Eerste dagen in Accra
Geplaatst
op 05 januari 2017 om 21:08 uur
Eerste dagen Accra
Goed, eerste echte dag Ghana zit er bijna op. Ik zou nu
inprincipe al menig A4 kunnen volschrijven van de eerste indrukken die ik in
Accra (hoofdstad Ghana) heb opgedaan. Laat ik bij de vlucht beginnen.. 6 uur
vliegen vanuit Amsterdam, appeltje eitje. Stoel nummer 37J waar ik volgens mijn
ticket hoor te zitten blijkt al bezet door een wat oudere Ghanese man inclusief
Ghanese familie +/- 15 man om hem heen. Zo flexibel als ik probeer te zijn
biedt ik de man aan om op zijn stoel te gaan zitten, immers vlieg ik toch
alleen. Na door de hele familie bedankt te zijn kom ik op 52G te zitten. Dit
blijkt een plek te zijn met extra beenruimte en een gezellige Nederlandse
buurvrouw, win-win situatie denk ik zo. Na bijna één uur te laat te zijn
vertrokken komen we met enige vertraging aan op de luchthaven van Accra. Daar
worden we feestelijk ontvangen door een drietal Ghanezen in een kerstmannenpak
(mannen lijken goed beschonken) een erg komisch gezicht. Alle passagiers moeten
eerst door een paspoortcontrole heen en ook je gele koorts inenting wordt gecheckt.
Paspoortcontrole en bagage ophalen heeft in totaal zo’n 2 uur in beslag
genomen, direct wordt mijn Hollandse geduld dus op de proef gesteld. Met alle
bagage loop ik de taxi plaats op waar ongeveer 300 flink donkere Ghanezen je
aankijken of je van mars afkomstig bent. Gelukkig staat Victoria, de moeder
incl dochter van mijn gastgezin in Accra met een groot bord ‘Meet Africa’ voor
me klaar. Ik loop naar ze toe en wordt vriendelijk ontvangen. Samen lopen we
naar een taxi om in ongeveer een half uur naar hun huis te rijden. In de taxi
wordt ik nog gebeld door Nikki (Ontmoet Afrika) om me veel succes te wensen.
Eenmaal bij het huis aangekomen wordt ik door de dochter Zena naar mijn kamer
geleidt, ik kan haar slecht verstaan maar uit het half Afrikaanse Engels kan ik
opmaken dat ze me in de maling probeert te nemen. Ik lach en knik vriendelijk
en kom in mijn kamer, foto’s hiervan zal ik toevoegen. De kamer bestaat uit een
bed, klamboe en ventilator die half uit elkaar is gevallen. Ow ik ben trouwens
vergeten te vertellen dat het MEGA maar dan ook MEGA warm is. Sinds ik het
vliegtuig ben uitgelopen loop ik te zweten als een otter. Behalve onder de
oksels, Odaban wat ben je een wondermiddel. Ik dump m’n spullen in mijn kamer
en loop naar de binnenplaats. Daar wordt me verteld te gaan zitten en eten.
Zena komt met een bord brood aan en Victoria biedt me pindakaas aan die volgens
haar door haar moeder zelf is gemaakt. Prima pindakaas lust ik als geen ander
en na die vliegtuigmaaltijden heb ik aardige trek gekregen. Na gegeten en
gepraat te hebben over met name de familie van Victoria ga ik terug naar mijn
kamer om te gaan slapen. Of hoe Ronald Goedemondt het zegt ‘zweten in het
donker’. Liggend in mijn bed, plakkerig van het zweet vraag ik me af wat ik
mezelf aandoe, 5 maanden Martijn? Ja, 5 maanden stoppen met zeiken en slapen
joh. ’s-Nachts wordt ik ongeveer 4 keer wakker van schreeuwende kinderen en een
kerk? Om 4 uur ‘s-nachts? Wtf? Om 8 uur wordt ik gewekt door 2 kleine mannen die
de zoontjes van Victoria blijken te zijn. 2 broertjes dus 2 zussen en de man
van victoria, Adam heb ik inmiddels ook ontmoet. Ik neem een heerlijke douche
koud water en wordt weer in een stoel gedrukt om te eten. Dit keer is het de
oudste dochter die een omelet voor me staat klaar te maken, erg lekker.
Inmiddels heb ik zoveel gezweet dat ik water MOET hebben. Gelukkig blijkt
Victoria ook een klein drank winkeltje te runnen en mag ik zoveel drinken als
ik wil. Na het ontbijt rijden we met een Trotro naar een markt. Een Trotro is
een klein busje met één chauffeur en een bijrijder die al het geld regelt en
continu uit het raam schreeuwt waar het busje naar toe gaat. Waar in Nederland
max 8 man in zo’n busje gaan, gaan er hier minimaal 15 Ghanezen in, inclusief
ik als blanke Hollander. Iedereen zweet gelukkig dus ik val niet op. Ook hier
kijken de mensen me vrij eigenaardig aan, maar na vriendelijk knikken krijg je
altijd een vriendelijke lach terug. We stoppen om geld te wisselen en pakken
daarna weer een andere Trotro naar een Vodafone winkel om een Ghanese simkaart
te kopen. Hiermee kan ik gelukkig goedkoop internetten en bellen. Onderweg kijk
ik echt mijn ogen uit, ik dacht inmiddels al heel wat gezien te hebben in
Indonesië, Costa Rica, Thailand en Egypte, maar dit is echt wel even andere
koek. Ik heb nog geen toerist gezien en de straten zijn vol, zo vol met mensen
en geiten dat ik me zowat aan Victoria moet vastklampen om niet in de menigte
te verdwijnen. Na het vliegveld verlaten te hebben heb ik geen blanke meer
gezien. Victoria laat me de markt zien en ik kijk m’n zwetende ogen uit. Om de
minuut stoppen we om een praatje te maken en ons voor te stellen. Iedereen wil
wel weten wat ik hier in vredesnaam doe. De een wil me bongo leren spelen en de
ander haalt zijn beste verkooptrucs uit de kast door een aantal keer Robin van
Persie te roepen. Na de markt stappen we weer voor 1 cedi (4cedi is 1 euro) terug
in een Trotro om naar het strand te gaan. Daar heeft de oudste dochter de
jongens ook naartoe gebracht om uit te razen in de golven. Ik geef de op de
markt gekochte bal aan de jongens en ze zijn hiermee een tijdje zoet. Owja de
broertjes zitten continue aan je benen en willen continue spelen met de ‘witte
reus’. Na een verfrissende duik in de zee en een lekkere lunch bestaande uit
rijst en kip gaan we terug naar huis. Daar staan ineens 10 mensen voor de deur
te dansen op muziek komende uit een random geplaatste boombox. Ik moet
natuurlijk mee dansen en heb me nog nooit zo’n stijve hark gevoeld. Ik wordt
door de oudste zus gevraagd om mee te lopen naar de ‘elektricity’, omdat er
schijnbaar opnieuw betaald moet worden om weer van de stroom gebruik te kunnen
maken. Bij terugkomst en na een gezellig gesprek merk ik dat de sfeer is
omgeslagen in huis. Alle mensen die stonden te dansen bleken ook familie te
zijn en er was een ‘buitenstaander’ die iets gestolen zou hebben uit de winkel
van Victoria. Ineens komen er 4 flinke jongens (ooms van Victoria) met de man
de binnenplaats op waar ik ondertussen weer in een stoel ben gedrukt om te
eten. Het eten bestaat uit een deegbal van Cassave en Plantain (bakbanaan) en
een pittige soep, het gerecht wordt (FuFu) genoemd en wordt met de handen
gegeten door stukjes deeg af te scheuren en in de soep te soppen. Lekker? Niet
te vreten, sorry kan er niet meer van maken. Letterlijk 1 meter voor mijn neus
is er inmiddels een flinke ruzie gaande tussen familieleden van victoria en een
vreemde man die blijkbaar dus iets gestolen heeft. Ik begin me mega
ongemakkelijk te voelen en bekijk een weg waarop ik het snelst weg zou kunnen
komen. De ruzie slaat over in een goeie worsteling en ik maak dat ik weg kom.
Ik zit nu op mijn kamer dit verhaal te schrijven terwijl er buiten een paar
flinke klappen worden uitgedeeld. Als de rust weer is wedergekeerd probeer ik
me nog even te ontdoen van mijn zweet om mijn spullen te pakken voor morgen.
Morgen vertrek ik in de ochtend naar Busua waar ik voor mijn minor aan de slag
zal gaan. Ik hou jullie op de hoogte.
Reacties
Mariena
Geplaatst op 06 januari 2017 om 23:31 uur
Ha die Martijn, hopelijk went de warmte snel! Jouw eerste verslag is een stuk sneller dan dat van onze Kees toen in Australie:) Erg leuk om je ervaringen te lezen. Veel succes de komende tijd. ( ps ik ga morgen onze kerstboom opruimen, je weet wel ...van de "korsemus"
|
Mirjan
Geplaatst op 06 januari 2017 om 16:29 uur
Ha Martijn, wat een super verhaal. Wat maak jij al veel mee op je 1e dag. Ik kijk al uit naar je volgende verhaal en avonturen. Hopelijk wen je snel aan de hitte! Heel veel succes daar en maak er wat moois van.
|
opa theo
Geplaatst op 06 januari 2017 om 15:15 uur
martijn,het begon al goed, vriendelijke en gastvrije mensen. Over vijf maanden kun je een boek schrijven . Ik wacht met spanning op het volgende verhaal. Groetjes opa
|
Corine
Geplaatst op 06 januari 2017 om 12:26 uur
Jeh Martijn wat een avonturen allemaal! Heerlijk Genieten. Ik ben benieuwd hoe je terug zal komen. Wat zal je je moeders kookkunsten extra waarderen! Of je moet daar natuurlijk een knap lief vriendinnetje tegenkomen! Wil je straks niet eens meer terug..... Ik ben benieuwd, ik ben nu al benieuwd naar je volgende verhaal!
|
Isabel
Geplaatst op 06 januari 2017 om 10:10 uur
Hey grote blonde reus. Ik heb genoten van je verhaal. Keep um taai.
|
Riky
Geplaatst op 06 januari 2017 om 08:38 uur
Onbetaalbare ervaringen Martijn en ja, Afrika is nu eenmaal heel bijzonder ! Riky (van de muis).
|
AJ
Geplaatst op 06 januari 2017 om 00:29 uur
Gaaf te lezen gozer. Veel sterkte en succes.
|
Hofl
Geplaatst op 05 januari 2017 om 22:58 uur
Slaap je dit weekend thuis?
|
Je vriend Daan van Hooft
Geplaatst op 05 januari 2017 om 22:56 uur
Kees zegt net dat hij blij is dat er niemand meer in Hofl is die ongevraagd z'n eieren afpakt. Voor de rest missen we je enorm. Groetjes van al je vrienden!
|
Je vriend Daan van Hooft
Geplaatst op 05 januari 2017 om 22:48 uur
Kees zegt net dat hij blij is dat er niemand meer in Hofl is die ongevraagd z'n eieren afpakt. Voor de rest missen we je enorm. Groetjes van al je vrienden!
|
Marlies
Geplaatst op 05 januari 2017 om 22:39 uur
Wat jij in een dag hebt meegemaakt, maken we hier in een jaar niet mee!
Geniet van je ervaringen en hopelijk went de warmte snel! Groeten uit Engelen
|
Marga
Geplaatst op 05 januari 2017 om 21:56 uur
Wat een avontuur al, Martijn! Gaaf om te lezen.
Veel plezier en nog vele avonturen toegewenst!
|