Tweet deze blogpost

Nog een poging. Ik moet kennelijk leergeld betalen. Nu met 2 e's;)

Een update van een paar dagen want we hebben hier geen wifi en ik kan de blog dus zelfs niet naar mijn telefoon sturen van waaruit ik het kan kopiëren en plakken, zoals ik bij de vorige aflevering moest doen. We hadden er nog een dagje aangeplakt op de Weserbergland Camping in Heinsen. We besloten de activiteiten deze dag te verdelen over een wandeling in de ochtend en nog een fietstochtje naar Holzminden in de middag. De wandeling op het kaartje begon in Polle en leidde ons door het bos omhoog en weer omlaag. In totaal 7 km lang weinig te zien maar goed voor de conditie zeggen we dan maar. ‘s Middags reden we naar Holzminden op zoek naar een fietsenwinkel. We hebben besloten om de ANWB fietskampeerreis die via Rügen, het Deense Bornholm en Zweden voert en op papier helemaal klaar is, in ieder geval voor te gaan rijden tot en met Rügen. Afhankelijk van de covid-19 ontwikkelingen pakken we er Bornholm bij aan. Zweden zal nog wel op oranje blijven en dat moet dat volgend voorjaar maar. Ed heeft alle spullen bij zich behalve de fiets routekaartenhouder die op mijn stuur moet en waarop ik de correcties aanbreng én de fiets routekaartenrol die hij op zijn stuur hoort te hebben. Natuurlijk volslagen achterhaalde instrumenten in het mobieltjes tijdperk waarmee mensen tegenwoordig de navigatie van hun fietsroutes regelen. De fietsenwinkel in Holzminden had hem niet. Op naar de Italiaan voor een lekker ijsje. We zaten net te genieten toen de eerste donder zich aandiende. Alle dakluiken van de camper stonden wijd open dus het werd dóór eten en redden wat er te redden viel. Nou, dat viel mee. Wij kregen weliswaar een paar druppels en er was overduidelijk een bui gevallen halverwege maar de bui was langs Heinsen getrokken. Alles droog. Pfff….gered door het lot.

Woensdag 12-8-20

We braken op, namen afscheid van een heel fijne plek om verder te rijden naar Minden. Onze volgende kampeerplek ligt direct aan het Mittellandkanal, Am Hahler Hafen. Hier kun je kiezen voor een ‘beschutte plek’ achter heggetjes en hek òf op het open veld direct aan het kanaal. Daarvoor heb je dan wel de nodige meters kabel nodig om bij de elektriciteitspaal te kunnen komen. Daar had Ed aan gedacht en zo kwamen we in eerste instantie moederziel alleen te staan onder beschutting van de schaduw van de enige twee bomen op het veld. En schaduw is goud waard deze dagen! Voor ons neus varen de vrachtschepen en plezierjachten langs. Hoewel we nu in een druk verstedelijkt gebied staan, merk je daar op deze plek niets van! s‘ Middags reden we alvast naar het centrum van de stad, via het kanaal, de Wesersluis en de Weser Radweg. Het grote 2-Rad Center aldaar was ons doel. Helaas pindakaas, geen ouderwetse hulpmiddelen meer op voorraad maar we zouden het kunnen proberen in Porta Westfalica, een km of 7 verderop. Ook hier vingen we bot maar er was nog een fietsenzaak: Lindemann en als het niet zou lukken was er in Bad Oeyenhausen nog een Decathlon. Op internet had ik gezien dat zij iets hadden dat er op leek…..Je begrijpt het al, dat werd  ons doel de volgende dag. Donderdag 13-8-20 Op naar Bad Oeyenhausen dus. De route ging weer langs het kanaal en de Weser Radweg. De route voerde ons langs Porta Westfalica en de heuvel waarop van heinde en ver het Kaiser Wilhelm Denkmal te zien is. De Decathlon vonden we in het grote Werre winkelcentrum. De kaarthouder die ik zag op internet, bleek een slap plastic hoes te zijn die met klittenband aan het stuur bevestigd kan worden. We kochten het ter vervanging van de rol zodat Ed de fietsroutes in ieder geval ook voor zijn neus heeft. Voor het corrigeerwerk hebben we wat stevigers nodig en dat werd een tasje dat aan het stuur bevestigd moet worden. Mijn fietsstuur bleek te dik voor de constructie maar het probleem oplossend vermogen van Ed én tie rips hielpen later bij de installatie van het geval. Bij de bakker een soort puddingbroodje gekocht voor een stevige bodem in de maag. Op naar Vlotho, de naam die we altijd op de borden zien staan als we naar Hannover rijden om onze vrienden daar op te zoeken maar waar we nooit zijn geweest. Dat had je gedacht. Op het moment dat we bij de fiets kwamen, realiseerde Ed zich dat hij zijn fiets aan het kabelslot had vast gezet maat dat het sleuteltje daarvan aan zijn andere sleutelbos zat, in de camper. Dat wed eventueel 50 km heen en terug op mijn fiets. Maar dit winkelgebied kende ook een OBI, een gereedschapshandel. Een ijzerzaag rijker en zagen maar…. Elk moment verwachtte ik een klop op de schouder: “Wat bent u hier aan het doen?” Nou, niet dus, je kunt dus rustig een slot doorzagen en een fiets jatten. Zo betaalden we op één dag, twee maal leergeld omdat we iets vergeten hebben! Vlotho bleek een aardig oud centrum te hebben met een hagel wit kerkje uit 1661. De deur stond open en ik genoot van de akoestiek die mij uitnodigde tot het zingen van het Taizé lied dat mij na aan het hart ligt: ‘Dans nos obscurité’.

Zaterdag 15-8-2020 Een reisdag. We waren al vroeg uit de veren en hadden alles net op tijd droog ingepakt toen er werkelijk hoosbuien losbarsten. We vertrokken dus in bijzonder natte omstandigheden waarbij het water letterlijk over de wegen spoelde. Dit is de dag waarop het voorrijden van de beoogde ANWB fietsreis begint en daarvoor moesten we eerst ca 20 km terugrijden om vóór Bad Oeyenhausen de gewijzigde route te controleren. Na jaren en jaren is eindelijk de nieuwe rondweg klaar. Je merkt het pas als je van de snelweg nu gewoon door mag rijden over een gelikt stukje weg. Bij Garbsen/Hannover weken we heel even van de route af om een oude vriendin te bezoeken. Toen we de A7 weer opreden bleek het uitzonderlijk druk te zijn. We rolden van de ene file in de andere en kwamen pas om 15.30 uur aan op de begincamping van de reis: de Elbeling. Hier gaan we een paar fietsroutes rijden….wordt vervolgd.