Tweet deze blogpost

Saliema, de directeur en Hanna, de verzorgende op de dependance  doen er alles aan om het leven van hun pupillen en cliënten van enige afwisseling en gezelligheid te voorzien. In Tamanredjo blijkt een particulier zwembad te zijn dat bereid is om op de sluitingsdag 'onze' groep toe te laten. De vraag is dus of wij met de bewoners van de dependance willen gaan zwemmen. Oeps....geen geringe verantwoordelijkheid als je daar geen ervaring mee hebt. Voor ons stond direct al vast: één op één en eerst eens kijken hoe dat met de kinderen van de hoofdvestiging gaat. De 'health educator' zoals zij zichzelf noemt, zou bij goede weersomstandigheden met drie kinderen het water in bij Oase, een super chique club met diverse sportmogelijkheden waaronder een fraai zwembad. Wij mochten mee. Het was weer een hele ervaring kan ik vertellen. Tanya vertelde dat ze alle kinderen op de hoofdvestiging van haver tot gort kent en daarom 3 kinderen tegelijk aandurft. Het was heel leerzaam. En in ieder geval moet je niet bang zijn dat ze af en toe koppie onder gaan.....zolang je er maar op tijd bij bent! Het was heel bijzonder om te zien hoe verschillend de kinderen reageerden. De één was uiterst voorzichtig, stapte telkens een tree verder  in en uit het bad, tot hij genoeg vertrouwen had en zich liet zakken. De ander gedroeg zich als een otter en moest steeds tot de orde geroepen worden: "Jamie, gééén water drinken". Dat had hij kennelijk toch genoeg gedaan want op zeker moment vloog hij het bad uit. "Jamie, waar ga je naartoe?" "Plassen!!!!" en Jamie zocht de eerste de beste palmboom uit om in het oog van het elite publiek een forse straal te produceren. 'Oeps' van weer een andere orde....

Het busje dat ons op moest halen, liet op zich wachten. Dus zaten we onder de Mangoboom in de schaduw. Zie dan maar eens twee deugnieten in de buurt van de stoel te houden......De derde jongen die geen woord praat, tikte op mijn arm en trok vervolgens aan zijn oor. Tanya vertaalde: "Jamie en Janique luisteren niet, ze moeten luisteren." Zo is dat!

's Middags had Ed nog zin in een tochtje naar Uitkijk aan de Saramacca rivier. Er is daar een leuk plekje bij de sluis waar we elk jaar wel een keer komen. Toen we de auto hadden neergezet zagen we een paar kinderen onder een mooie boom samen bezig met huiswerk. Eén jochie was kennelijk de hele tijd aan het plonsen in en uit het water en zijn vader vond dat kennelijk niet goed. Hij had ons nog niet gezien of maakte gebruik van de gelegenheid om zijn eigen autoriteit kracht bij te zetten: "Opa vindt het ook niet goed als je elke dag zwemt". Nou, het zou opa worst zijn en voorzichtig vertelde Ed dus dat hij dat niet direct zou willen bevestigen..... Wat volgde was een gesprek over zijn mooie kinderen die ondanks aandringen van papa, niet op de foto wilden en dat uitmondde in bijna betraande ogen van de vader van de kinderen: Zijn vader was het afgelopen jaar op 76 jarige leeftijd overleden en hij miste hem zo erg.

En nu nog verder met onze Taalles: Panklare Doksen. Wat mogen dat wel zijn. Onze dochter reageerde verschrikt met 2 plaatjes van honden. Zou het afgeleid zijn van Dogs? Nee, gelukkig niet, al durf ik mijn hand er niet voor in het vuur te steken dat er hier en daar niet een zwerfhond slachtoffer wordt. Doks is afgeleid van het Engelse Ducks, eend dus. Eet smakelijk!