Tweet deze blogpost

 Zondag 16-8-2020

We hebben twee dagen om hier wat van de omgeving te zien en een paar fietsroutes te rijden die ook hier weer mooi langs de rivier voeren. De Elbe is een veel bredere rivier dan de Weser die vergeleken daarmee een ‘dwergrivier’ is. We kozen vandaag de route van de Elbe Radweg naar Lauenburg dat op ca 15 km afstand aan de andere kant van de Elbe ligt in de voormalige DDR. Over een grote ijzeren brug bereikten we de overkant. Het bezoek aan de Altstadt was alleszins de moeite waard. Ook hier middeleeuwse vakwerkhuizen maar van een heel andere bouw en sfeer dan we kennen van onze fietstochten langs de Weser. We dachten hier op een terrasje een lekker kopje koffie mét ‘Kuchen’ te nuttigen. Om dat terras te bereiken moesten we door een winkel vol lekkernijen en het restaurant waar nog uitgebreid werd ontbeten. Vanaf het terras had ik zicht op wat er binnen gebeurde. Mensen kwamen aan, begroeten elkaar uitgebreid al handenschuddend, schouderklopjes gevend en er werd volop geknuffeld. Maskenpflicht???? Abstand 1.5 m???? Intussen had de bediening het zo druk met alle gasten binnen dat wij op zeker moment maar opstapten. Dat kopje koffie met Kuchen komt nog wel een keer. Terug reden we aan de andere zijde van de Elbe aanvankelijk nog langs de rivier maar op zeker moment boog het pad af en reden we door een heuvelachtig terrein door bosgebied. Na ongeveer 10 km vanaf Lauenburg troffen we rechts van het pad een schitterende open lucht tentoonstelling over de waterbeheersing van de Elbe: Ausstellung Ein Flusz Reich. Behorend tot de Unesco Biosphären Landschaften Elbe/Meckelenburg/Vor-Pommern. Vlak voor het terrein stond een indrukwekkend beeld: de Glazen Ark die al op tournee is geweest en o.a. te zien was in Wenen. Indrukwekkend om te zien hoe hoog de waterstanden hier zijn geweest in 2002,2011 en 2013 en hoeveel slachtoffers (21 doden) en schade (meer dan 6 miljard) dit heeft gekost. Op een interactieve maquette was o.a. te zien en zelf te beïnvloeden hoe de waterstromen van de boven Elbe, via de midden Elbe en onder Elbe nu geregeld kunnen worden door opvangpolders, sluizen en dijken. Als klap op de vuurpijl was er een kleine uitzicht toren dat ons een fantastisch uitzicht bood op het waterrijke landschap beneden ons. Vlak hierna reden we langs ‘Checkpoint Harry’. Een oude wachtpost van de voormalige DDR politie. Vlak daarnaast nog een overgebleven barak van een voormalig concentratiekamp waar Hongaarse Joodse vrouwen waren gevangen gezet die dwang arbeid moesten verrichten op de werf van Boizenburg, het stadje dat we hierna binnenreden. Via de haven bereikten we weer de Elbe Rad weg die we met flinke wind tegen af fietsten tot aan de veerpont bij Bleckede. Op zondag is dit een drukke bedoening . Ook hier geen mens die een mondkapje droeg, dit in tegenstelling tot wat we aan de Weser ervoeren. Het lijkt hier wel een andere wereld waar de gedragsregels om de  Covid-19 pandemie in te dammen overal aangeplakt hangen maar waar weinigen zich nog naar gedragen. Wij blijven afstand bewaren, mét mondkapje waar dat nodig is.

In Bleckede kwam onze reis bijna tot een definitief einde. Waar ik twee weken voor onze vakantie struikelde over een asfaltrand en mijn enkel verstuikte toen ik het oog op Ed gericht hield en niet op waar ik liep, was het deze keer een halve stoeprand die ik over het hoofd zag. Mijn fiets gleed erop weg en pats, daar lag ik!  Ik heb me keurig opgevangen op mijn handen en behalve een lichte schaafwond op mijn knie en een pijnlijk spiertje in mijn rechter bil, heb ik er niets aan over gehouden. Dat mag wel een klein wonder heten want ik zal bepaald de eerste vrouw op leeftijd niet zijn die bij zo’n akkefietje haar heup breekt. Dat noem ik mazzel!

Maandag 17-8-2020

Vandaag fietsten we naar één van de toeristische trekpleisters in deze omgeving: het Schiffshebewerk Scharnebeck dat de grootste botenlift van Europa zou zijn. Bij deze sluizen moet 40 meter overbrugd worden en dat lukt niet meer op de gewone wijze. Het is een knap staaltje ingenieurswerk om de grote bakken waar de boten invaren omhoog te hijsen of omlaag te laten gaan. We reden door tot de trap naar het  bezoekersplatform. Een hele klim dat een tamelijk teleurstellend uitzicht bood. Er werd volop gewerkt en we zagen daar eigenlijk niet hoe het werkt. Aan de andere zijde van het kanaal is een mooi info centrum waar een maquette te zien is dat een beter beeld geeft. Met hulp van de fiets en wandelkaart en de route die we van Erik hadden gekregen, hebben we er een ‘ANWB waardige’ fietsroute van gemaakt en de nodige km afstanden genoteerd. Als zullen deelnemers in 2021 misschien geen gelegenheid hebben hier fietsroutes te fietsen, dan is het voor het jaar daarop al beschikbaar.

Terug bij de camping ging Ed naar de site van de volgende camping Ecktannen in Waren om te kijken wat de overnachting op de camperplaatsen kosten. De schrik sloeg ons om het hart. Tot 26 augustus is geen enkele plek meer boekbaar. Het wordt dus nog spannend waar we in de directe omgeving morgen wél terecht kunnen aangezien we hier zeker fietsroutes moeten controleren die starten vanaf deze camping..