Dinsdag-zwemochtend in Tamanredjo

Geplaatst op 23 januari 2020 om 23:52 uur

---

---

Onze vaste dagen voor de woongroep in Tamanredjo zijn dus de zondag én de dinsdag. Dit jaar mogen we daar gebruik maken van het zwembad Krama’s Place. Vorige week was dat echt een feestje en we gingen er weer met de zelfde bus naar toe. De andere  bus die gebruikt zou kunnen worden en die er wat beter uit ziet, was kapot dus niet beschikbaar. Dus daar gingen we weer op de zelfde manier als vorige week, stoelen achter in de bus er bij gezet, voor Hanna was eigenlijk geen plek meer maar die bleef wel even staan: “No spang” oftewel ‘Maak je niet druk”. Aangekomen bij het zwembad wees niets erop dat we verwacht werden. Het was toch wel duidelijk afgesproken dat we elke week zouden mogen komen???? Een aantal Cubaanse dames waren met de grote schoonmaak bezig, verder niemand te zien. We deden of onze neus bloedde en laadden alles uit. Er werd getelefoneerd…..en even later kwam de jongedame (in mijn ogen is iedereen jong onder de vijftig) die vorige week voor de traktatie had gezorgd het terrein op. Men had ons niet verwacht want er was niet gebeld van te voren……moest dat dan???? Gelukkig was het toch goed dat we de ochtend in het zwembad bleven en alle bewoners hadden ruim de tijd in het water. We hadden een paar extra zwembanden gekocht en zo konden we wel met meerdere tegelijk het water in.  Ed ging ‘aan het werk’ met Akaash die in het water zich veel beter kan bewegen. Marlon is een verhaal apart. Panisch klampte hij zich aan Hanna vast die hem met moeite rustig kreeg. Maar toen voltrok zich een klein wonder. Hij liet zijn spanning los en ging heerlijk met zijn hoofd op de band drijven. Met Whitney is het werkelijk een feestje als je ziet hoe zij begint te lachen. Ze heeft nog maar een paar tanden in haar mond, maar als haar lach loskomt is dat alsof de zon gaat schijnen na een hele grijze dag met motregen!
Woensdag zijn we weer een heel ander avontuur aangegaan. We zijn naar Nickerie gereden, ca 230 km over deels zeer slecht wegdek. We deden er dan ook 4 uur over. In Nickerie logeren we in het gasten verblijf van het weeshuis/kinderhuis Olga Clarck. Hier voeden Gillliano, zelf hier opgegroeid als halfwees, met zijn vrouw Rachel 40 kinderen op! Ga er aan staan. Ed gaat een paar uur computerles geven en ik mag een aantal kinderen bezig houden met haakles. De kinderen blijken bijzonder gemotiveerd om iets te leren en zijn apetrots als het lukt! De hele organisatie draait op Gilliano en zijn vrouw die zelf ook nog vijf kinderen hebben met enkel de hulp van een zus van Rachel en een kokkin. De leeftijden variëren van 5 tot 19 jaar. Alle kinderen helpen mee met hun eigen stukje corvee. De grote kinderen helpen de kleintjes. Ook dit huis draait volledig op donaties. Hier krijgt men helemaal niets van de staat. De kinderen zijn veelal weggehaald uit zeer bedreigende situaties waarin verwaarlozing, mishandeling en seksueel misbruik aan de orde van de dag lijkt. Kinderen van o.a.  zwaar verslaafde ouders als die al nog in leven zijn. Ooit woonden hier zelfs 70 kinderen maar dat wordt nu beperkt tot veertig. Pas als er een kind volwassen op eigen benen kan staan, trouwt en het huis uitgaat is er weer plek voor een ander kind. Meer over onze ervaringen hier in mijn volgende blog.

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.