6e dag: Vic sur Seille naar Lunéville, 47 km.
Geplaatst op 11 augustus 2021 om 22:21 uur
Goeiemorgen allemaal, uitgeslapen dit keer, 07:15uur staan we op met een lekker zonnetje. Het ochtend ritueel kan weer beginnen. Tent opruimen, tent afbreken, koffie en ontbijt maken, fiets bepakken en gaan met die banaan. We besluiten om een korte rit te maken tot Lunéville, een kleine 47 km. Zo hebben we een halve dag “vrij”. Lunéville is de eerste grote stad die we tot nu toe in Frankrijk zijn gepasseerd. Het wordt ook wel petitie Versailles genoemd. Dit is wel mooi om te zien, maar verder is het een stad met veel oude, vervallen gebouwen. Je vraagt je af hoe ze hier alles verduurzamen. Gaat je in geen honderd jaar lukken, zeker in de gebieden waar we de afgelopen dagen door heen gefietst zijn. Als die mensen geen auto hebben komen ze nergens meer. Supermarkten liggen makkelijk 10 a 20 km verderop. Maar goed, dit is niet mijn “pakkie an”. We hebben een hotel vandaag, in Moncel sur Lunéville, net buiten het centrum. Vlakbij restaurantjes en grote supermarkten. En we hebben de was kunnen doen, nou dat is lachen. Je hebt hier van die wasserettes waar je voor een aantal euro’s de was kan laten wassen. Hoe krijg je zo’n ding aan de praat? Er zit een mevrouw in de auto te wachten en ziet ons prutsen met dat ding. Ze komt helpen, blablablabla gaat het in het Frans, en uiteindelijk begint de wasmachine te draaien. Over 43 minuten is hij klaar, en ze probeert ons nog duidelijk te maken wat we daarna moeten doen. We knikken ja, maar begrijpen er geen snars van. We zien wel. Het is inmiddels 14:10 uur en we hebben honger, moeten nog lunchen. Bij de boulangerie, alles ligt op zo’n commercial centre, kopen we koffie, een belegd broodje en natuurlijk een lekker gebakje. Op het trottoir( ja we kennen inmiddels al een beetje Frans) langs de weg , zitten we gewoon te lunchen. Daarna nog even naar de InterSport, om te kijken of er dames fietsbroeken te koop zijn. Nee, die hebben ze niet. Ook niet in de tegenover gelegen fietswinkel. Wel herenbroeken, maar dames, dat is een gekke vraag wanneer je hun reactie ziet. De tijd is bijna op en we moeten weer naar de wasserette. De was is inmiddels klaar, nu nog in de droger. Het duurt een tijdje, en ondertussen al een paar euro armer, voordat we begrijpen wat die mevrouw ons duidelijk heeft willen maken. De was moet namelijk in een andere trommel. Wat zijn wij …. En het staat er nog wel in het Engels bij????. We hebben wel weer schone was, en nu naar het centrum. Komen we net van het kasteel, dat men petit Versailles noemt, komen we een stel tegen, die we in Ettelbruck ook op de camping hebben gezien. Nee niet het koppeltje dat naar de Balkan zou fietsen. De vrouw begint me toch te praten. Hoe zij gefietst hebben, waar ze overnacht hebben en hoeveel dit gekost heeft, dat ze marathon liep en ook last van haar knie had en dat een dokter in België haar hier aan geholpen heeft. Nu blijkt dat ze ook dezelfde route fietsen als ons, en ook nog eens met dezelfde bus op dezelfde dag terug naar Nederland gaan. Het is leuk om mensen te ontmoeten, die gaan we zeker vaker tegen komen. Na dit intermezzo zijn we maar eens flink gaan bieren op een terras. Dat slaapt dan weer extra goed. Dat is ook precies wat we nu gaan doen. Welterusten!
Reacties
|
Lieke |
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact