Het begin van een groot avontuur!
Geplaatst op 10 januari 2020 om 16:57 uur
Klein introotje voor de blog start:
Hallo allemaal, ik ben Maureen Klein Kranenbarg, 18 jaar en ga samen met Maaike en Leontien (twee medestudenten) naar Oostenrijk stage lopen in het ziekenhuis in Zams. Ik wil je graag meenemen tijdens mijn avontuur. 479 dagen geleden zijn wij begonnen met de voorbereidingen voor de buitenlandstage en over 3 weken zal ons avontuur echt gaan beginnen. Hier zal ik de komende tijd over gaan schrijven. Je zal blogs lezen vanaf dat wij ons op konden geven voor de buitenlandstage totdat ons grote avontuur stopt. De eerste aantal blogs zullen gaan over de voorbereidingen en in deze blog zal je ook lezen hoe ik aan mijn stageplek in Oostenrijk ben gekomen.
Ik wens jullie heel veel leesplezier!!
Het begin van een groot avontuur!
Op 18 september 2018 kregen we de eerste mail binnen. Hierin werd gevraagd of het ons leuk leek om op buitenlandstage te gaan en kon je je ook opgeven voor de twee informatieavonden die nog zouden komen. Al heel snel kwamen de appjes binnen: “Heb je de mail gezien?”, “Er is mail van buitenlandstage, ga gauw kijken!”, en “Wil jij op buitenlandstage? Je kan je nu opgeven!”. Helemaal enthousiast en trappelend om te gaan kijken zag ik dat ook ik de mail binnen had gekregen. Ik heb mij meteen opgegeven voor de informatieavonden. Dit is verplicht anders kom je al niet meer in aanmerking voor een buitenlandstage. In de schooldagen daarna hoorde je iedereen er met elkaar over praten. “Wil jij op buitenlandstage en waar wil je dan naar toe?”. Mij leek in de eerste instantie Suriname of Curacao heel erg gaaf. Samen met Maaike zijn wij informatie gaan verzamelen over deze twee landen. Mijn buren zijn vaak in Curacao geweest en konden ons over dit land van alles vertellen. In hetzelfde ziekenhuis in Suriname, waar wij ons voor op konden geven, heeft een ander meisje die ik ken stage gelopen; zij heeft ons het een en ‘t ander verteld over dit land. Wij hebben hele gave verhalen gehoord en gingen nadenken waar wij graag naartoe zouden willen gaan.
Informatie avonden
Op 4 oktober 2018 was de eerste informatieavond. Hier werd verteld hoe het in het algemeen eruit gaat zien, er zijn een aantal punten genoemd die je later moet gaan regelen, er werd verteld over (bepaalde) vergoedingen en ook studenten van verschillende studies gingen vertellen hoe zij hun buitenlandstage hebben ervaren. Er werden hele gave verhalen verteld door de studenten. Hier kregen wij de eerste opdracht: in welk land zou je stage willen lopen? 15 oktober 2018 was de volgende informatieavond. Hier hebben nog een heel aantal studenten verteld over waar zij stage hebben gelopen. Er kwamen verschillende landen aan bod zoals: Duitsland, Spanje en Suriname. Sommige verhalen waren erg lachwekkend. De studenten die in Berlijn waren geweest vertelde vooral dat Berlijn heel anders is dan Duitsland zelf, het is echt een studentenstad. De studenten die in Suriname waren geweest, vertelden dat er soms niet genoeg materialen waren of bepaalde materialen die je in Nederland gebruikt daar niet verkrijgbaar zijn. Creativiteit moet je dan soms wel hebben!
Een stageplek zoeken
Uiteindelijk hebben Maaike en ik toch besloten om in de EU te blijven. En wij zijn na gaan denken waar wij dan graag heen zouden willen gaan. We kwamen allebei uit op het Scandinavisch gebied. Samen hebben we een Engelse uitleg gemaakt die we konden gebruiken tijdens het bellen. We hadden niet veel tijd, ongeveer 8 weken, dus zijn wij meteen begonnen met bellen naar Noorwegen. Mailen leek ons geen optie dan zouden we te lang moeten wachten op een antwoord. De allereerste keer bellen was het meest spannend, omdat wij niet wisten hoe zij zouden reageren en of het wel zou gaan lukken. Uiteindelijk na een aantal keren bellen was de spanning eraf en ging het wel soepel. Helaas was het nog niet gelukt om een stageplek te krijgen. Elke keer werden we van de ene persoon naar de andere persoon doorgestuurd, kregen het ene nummer na het andere en werden we eigenlijk van het kastje naar de muur gestuurd. We hebben alle ziekenhuizen in Zweden gebeld, bijna alle ziekenhuizen in Noorwegen en een paar in Finland. We hebben wel leuke gesprekken gehad en soms kwamen er ook gekke dingen voorbij. Een keer hadden we een man aan de telefoon die heel erg benieuwd was waar wij vandaan kwamen en kregen toen een heel gezellig gesprekje aan de telefoon. Niet iedereen sprak even goed Engels, soms vroegen ze of wij het uit konden leggen wat we bedoelden en begrepen ze het nog niet, maar vaak werden we gewoon in de wacht gezet en kregen we daarna iemand aan de telefoon die (een beetje) Engels kon spreken. Het is zelfs een keer voorgekomen dat de haak erop werd gegooid nadat ze aan de telefoon hadden gezegd: “Ik zal jullie doorsturen naar iemand anders die er meer van weet”. Het grappigste maar ook het meest frustrerende wat er is gebeurd is dat wij naar een keuzemenu werden gestuurd in de taal van het land waar wij naartoe hebben gebeld, ik dacht dat het Zweeds was. Eerst waren we verbaasd dat wij naar een keuzemenu waren gestuurd, want dit verstaan wij helemaal niet. We zijn toch maar even goed gaan luisteren, om te kijken of wij er misschien toch wat uit kunnen halen. We probeerden het woord nog na te praten, maar dat was niet echt een succes. We hadden Vertalen.nu erbij gepakt en proberen op te zoeken wat het woord betekende. Helaas waren wij te laat met het intoetsen van een nummer maar wij hebben er wel heel erg hard om moeten lachen!
Oostenrijk
Zoals je hierboven hebt gelezen ging het niet heel erg soepel en is hierna ook het schip gestrand. Wij hebben doorgegeven aan onze docent, die (buitenland) stages regelt, dat het niet is gelukt. Toen vroeg ze aan ons: “Wat vinden jullie van Oostenrijk?”. Allebei leek ons dit heel erg leuk! De docent zou binnenkort naar Oostenrijk toe gaan en wilde proberen om hier wat stageplekken te gaan regelen. Op 26 november 2018 kregen wij een mail van onze docent dat stagiaires daar welkom zijn. Toen we dat lazen waren we ontzettend blij. We konden niet wachten op meer informatie. In de kerstvakantie zou ze naar het ziekenhuis toe gaan en met de contactpersoon daar afspreken. Nu kunnen we beginnen met het invullen van de eerste papieren. Hier staan onze gegevens op, het land en natuurlijk een handtekening. Na het inleveren van dit papier was de eerste stap gezet. Wij hebben ons officieel opgegeven voor de buitenlandstage!
Beginnen met de motivatiebrief, cv en vaardighedenlijst
Na de kerstvakantie had de docent meer informatie voor ons. Ze liet foto’s zien, vertelde hoe de studenten daar les krijgen en over punten die wij moeten gaan regelen. De volgende opdracht was om een motivatiebrief met curriculum vitae te schrijven en ook onze vaardighedenlijst daaraan toe te voegen. De brief moet in het Duits geschreven worden. Dit zal ook de taal zijn waarin wij gaan communiceren in het ziekenhuis. Die middag zijn we begonnen met nadenken op wat voor afdelingen wij graag willen meelopen. Op de site van het ziekenhuis konden we een lijst vinden met alle afdelingen, hier mochten we er drie uit kiezen. Samen via FaceTime zijn wij bezig geweest met de brieven, hebben we elkaar geholpen met de zinnen en hebben we samen doorgenomen hoe we de brief op moesten stellen. We lieten aan elkaar horen wat voor zinnen we hadden gemaakt en corrigeerde elkaar. Na een aantal uur moesten we stoppen, de tijd was voorbij gevlogen en het was al laat in de avond. ’s Ochtends ging ik naar Maaike en zijn we bezig geweest met het maken van de motivatiebrief. En ’s middags lieten we de brief controleren door een oud-docent Duits van ons. Wij waren hartstikke blij dat het gelukt was om de brief te schrijven en vonden het zelf er wel aardig goed uitzien. Maar dat viel toch erg tegen, want er zaten behoorlijk wat fouten in. Soms waren het alleen wat losse letters die misten, komma’s of punten die we waren vergeten, maar af en toe hadden we verkeerde woorden gebruikt of liep de hele zin niet. Voor onze docent duurde het daarom ook even om het na te kijken. Wij kregen allebei een blad mee met alle punten wat verbeterd moest worden. Nadat wij terug kwamen gingen we voor de laatste keer de brief verbeteren. Nu op naar de vaardighedenlijst!
Reacties
|
Corinne Vellekoop |
|
Corinne Vellekoop |
|
Oma&opa |
|
Rita |
|
Dorien Hermsen |
|
Janet |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact