De laatste voorbereidingen
Geplaatst op 31 januari 2020 om 12:13 uur
De laatste voorbereidingen
Prikkies
Van het ziekenhuis hebben wij ook een lijst met inentingen gekregen. Welke inentingen je moet hebben hangt af van op welke afdeling(en) je stage loopt. Het babygroei boekje werd weer uit de kast gehaald om te zien welke inentingen ik als baby/kind heb gehad. Ik hoef er nog maar een paar te halen die op de lijst staan, de rest heb ik al gehad. De inentingen werden bij in het boekje gezet, en voordat ik weg ga moet ik er een kopie van maken als bewijs voor in het ziekenhuis.
Papieren ondertekenen
Naast de huisvesting die heel erg belangrijk was om te regelen zodat de stage door kan gaan moeten er ook nog wat papieren worden getekend. De papieren voor het ziekenhuis en de praktijkovereenkomst moest worden ondertekent zodat wij daar echt stage mogen lopen. Op 19 december 2019 zijn de laatste papieren op school ondertekent omdat de buitenlandstage geregistreerd wordt, daarnaast moest de uitwonende beurs aangevraagd worden en in een laatste week voordat ik weg ga moet de OV stop gezet worden. Als allerlaatste krijg ik in de laatste week voor vertrek nog een gesprek met onze contactpersoon van school om de allerlaatste dingen door te nemen. En dan kan het avontuur beginnen!
Voorpret in Bottrop
In de kerstvakantie zijn Leontien, Maaike en ik een dag naar Bottrop geweest. We wilden graag een keertje gaan skiën, om dit alvast een beetje te leren voordat we naar Oostenrijk gaan. Daar willen we namelijk ook graag gaan skiën maar we hebben alle 3 nog nooit geskied. Dus het leek ons een goed idee om dat in de vakantie maar eens te gaan proberen.
Maaike had eerst mij en daarna Leontien opgehaald met de auto en toen zijn wij richting Duitsland gegaan. Alleen de reis ernaartoe was al een hele ervaring op zich. Op de snelweg moesten we goed op de navigatie kijken want de afritten zijn anders geregeld dan in Nederland. Toen we in Bottrop waren en op het bordje Alpincenter lazen waren we blij. Totdat we naar boven keken en dachten oh jee we moeten die berg op. Het eerste stukje ging goed, daarna moesten we een keer een bocht om en werd het echt stijl. Het enige wat ik zei was: “Maaike, gewoon gas geven!”. Het ging redelijk soepel totdat we bijna boven waren, toen kwamen we bijna niet meer vooruit. Met 10 km/uur kwamen we met zweetdruppels bovenaan. Helemaal aan het lachen en vol adrenaline zaten we als 3 kakelkippen in de auto. Leontien zei later toen we geparkeerd hadden “die mensen buiten zaten ons wel een beetje gek aan te kijken”. Daar moesten we alleen maar harder om lachen. We waren allang blij dat wij boven waren gekomen.
Toen we binnenkwamen gingen we ons omkleden. De dag ervoor had Maaike nog een skibroek en skisokken gehaald voor Leontien en ook skisokken voor mij. Het nagelschaartje werd onder de hokjes doorgeschoven zodat we de kaartjes eraf konden knippen en één voor één kwamen we omgekleed uit de hokjes. Omstebeurt haalden we skischoenen en hielpen we elkaar om erin te komen, daarna de latten opgehaald en net voordat we de skihal binnen gingen, konden we skistokken meenemen.
We zijn eigenlijk meteen een stukje naar boven gelopen op de beginnersbult, de latten eronder geklikt en voorzichtig naar beneden gegaan. Ik vond het heel spannend, het ging ineens zo hard en ik had helemaal geen controle over die latten. Nadat we een klein stukje naar beneden waren geweest wilden we helemaal naar boven gaan met de skilift. Tijdens de lift naar boven ben ik niet gevallen totdat we helemaal boven waren en voorzichtig aan de zijkant wilden gaan staan. Er waren twee banen die overliepen in elkaar waardoor je een heel klein stukje verschil had qua hoogte in de banen. Maaike en ik gingen achter elkaar aan en daar ging het bijna mis. Maaike wilde voorzichtig er vanaf gaan en ik ging achter haar aan, maar had de rem toen nog niet helemaal uitgevonden dus knalde zo achter op haar, waardoor we bijna vielen met z’n tweeën. Toen we eenmaal aan de zijkant stonden kwam Leontien aan maar knalde per ongeluk tegen mij aan, via de zijkant en Maaike aan de andere kant waardoor ik onderuit ging. Met skies in mijn linkerzij, een paar half onder mij en mijn eigen latten er ergens tussen duurde het even voordat iedereen weer los was. We moesten er wel vreselijk hard om lachen!
Na een aantal uren op de beginnersbult te hebben geoefend met de techniek, wilden we graag van de piste af. Ik had zelf het bochtjes maken en het remmen aardig onder controle. Nadat we een helm hadden gehaald gingen we rustig de piste af. Het was al meteen heel erg stijl en voordat ik het doorhad lag Leontien al op haar rug. Ze werd geholpen door een man en we gingen daarna rustig verder. Na paar meter keek ik nog een keer achterom en zag ik ineens een lat door de lucht vliegen. Ik keek naar beneden en toen lag Leontien voorover met haar gezicht in de sneeuw. De piste werd alleen maar steiler en daarom had Leontien ervoor gekozen om weer terug naar boven te lopen. Maaike en ik zijn toen verder gegaan en hadden afgesproken om beneden te wachten.
Eerst ging Maaike naar beneden en daarna ben ik rustig gegaan. Maar dat rustig kan je weglaten! Het ging zo ontzettend hard dat het niet lukte om bochtjes te maken en het remmen wilde ook niet goed. Ik was wel heel beneden gekomen, zonder vallen en aanrijdingen, maar Maaike was er nog niet. Maaike was ergens in haar rit onderuit gegaan. Eenmaal allebei beneden waren we eerst even rustig aan het bijkomen van de snelle rit. Ik ben later nog één keer van de piste geweest en dat ging al iets beter. Daarna zijn wij nog met z’n drieën voor de laatste keer van de beginnersbult gegaan. We hadden het heel erg leuk en gezellig gehad met elkaar. Een zeer geslaagde dag!
Puntjes op de ï
Het is echt bijna zover. De aller, aller, aller laatste dingen worden nu nog gedaan. Op 18 januari 2020 heb ik mijn afscheidsfeestje gehouden. Het was echt onwijs leuk en gezellig! Heerlijk nog even gekletst met vriendinnen. Die woensdag daarop ben ik nog naar Enschede geweest om de laatste spullen voor Oostenrijk te halen en ben ik nog even gezellig bij mijn opa en oma langs gegaan.
Op school hebben we alles afgerond en is het laatste gesprek met mijn mentor geweest. Maandag 27 januari 2020 hadden wij nog een bijeenkomst met uitleg voor wat papierwerk dat daar ondertekent moet worden, op de eerste stagedag, en aan het eind van de stage. Op dinsdag 28 januari 2020 hadden wij de laatste taalcursus. Die is afgesloten met een soort test om te zien hoe onze grammatica nu is en of wij goed hebben opgelet tijdens de presentaties. Aan het eind hebben wij een lijst met alle verpleegtechnische woorden gekregen en is onze certificaat overhandigd dat wij de taalcursus hebben gevolgd en behaald!
Nu zitten de voorbereidingen erop na 1,5 jaar en gaat het langverwachte avontuur echt beginnen! De volgende blogs zullen geschreven worden vanuit Oostenrijk, maar ik weet niet precies hoeveel en wanneer er een volgende online komt. Dit zal vanzelf langs komen op Facebook of Instagram. Voor nu heel erg bedankt voor het lezen van deze voorbereidingsblogs en tot de volgende vanuit Oostenrijk!
Reacties
|
Rita |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact