Tweet deze blogpost

Gisteren  (dinsdag 18 augustus) zijn we verkast naar Waren (Müritz). De route ging door de voormalige DDR. Niet dat we daar veel van merkten. Het is vooral een landelijk en leeg land. Wel mooi met opvallend veel mooie oude bomen langs de wegen. Vlak voor Waren kwamen we in een file terecht die ons zeker een uur oponthoud bezorgde. Het regende pijpenstelen en ik kreeg het toch wel een beetje benauwd dat we nog geen plek hadden om te overnachten. Wel zagen we de nodige campers en caravans ons tegemoet komen die het gebied verlaten en dat gaf de burger weer moed. Ik besloot de camping toch maar te bellen of er misschien een plekje was. Toen ik uitlegde dat we voor de ANWB een reis voorbereiden waarvan de camping volgend jaar hopelijk 2 groepen zal ontvangen, werd ik doorverbonden. En ja hoor, we konden terecht. De camping zit echt mudvol! Gelukkig konden we nog een plaats vinden met genoeg ruimte om ons heen. Op de hoek staat een familie Flodder en met het regenweer was het een gezellige boel in de partytent die niet zou misstaan op de Zwarte Cross! Intussen begrijpen we hoe het komt dat de camping hier (over)vol is: Zuid-Duitsland heeft nog vakantie en gezien de letters op de nummerplaten  koos half Zuid-Duitsland i.p.v. Kroatië en Italië dit jaar veilig voor eigen land….. Vandaag hebben we de fietsexcursie naar en door het Müritz-National Park naar Hafendorf gefietst en daarbij op het bezoekerscentrum  afspraken gemaakt over de inhoud van het programma aldaar: een voordracht van een half uur en een begeleide rondwandeling van anderhalf uur. Ook terwijl we daar zaten te praten hoorde ik een collega van Axel tegen iemand aan de telefoon zeggen dat de boekingen hard lopen. Müritz is ‘booming’. Recht tegenover het bezoekerscentrum ligt het sfeervolle restaurant Die Bunte Kuhe. Hier hebben we koffie gedronken en afspraken gemaakt over de mogelijkheden voor de groepen volgend jaar: koffie mét en de lunch. Het verging van de wespen buiten én binnen in dit etablissement en terwijl Ed met de eigenaar zat te praten, meende een wesp een koffiebad te moeten nemen. Ed voelde het in zijn mond en spuugde alles acuut uit! Hij kwam met de schrik vrij. Ik durf nu echt mijn epipen niet meer te vergeten…..

We hebben daarna de door Ed uitgezette fietsroute gefietst via Speck en de Aussichtsturm am Käflingsberg die ook in de voormalige bus excursies bezocht werden. Het was vanaf de afslag naar Speck een smal en kronkelig bospad. Het bekende kerkje van Speck maakte eerlijk gezegd weinig indruk op ons. Verder is er een 800 jaar oude zomerlinde te bewonderen en een buitenkant van een oude boerderij waar direct daarnaast een foeilelijk DDR blok beton is gebouwd. We zijn ook naar de uitzichttoren  aan de Käflingsberg gelopen. Een geliefd toeristisch doel. Ed heeft deze zelfs beklommen maar ik zag het niet zo zitten. Zijn commentaar bij terugkomst: Suriname vanuit de lucht! Oftewel: je ziet de boomkruinen waar je ook kijkt en hier en daar water…..

Na Boek veranderde het fietspad in een geasfalteerd pad naast de weg. Het was even lastig om de aanmeer plek van de Weisze Flotte te vinden maar gelukkig hadden we tijd genoeg om het laatste deel nog een keer te fietsen en beter te noteren hoe er gereden moet worden. Vervolgens was het wachten op de boot die pas om 4 uur vertrekt. We nestelden ons op een soort houten ligbank. Ed had wel zin in een patatje, ik ook en hij  wandelde naar de Imbiss. Terwijl ik zat te kijken naar het meer en de schepen, kwam er plotseling een dame mét sigaret pal naast me zitten. Twee keer fout dus “Bitte Nicht!” zei ik tegen haar. Ogen als schoteltjes: “Wieso nicht?””Anderthalbe Meter únd mein Mann kommt gleich zurück.” Het was mevrouw niet naar de zin maar ze rotte wel op. Tjonge….ik heb geloof ik nog nooit zo duidelijk mijn grens getrokken!

Dat wachten op de boot na het nuttigen van de oer Duitse maaltijd ‘Pommes mit Bratwurst’ duurde precies lang genoeg om te bekijken of de Müritz See Radweg misschien een beter alternatief biedt. We besloten de proef op de som te nemen en deze route terug te fietsen naar het bezoekerscentrum. Dat bleek een goede keus want dit fietspad verloopt veel gelijkmatiger en is breder, toont bovendien een wat afwisselender landschap. Ed gaat de route dus herschrijven met als A-optie de iets kortere route van de Müritz See Radweg en als B-optie voor degenen die wat meer uitdaging willen én Speck willen bezoeken de oorspronkelijke route. Die boot tocht hebben we nu dus gemist. Is vast mooi!

Donderdag 18-8-2020

Vandaag hebben we de tweede fietsroute gefietst die Ed gemaakt heeft door het achterland naar Jabel. De route gaat geheel over geasfalteerde wegen met een stuk van 2 km kasseien door en na Grabhöfe. Nou, dan krijg je een indruk van wat wielrenners hebben te doorstaan op het stuk Parijs-Roubaix. Je wordt totaal door elkaar geschud! De route voerde deels door het bos maar bood veel meer dan gisteren mooie uitzichten over het land. Wat fietsroute betreft vonden wij deze aantrekkelijker dan die van gisteren. We kwamen twee maal langs de haven. Op de heenweg zaten mensen op hun plezierjachten te ontbijten. Op de terugweg waren de terrassen weer volop bezet. Vast en zeker een gezellig gebeuren hier. Maar wij zoeken de mensen niet op…. Vanmiddag verwerken we hier weer alle correcties op de routes, updaten de gegevens en dan zijn we klaar voor ons vertrek naar de volgende bestemming: Rügen.    

Meer foto's vind je telkens in het gelijknamige album onder de menuknop Foto's.