Station Innere Medizin (Interne afdeling)
Geplaatst
op 03 maart 2020 om 17:03 uur
Station Innere Medizin
(Interne
afdeling)
Het kennismakingsgesprek
Op 3 februari 2020 hadden wij ons kennismakingsgesprek in
het ziekenhuis. We werden in de hal van het ziekenhuis opgehaald, toevallig door
de contactpersoon van mijn afdeling (Innere Medizin). We werden meegenomen naar
het kantoor van de persoon die in het ziekenhuis gaat over (buitenland)stages.
We kregen uitleg over een pasje die wij na het gesprek bij haar op konden
halen. Met dit pasje kunnen we onze uniform uit de automaat halen. Daarna zijn
wij naar de afdelingen gegaan, Maaike loopt stage op Innere Medizin op de
tweede verdieping, Leontien loopt stage op Unfallchirurgie op de derde
verdieping en ik loop ook stage op Innere Medizin maar op de derde verdieping.
We werden voorgesteld aan de teamleider van de afdeling en
hebben een klein stukje gezien van de afdeling zelf. Maandag 10 februari 2020
krijgen we verdere informatie over de afdeling en kunnen we ook uitleggen over
onze opdrachten die wij daar in het ziekenhuis moeten doen.
De mensen zijn hier heel erg aardig en vriendelijk. Ze willen met alle plezier
nog een keer uitleggen wat ze bedoelen als wij het niet begrijpen. Collega’s
wilden zelfs wel Engels of Italiaans spreken tegen ons.
De eerste dagen stage
Op maandag 10 februari 2020 was onze eerste stagedag. ’s
Avonds alles klaargemaakt en om 5 uur ging de wekker. Ik kwam moeilijk in
slaap, toch door de zenuwen. Samen hebben we onze uniformen opgehaald en daarna
gingen we alle drie een andere kant op. Tijdens de rondleiding was er wel
verteld waar we ons konden omkleden maar dat was ik vergeten. De rondleiding
ging heel erg snel. We gingen de trap op, trap af, linksaf, rechtsaf, door verschillende
deuren dus dat hielp niet echt om te onthouden waar je alles kan vinden.
Na het omkleden werd ik voorgesteld aan de andere collega’s.
Er was nog een student die haar eerste dag had en samen kregen wij een
rondleiding en uitleg over de afdeling en waar wij alles kunnen vinden. Ik
mocht meeluisteren naar de overdracht van de nachtdienst. Hier kon ik trouwens
niets van bakken want het is allemaal in het Oostenrijkse Duits en dat ging
veel te snel, maar ik heb netjes geluisterd. In de middag mocht ik mee naar de
patiënten en heb vooral veel gekeken en ik mocht zelfs bij iemand al handmatig
de bloeddruk meten.
In de dagen daarna ging het echt beginnen. Ik ging mee met
de ochtendzorg, metingen doen en dat rapporteren. Ze hebben hier een papieren
dossier daar schrijven ze de medicatie in, de opname indicatie, de uitslagen
van metingen en verder rapporteren ze op de computer over eventuele
bijzonderheden. In de eerste week mocht ik ook al onder begeleiding infusen aansluiten
en medicatie geven (in tablettenvorm en spuiten).
Ik merk dat de taal al beter gaat. Ik kom iets beter uit
mijn woorden, dat is niet altijd zo hoor, en ik begin het Oostenrijkse Duits
iets te verstaan als ze heel langzaam en duidelijk spreken. Oostenrijks Duits
is heel anders dan het ‘hoge Duits’ zoals ze dat hier noemen maar elke dag leer
ik weer wat woorden bij! Ook de patiënten vinden het leuk en horen aan mij dat
ik niet uit Oostenrijk kom. Een keer was ik warme maaltijden aan het
rondbrengen en vroeg een patiënt wat er op het menu stond en ik vertelde wat er
op het menu stond, maar sprak het niet helemaal goed uit, meer op zijn
Nederlands dan op zijn Duits. Toen zeiden ze hoe ik het uit moest spreken en
mocht ik het na spreken. We hebben onwijs gelachen met z’n allen! Dus af en toe
is het nog wat handen en voeten taal maar de mensen hier willen ook graag
helpen.
Coronavirus
Sinds 25 februari 2020 is het coronavirus vastgesteld in
Innsbrück. Aan het einde van mijn dienst hadden we nog een korte bespreking.
Dit is om veranderingen van de patiënten door te geven aan het team en dit wordt
3 keer op een dag gedaan. Tijdens de bespreking werden de plannen uitgelegd
voor als er mensen met het coronavirus bij ons in het ziekenhuis komen. Op dit
moment zijn er 24 mensen positief getest op corona maar gelukkig is het nog
heel wat kilometers van ons vandaan en hopen natuurlijk dat dat ook zo blijft. We
wilden eigenlijk afgelopen weekend graag een paar dagen naar Innsbrück gaan, maar
door het coronavirus hebben we dit toch nog maar even uitgesteld.
Een maand in Oostenrijk
Alweer een maand hier in Oostenrijk wat gaat de tijd snel!
Tot nu toe geniet ik volop van alle dingen die ik op stage mag leren en
natuurlijk ook van de dingen die we ondernemen naast de stage. Natuurlijk zijn
en zullen er ook dingen blijven, waar ik het moeilijk mee heb. De taal blijft
een dingetje, maar gaat wel steeds beter. Ook het missen van thuis gaat met ups
en downs. Het is fijn dat ik altijd naar huis kan bellen en ook regelmatig met andere
familieleden en vriendinnen spreek! Vooral de eerste week heb ik er erg veel
moeite mee gehad. Ik moest echt wennen aan de nieuwe omgeving, mijn eigen
plekje zien te vinden en wennen aan het samenwonen met elkaar. We hebben alle
drie natuurlijk onze eigen gewoonten en daar moeten we samen een weg in zien te
vinden. Het is allemaal nieuw en veel dingen moest ik maar gewoon op mij af
laten komen.
Tot nu toe hebben Maaike en ik het zelfde rooster gehad.
Helaas loopt het met het rooster van Leontien wel geregeld langs elkaar heen.
Leontien loopt op een andere afdeling stage en moet ook avonddiensten en
weekenden werken. Dit hoeven Maaike en ik tot nu toe nog niet, maar daar zal
vast verandering in komen als we naar de volgende afdeling gaan. Op de dagen
dat wij vrij zijn is het vaak bijslapen en zeker ook een dagje iets leuks doen.
Op zaterdag 29 februari 2020 zijn wij heerlijk wezen sleeën en zijn wij tijdens
de route naar beneden gestopt bij een skihut. Een super leuk, klein maar knus
hutje waar je heerlijk kan eten en huisgemaakte Schnaps kan drinken. Natuurlijk
hebben wij er ook een gehad en ontzettend genoten van het prachtige
uitzicht die je van daar hebt over de bergen.
Reacties
Rachel
Geplaatst op 11 maart 2020 om 21:43 uur
Hey Maureen! Wat leuk om je ervaringen te lezen!
Heel veel succes! Zet m op!
Groetjes Merlijn en Rachel en een dikke knuffel van Floris&Silvijn!
|
fenna
Geplaatst op 04 maart 2020 om 12:12 uur
Wat kun jij ontzettend mooi schrijven Maureen! Ik zie je daar zo lopen in het ziekenhuis. ‘Dipjes’ horen bij het leven waar je ook bent. Heel veel succes hoor en wat een ervaring! Super.
|
Marieke, Roy, Fien en Tim
Geplaatst op 03 maart 2020 om 18:05 uur
Leuk om weer wat van je te lezen Maureen! Topper ben je, je doet het allemaal toch maar mooi. Fien en Tim misten je wel een beetje toen Anouk alleen kwam oppassen afgelopen zaterdag maar hoorde al dat ze je leuke foto's hebben gestuurd ;)! Heel veel succes en plezier nog, groetjes!
|
Menno
Geplaatst op 03 maart 2020 om 17:52 uur
Super leuk om te lezen maureen. We zijn super trots op je. Tot snel
|