Dag19: het laatste stukje naar Stes Marie de la Mer 79 km

Geplaatst op 25 augustus 2021 om 07:40 uur

---

---

Het is een onrustige nacht geweest. De mistral waait flink, de spanning voor de laatste etappe morgen, maar boven alles de onzekerheid bij het thuisfront. Hoe is het met onze Loet en natuurlijk ook het afscheid van Rein. Constant ben je met de gedachten bij hun, en natuurlijk helpt het fietsen om af en toe je gedachten te verzetten. Regel 6 van de Velominati is niet voor niets: Free your mind and your legs will follow. Maar bij het eerste signaaltje/appje op de telefoon, ben je weer terug bij af. De tent blijft staan, alleen de hoog nodige spullen gaan mee. Koffie dus….????. Het eerste stuk hebben we gisteren ook al gefietst, wat wel opvalt is dat het landschap weer verandert. Het is vlakker, maar de welvaart is te zien. Geregeld passeren we mooie grote percelen waar giga huizen met zwembad gebouwd zijn, voorzien van een mooie oprij laan, die geflankeerd wordt door mooie cipressen die kaars recht aan beide zijden staan. Lijkt hier veel op Toscane, maar dan zonder pasta. Het is een groot natuurgebied, waar de serene rust alleen verstoord wordt door langs denderende auto’s. In Saint Gilles nemen we nog een pauze en daarna in een ruk door naar het eindpunt, Stes Marie de la Mer. Overal zijn er grote paarden ranches waar je kunt overnachten en paardrijtochten door dit gebied kunt maken. In de verte doemt de toeristische plaats, Stes. Marie de la Mer al op, het gebied is erg droog en er zitten veel vogels en flamingo’s. In de stad zelf is het een gekkenhuis, Valkenburg op zijn Frans, wat een kermis. Bussen rijden af en aan om toeristen te droppen, helaas zie ik geen groene versie van Ghielen????. Eerst het strand op, de boterhammen met koffie worden gepakt en dan het ijskoude water in. Tot aan de knieën dan moet ik kapitaleren, te koud. We checken in, bellen meteen het thuisfront voor de laatste nieuwtjes en drinken een biertje op het terras. Na een frisse douche de stad door slenteren, wat een boel eettentjes en souvenierswinkeltjes. Na 20 dagen door vooral niemandsland, heb je echt het idee op een andere planeet gekomen te zijn. Wat nog vreemder is, alles ademt Spaans, overal is er Spaanse muziek, er is zelfs een arena waar stierengevechten gehouden worden. Erg vreemd want ze praten toch echt Frans. Heerlijk hebben we getafeld onder het genot van een biertje en zijn rond 22:00 uur toch echt het bed gaan opzoeken. We hebben het gehaald, in maar 17 fietsdagen en zonder lekke banden. Een trots en blij gevoel overheerst voor even. Een mooi avontuur is ten einde. We moeten morgen wel nog terug naar ons tentje op de camping Saint Gabriel in Tarascon en nog wel tegen de wind (de Mistral) in. Sweet dreams!!

---

---

Reacties

Er zijn nog geen reacties geplaatst.