Dag 7/8 17/18-03-2019
Geplaatst op 18 maart 2019 om 18:26 uur
Gister was het zondag. Ik zou met een verpleegster uit het ziekenhuis naar Lake Duluti gaan maar ze stuurde dat ze niet lekker was. Ook wil ik hier graag een keer naar de kerk maar ze gaan hier niet iedere zondag. Waarschijnlijk zal ik er niet veel van begrijpen omdat het in Swahili is. Ik kon de kerk wel duidelijk horen en het is 2,5uur muziek en gebed. We hebben rustig dagje gehad.
Vandaag is mijn 2e week is ingegaan en mocht ik beginnen op de OPD (out patient department).Dit is een soort polikliniek. Wanneer de patiënten hier aankomen wordt eerst de bloeddruk, tempratuur en het gewicht gemeten en dan mogen de patiënten plaats nemen in de wachtkamer. Vervolgens zijn er dan 2 artsenkamers, een kamer voor injecties, een kamer voor wondverzorging en een kamer om de rekening te betalen. Mij werd verteld dat maandag altijd het drukst is en het was inderdaad erg druk, de patiënten bleven komen. Ik hielp het eerste deel van de ochtend bij het meten van de vitale functies. Hier werkte ik samen met een heel gezellig zustertje die veel kletste, ze wilde graag een selfie maken en zei dan; O no i’m to black, make an other one! Uiteindelijk was ze tevreden met de foto (zie foto's).
Hierna mocht ik helpen bij de ‘wound dressing room’. Het kamertje hiervoor is erg klein, er staat een bed, een wastafel en een kastje en er is geen ventilatie waardoor het er erg warm is. Op het bed lag een jongen van een jaar of 25 met een abces op zijn bovenbeen. Ik heb dit niet eerder gezien, het abces was bijna zo groot als een vuist. Ik kreeg een emmer en hield deze onder het abces. Toen de arts het abces opensneed spoot er bruin vocht en pus uit, het was echt heel veel. De geur was niet te harden en het vocht bleef maar stromen. De jongen gilde het uit van de pijn en greep mij vast. Ik werd misselijk en voelde me draaierig worden. Ik vroeg de andere verpleegster het even over te nemen, ik heb snel wat gegeten en toen ging het wel weer.
Toen kwam de volgende jongen met een geïnfecteerde wond op zijn onderbeen. Al het beslag moest eruit worden geschraapt met een naald.. Naarmate de tijd verstreek voelde ik me steeds beroerder worden, misselijk en buikpijn. Ik moet nog wennen aan het eten hier, de tempratuur en de geuren denk ik.
Ik vertelde de arts dat ik niet fit was en ben naar huis gegaan, onderweg heb ik cola gekocht, dit helpt echt!.
Eenmaal thuis heb ik niet veel meer gedaan, we hebben geen wifi dus ik lees hier heel veel. Ik kreeg vanavond gelijk een berichtje van een verpleegster hoe het was, ze zijn hier echt heel lief en betrokken. Ik hoop dat ik me morgen beter voel.
Ondertussen wacht ik met smart op het kleintje van onze Alice! :)
Reacties
|
Alie |
|
Alie |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact