen maar thuisgelaten en dan vaak in een stoffige niet geventileerde omgeving, daardoor krijgt het vitamine D te kort en problemen met de longen. 

De arts liet me aan de schedeltjes van de kinderen voelen. Vier van de kinderen had een verweking van de schedel door het grote tekort aan Vitamine D. De uitdroging van sommige baby’s is zo erg dat de huid gewoon rechtop blijft staan als je die omhoogtrekt. 
Ook was er babymeisje dat een ernstige bloedarmoede had doordat het besneden was. Dit is verboden maar toch komt het nog voor, het was erg naar om te zien dat het kleine meisje zo verminkt was! 

Het is echt apart om te zien dat de cultuur zo anders is, zo was er een moeder die echt zwaar overgewicht had. De arts bekijkt haar even en sleept haar naar de weegschaal om haar te wegen. Vervolgens begint ze op de moeder te schelden dat ze haar verantwoordelijkheid moet nemen omdat ze zo niet lang voor haar kinderen zal kunnen zorgen. Ze had wel een punt maar ik denk niet dat we dit in Nederland hebben te proberen.. 

Na de artsenronde, maakten we infusen klaar, gaven medicatie en zat de dag er al weer op. De tijd vliegt echt voorbij! Het is echt heel fijn dat de arts goed Engels kan en de tijd neemt om dingen te vertalen. 

Na het werk zijn we even naar het hotel gegaan voor de Wifi. En eenmaal weer thuis aten we rijst met bonen, dit was lekker. Morgen zijn we uitgenodigd bij Maud, een Nederlandse vrijwilliger om daar thuis te eten voor haar verjaardag. 

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.