De Weser in de Tropen
Geplaatst op 11 augustus 2020 om 12:49 uur
Zaterdag 8-8-2020 Exact 50 jaar geleden verbleven wij deze dag in Porlezza aan het meer van Lugano. De dag en de plek waarop Ed de trouwring om mijn linker ringvinger schoof ten teken dat we ‘verloofd’ waren. Dat deed je toen nog…. De mooi weer condities van toen zijn volledig van toepassing op die van vandaag en zeer waarschijnlijk de hele komende week! Dat betekent vroeg uit de veren als je nog actief wilt zijn. Dus toen nog vóór 06.30 uur de ogen open gingen, bleven die open en gingen we uit de veren. Ruim voor 8 uur zaten we op de fiets om te profiteren van de ochtend koelte. De laatste nevelflarden boven de velden verdwenen alras. Voor we het wisten passeerden we Holzminden. Even later het Welterbe Corvey en Höxter om na 37 km aan te komen op ons eindpunt vandaag: Beverungen. Onze strategie is om op de heenweg alles links te laten liggen wat bezocht zou kunnen worden en op de terugweg te zien wat we willen bekijken. In Beverungen arriveerden we al om 09.45 uur. Een bankje in de schaduw voor wéér een prachtig oud vakwerkhuis, was de eerste pauzeplaats. Op zijn Hollands: boterhammetje uit een zakje, drinken uit een pakje. Hoewel het vandaag voor het grootste deel precies de zelfde route terug was als heen, verbaast het ons telkens weer hoe anders je tegen de omgeving aankijkt als je de andere kant op rijdt. Achter de hoge muur waar we op de heenweg langsreden, zagen we nu een pracht kasteel op rijzen…..als het dat was. Het kan ook één van de vele voormalige kloosters zijn geweest. Höxter mocht zich verheugen op onze belangstelling in verband met de Altstadt. We reden het spoor over en het stadje binnen. Aan het begin van de straat die we zouden gaan bezichtigen, zagen we dat het verderop zwart stond van de mensen. Hier was wat te doen. Reden om rechtsomkeer te gaan want alles goed en wel: in deze tijd voel ik mij niet prettig als ik de anderhalve meter afstand niet kan bewaren. Mondkapjes of niet…..Gelukkig was er opnieuw een bankje in de schaduw vanwaar we zicht hadden op absoluut kunstwerken van gevels met stichtelijke teksten. Inmiddels begon het beduidend warmer te worden. Op naar de volgende tussenstop. Vlak na Höxter ligt links van de Weser Radweg het ‘Unesco Welterbe-Corvey’. Ook dit is een voormalig klooster en slot waar nu een museum in gehuisvest is. Hier is dit weekeinde in de slot tuin een groot tuinfeest. Dit hebben we 9 jaar geleden al bezocht dus dat hoefde om moverende reden vandaag dus niet. Voor Holzminden reden we de brug over naar de andere kant van de Weser. De hitte begon zijn tol te eisen en ik was blij met elke boom die zijn schaduw over het fietspad wierp. Holzminden staat bekend als stad van geuren en aroma’s. Deze stad kun je dus met je neus ontdekken. Wij reden verder en werden verrast door landschappelijk het mooiste deel van de route vandaag. Op naar Polle waar we weer met het pontje werden overgezet om terug te keren naar ons uitgangspunt: Camping Weserbergland met opnieuw 80 km op de teller. Echt een heerlijk ruim opgezette camping mét een zwembad. Ik hoef niet te vertellen dat we daar deze dagen graag gebruik van maken! Zondag 9-8-2020 Een beetje afwisseling op zijn tijd kan geen kwaad dus besloten we deze dag te gaan wandelen. Heinsen biedt daartoe diverse mogelijkheden. Gezien de temperatuur besloten weer opnieuw op tijd van start te gaan. Want als je hier gaat wandelen ontkom je niet aan een behoorlijke stijging. We kozen voor de HN1, dat beschreven staat als een ‘Historische wandeling’. De historie die we tegen kwamen varieerde van grafheuvels uit de bronstijd (1500-500 v Chr.) tot aan een soort vuurtoren waar vliegtuigen in de dertiger jaren van de vorige eeuw op konden rekenen. De eerste kilometers gingen door het bos omhoog en dan valt er natuurlijk weinig te zien. Maar Ed heeft een paar mooie plaatjes geschoten van het lieflijke en vooral ook lege landschap dat we verderop tegen kwamen. Het was dus genieten geblazen. Deze keer geen kilometers op de teller maar wel 12 kilometer in de benen! Maandag 10-08-2020 Gisterenavond werden we verrast en vergast op een stevig onweer. Ooit hebben we leergeld betaald dus vlak voor het losbarstte haalde Ed de luifel in en brachten we alles in droge veiligheid voor zover dat nodig was. Of het door het onweer kwam weet ik niet maar het lukte op geen enkele manier om de update van mijn blog geplaatst te krijgen. Vanavond dus een nieuwe poging met een completering van onze belevenissen hier vandaag. Na het onweer gisterenavond bleef het vannacht steeds opnieuw regenen. Dat hadden we niet voorzien maar zolang het ‘s nachts regent hoor je ons niet klagen. Iets later dan de afgelopen dagen stapten we de verfriste ochtendlucht in. Vandaag stond weer een fietstocht op het programma. Via Bodenwerder reden we de Weser Radweg deze keer stroomafwaarts naar Emmerthal: 40 km. Het landschap betoverde ons opnieuw. Heel afwisselend met gemaaide akkervelden, bosranden, rots randen, heuvels, dorpsgezichten met vakwerkhuizen en op zijn tijd een slot. Mijn ANWB hart klopt…..hier moet toch een reis uit te halen zijn. Maar deze keer zijn we echt alleen voor onszelf op vakantie. Al heb ik stiekem wel al geïnformeerd of de camping ook groepen kan ontvangen. Ook vandaag zijn we een aantal keren de Weser over gestoken. Om te beginnen met het pontje bij Polle, op 3 km van de camping. Die pontjes zijn er in overvloed en het heeft wel wat om overgezet te worden met zo’n vaartuig. Op zichzelf wordt er niet zo heel veel gevaren op de Weser. Het zijn vooral kano’s die je ziet of opblaasboten met mensen die zich laten afdrijven door de stroom. Het woord ‘Paddel boot’ heeft mijn hart gestolen. Dat zegt toch precies wat het is: een boot met peddels…..Vlak voor Bodenwerder ligt een camping met de welluidende naam ‘Himmelspforte’. Tja, wat moet je daar nou van denken? Bij Bodenwerder staken we de Weser opnieuw over om de Altstadt te bekijken. We zagen een aantal prachtig gerestaureerde huizen. Een pareltje aan de Weser. We vervolgden onze weg naar Emmerthal in de wetenschap dat de terugweg ons vast en zeker zwaarder zou vallen. Het leek wel of we steeds berg af reden. Te gemakkelijk om niet argwanend te worden. In Emmerthal besloten we de innerlijke mens te versterken voordat we die uitdaging aan durfden. Bij een simpele Imbiss Pizzeria genoten we van een perfecte pizza. Precies wat we nodig hadden om de tegenwind op de terugweg te kunnen trotseren. En raad maar hoeveel er op de teller stond bij aankomst op onze stek waar we lekker nog een extra dagje aan vast knopen. En weer zijn er meer foto’s te vinden in het album ‘de Weser in de Tropen’.
Reacties
|
Gerard |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact