Tweet deze blogpost

De eerste zondag in januari brandt het los: hét sportieve Nieuwjaarsevenement in Suriname. Bigi Broki Wat? Ja, Nederlands mag dan de officiële voertaal zijn in Suriname, één van de aantrekkelijke bijkomstigheden voor ons Nederlanders die echt wel een mondje buiten de deur kunnen praten maar je moerstaal praat toch gemakkelijker. De lokale taal in Suriname naast het Nederlands is een mengelmoes van Europese talen met een Afrikaanse twist. Zo kun je in Bigi en Waka het Engelse 'Big 'en 'Walk' ontwaren oftewel 'Grote Wandeling'. Broki zou ik niet weten maar het Duitse Brücke komt toch wel het dichts in de buurt. Het gaat dus om de Grote Brug Wandeling; een wandel én hardloop evenement over 5 of 10 kilometer over de grote en vooral ook hoge Weijdenbosch brug die Paramaribo verbindt met het district Commewijne en met het oostelijk deel van het land. De brug  is onderdeel van de Oost-West verbinding en is van cruciaal belang voor de verkeersstromen én praktisch  dagelijks een bron van files en oponthoud. De brug is niet toegankelijk voor voetgangers, behalve dus op Dé Dag van de Bigi Broki Waka. Duizenden mensen doen daar inmiddels jaarlijks aan mee en dat begint al vroeg want van 5 to ca 7 uur rijden de busjes af en aan om de deelnemers naar de startplaats aan de overzijde van de Suriname rivier te brengen. Al die mensen komen met auto's naar de plek waar ze op moeten stappen en dat betekent dus op tijd zijn als je nog in de buurt een parkeerplaats wilt vinden! Bij ons ging de wekker om 4.45 uur. Dan is het dus nog pikdonker. De nacht was sowieso onrustig want ik werd rond 3 uur wakker van een sterke brandlucht. Kennelijk had iemand in de buurt besloten om 's nachts zijn afval te verbranden. Voor alle zekerheid checkte ik toch of er niets ergers aan de hand was....

Om 6 uur zaten we in het busje dat ons naar de overkant bracht en 6.10 uur kwamen we aan, werden we welkom geheten en wakker geschut door iemand van de organisatie: "Tempo, tempo mensen....Wakker worden!" Het was al een aardige drukte en we moesten nog anderhalf uur wachten voor het festijn daadwerkelijk begon. We vonden een trapje om op te zitten en konden zo het af en aanrijden van de busjes mooi volgen die hun ladingen lopers afzetten. Alle deelnemers hadden een groen Tshirt en behalve dat het letterlijk zwart zag van de mensen,  zag het dus ook groen! Langzaam zagen we het licht worden

De hardloop wedstrijd begon eerder  en dus bewoog de menigte zich naar de grote bocht in de weg waar de hardlopers heen en weer terug langs kwamen. Ze werden hartelijk toegejuicht en dat bracht menigeen tot versnelling in het looppatroon. Je wilt wat laten zien, nietwaar?

Eindelijk was het zo ver en zette de stoet wandelaars zich in beweging. Aanvankelijk leek het meer op slenteren dan wandelen maar later ontstond wat meer ruimte en konden we wat beter doorlopen. Bij de aanloop van de brug was het ronduit een spectaculair gezicht. Een lang groen lint bewoog zich ver voor ons over de brug. Het is een beste hoogte die overwonnen moet worden. Mooi om de commentaren om je heen te horen. Het uitzicht was aan beide kanten natuurlijk geweldig. Dat zie je zo niet als je met de auto eroverheen rijdt.

Bij de finish wachtte ons een heus certificaat én een waterijsje van Fernandez. Lekkerder kan een ijsje niet smaken.

Bigi Broki Waka was perfect georganiseerd en wij waren erbij!