Home sweet home
Geplaatst op 21 november 2019 om 12:23 uur
En we zijn weer thuis! Het koude, frisse en platte Nederland.Heel raar en vreemd om na z’n tijd weer in je eigen bedje te liggen, maar daar in tegen ook weer heel fijn.
De laatste dagen van Bali heb ik nog heerlijk genoten. Uluwatu en Canggu waren fijn. Veel gedaan heb ik niet. Beetje op het strand gehangen, gegeten, geshopt en lekker met de meiden nog een keer goed afgesloten. Twee dagen voor vertrek waren we met z’n alle weer in Uluwatu en hebben we gezellig op het strand gelegen, samen gegeten en een klein feestje gehad. Vanaf de volgende dag, ging iedereen om de beurt dag na dag Bali verlaten, alle redenen dus om het nog eventjes goed af te sluiten.
Bij aankomst in Canggu ben ik eindelijk los gegaan op souvenirs, had tijdens m’n reis al het een en ander al gekocht, alleen ivm gewicht en ruimte moest ik mijzelf regelmatig inhouden. Resultaat, 7 kilo extra gewicht en een flightbag die nog net aan dicht kon haha.
De volgende dag m’n allerlaatste volle dag stond in het teken van m’n tattoo.En wat ben ik er blij mee! Het is er alleen niet 1 geworden, maar twee... oeps haha. Je betaalde in de studio per uur, en van te voren hadden ze al gezegd dat je bij kleine tattoos eventueel drie zou kunnen zetten binnen dat uur. Dit resulteerde dat ik er “maar” twee heb genomen. Het Hakuna Matata symbool waar ik drie jaar al over aan het nadenken was, en nu eindelijk heb vereeuwigd. En als grap, de eerste letter van m’n ouders hen namen in strakke letters op m’n pols. Uiteraard omdat ik van ze hou, maar eigenlijk om ze lekker te shockeren. Bij aankomst Amsterdam heb ik ze het ook pas laten zien, en geschokt waren ze zeker, haha. Al kunnen ze het wel waarderen en zijn we er allemaal over eens dat er een horloge er prima over heen past, al ben ik er wel oprecht blij mee.
Anyway, na de tattoo lekker terug gegaan naar m’n hotel. Ik had een extra dag bijgeboekt gezien ik pas 00:05 zou gaan vliegen. Zo kon ik rustig m’n tas inpakken, lekker chillen en uitgebreid nog even een goeie douch nemen voor dat m’n 24 urige reis van start zou gaan.
M’n vlucht verliep eigenlijk prima. Het duurde lang, heel lang en zag daar eigenlijk wel tegen op. Van Bali naar Dubai 9,5 uur vervolgens 3 uur overstap tijd om vervolgens weer 7 uur van Dubai naar Amsterdam te vliegen. Ik ben letterlijk 25 uur onderweg geweest, van hotel Bali naar huis. Vlak voor landing nog boven Purmerend gevlogen, waarbij ik m’n eigen huisje vanuit de lucht heb kunnen zien, en m’n ouders mijn hebben zien vliegen langs de snelweg. Hoe leuk is dat? Super toevallig!
En toen was daar het moment, aangekomen op Schiphol. De eerste stap buiten het vliegtuig gaf mij al direct een koude rilling, dit was ik al eventjes niet meer gewend. Paspoort controle, bagage ophalen, door de security en de welbekende zwarte deuren door. En ja hoor daar stonden ze weer! Mn gehele afscheids comité die nu figurerende als welkoms comité, papa, mama, Bas m’n zwager en m’n kleine meisje Benthe.Mama met tranen, hierdoor Lissy met kleine traantjes en heel veel stevige knuffels van iedereen. Ik ben weer thuis!
We zijn direct na Schiphol door gegaan naar m’n ouders huis, hier wachten de rest van m’n welkoms comité, m’n lieftallige familie, vriendjes en m’n andere kindjes. Heerlijk om iedereen weer vast te kunnen pakken en te knuffelen. Eigenlijk besef je pas wat je mist om het moment als je terug komt. Met z’n alle hebben we lekker wat gedronken en cadeautjes gedaan, om vervolgens lekker naar m’n eigen huisje te gaan.
Zo en dat was pas raar. M’n ouders hadden heel lief slingers achtergelaten met een mooie kaart. Maar dat ik nu echt thuis thuis was, voelde heel vreemd aan. Ik had er een gevoel bij die ik eerst niet echt kon plaatsen, maar later ik een naampje kon geven. Voor mij voelde dit exact toen ik de afgelopen twee keren ben verhuisd en ik voor het eerst mn officiële eerste nacht ging maken. Het onwennige, spannende en oriënterende gevoel.
M’n eerste nacht was dan ook heel onwennig. In de nacht werd ik wakker en ik schrok van het patroon van m’n kussen. Die herkende ik namelijk niet, en het duurde eventjes voor dat ik het besefte. Overigens ben ik wel direct uit m’n jetlag. Ondanks dat ik maar in het vliegtuig 4 uurtjes had geslapen.
Het zelfde effect had ik toen ik voor het eerst weer op andere schoenen liep. Klinkt misschien heel stom, maar dit liep zo raar. Ik heb 15 weken continue op twee paar sneakers en slippers gelopen, m’n voeten waren dit even niet gewend. Maar ik ben wel weer een gelukkig mens dat ik eindelijk weer andere kleding heb! Drie en een halve maand in continue dezelfde outfits lopen, maakt het leven heel makkelijk maar soms ook saai. En het stomme is eigenlijk dat je gedurende z’n reis zoveel minder geeft om je uiterlijk. Op twee keer na heb ik 0,0 make up gedragen, en om eerlijk te zijn draag ik het nu liever ook niet. Gisteren had ik voor het eerst weer eyeliner en mascara op, het voelde vertrouwd maar daarin tegen ook heel apart.
Mijn backpack avontuur is jammer genoeg helaas nu officieel beëindigd. Ik heb veel geleerd, mooie mensen ontmoet, en prachtige plekken gezien en een ziekte erbij, haha. Het leven als een backpacker is eigenlijk heel gemakkelijk. Het leven van een backpacker geeft zoveel vrijheid, en zeker als solo reiziger. Je hoeft met niemand rekening te houden, en kan je eigen beslissingen maken. Contacten maken gaat heel gemakkelijk, je bent nooit alleen, mits je er zelf voor kiest. Je ontmoet zoveel verschillende mensen, wat super interessant is. Ieder heeft zijn eigen ervaring en verhaal. En het leuke is, is dat je met sommige nog steeds contact heb, of zo nu en dan ziet waar zij nu aan het reizen zijn. Het backpack wereld is groter dan ik dacht, met zoveel verschillende types. De een helemaal tot zich zelf gekeerd, de ander giga budget of reizigers die alleen maar komen om het van hun kaart af te strepen. Soms kost het heel veel uitpluis werk om de juiste route uit te stippelen. Zit je soms hele dagen in een bus of moet je mega lang wachten tot je vervoer arriveert. Maar zodra je er bent is het allemaal dubbel en dwars waard, en begin je op je nieuwe locatie altijd weer als een nieuwe start. Een nieuwe start als, nieuw verblijf, nieuwe mensen, nieuw natuur en cultuur. En dat maakt het reizen altijd verrassend en onverwachts, om weer ergens anders weer toffe ervaringen op te doen.
Zoals ik al zei heb ik ook zeker wat geleerd. Geleerd over het leven, hoe mooi het kan zijn en gemakkelijk. Ik ben/was altijd een persoon waarbij mijn persoonlijke lat altijd hoog lag. Het willen presteren, het zo goed mogelijk willen doen en steeds een stapje harder willen lopen. Alleen je kan jezelf afvragen of dat zin heeft in het leven? Ik heb locals gezien die niks hebben, leven van dag tot dag. De een gelukkiger dan de ander, maar die niet beter weten. Wij hebben de luxe in het westen dat we alles kunnen doen en late wat we willen. We willen meer, beter, groter en het beste. En eigenlijk zijn we daardoor gigantisch verpest. Tuurlijk het maakt het leven makkelijker en leuker, maar wel een besef momentje dan er miljoenen mensen misschien wel veel gelukkiger zijn dan ons.Voor mij een persoonlijke vraag, is het willen presteren dan altijd wel zo goed? Het leven heeft zoveel meer te bieden, en ik ben blij dat ik dat heb mee mogen maken. Ik denk dat, dat voor mij de enige persoonlijke vraag is. Vele mensen die zeiden dat ik mezelf vast wel tegen zou komen gedurende mijn reis. Maar dit is zeker niet van toepassing geweest. Ten eerste was dit niet mijn doel, ten tweede heb ik een redelijke zelf kennis en is dit gedurende mijn reis eigenlijk alleen maar meer bevestigd. Het enige is, is dat ik mijn eigen lat laag moet leggen en zoveel meer moet gaan genieten van het leven.
Het reizen door Azië is voor mij heel veilig uitgevallen. Ik heb mij tijdens m’n gehele reis maar 1x soort van onveilig gevoeld. En dat was op een van m’n laatste dagen dat ik met Nikki in Uluwatu aan het wachten waren op een Grab. Wegens soort van bendes die er zijn in Bali, zijn niet alle taxi companies overal welkom. Dit resulteerde dat we werden achtervolgd, en we maar uit voorzorg maar ergens wat gingen drinken en we de grab maar hadden gecanceld. Maar verder heb ik mij altijd comfortabel gevoeld door Azië. Misschien wel omdat ik mijn bouw en lengte mee heb, ben ten slotte 3 koppen groter en 2x zo breed als al die mensen. Daarnaast alles wat ik niet vertrouwde ben ik niet op in gegaan en puur geluisterd naar m’n instinct.
Ik heb de afgelopen weken, giga veel rijst gegeten voorlopig ben ik wel ermee voldaan. Heel veel leuke gezellige, maar ook de meest smerige en onhygiënische hostels geslapen. Ik denk dat voor mij zo nu en dan een hotel er tussen door een prima balans gaf om eventjes mijn eigen persoonlijke schone ruimte te hebben. Heel, maar dan ook heeeel veel vieze toilet bezoekjes gehad. Waarvan je de eerste paar keren zegt, ik hou het op, maar op den duur je er wel aan over moet geven. De meeste mooie cultuur verschijnselen maar ook de meest ranzige. Denk aan mensen die continue lopen te smakken of te boeren tijdens het eten. Heel veel verse watermeloen sapjes gedronken, die ik nu al mis.
Het was een mooie ervaring, een ervaring voor in de boeken. Ik heb 6 totaal verschillende landen mogen bezoeken en allemaal 1 voor 1 hebben ze voor mij iets speciaals en gaven ze een andere ervaring.
Voor nu ga ik nog heerlijk na genieten, en langzaamaan weer opzoek naar een nieuwe job. Het is al een enige tijd geleden dat ik heb gewerkt (april) en helaas was de beindiging van mijn vorige werk niet de fijnste. Echter heeft het wel mijn tijd van het jaar kunnen bieden en heel veel nieuwe dingen doen te beseffen. Wat ik precies ga doen, dat weet niet. Ik laat het op mijn afkomen, wel weet ik dat ik niet meer terug ga in de retail. Mocht je nog iets leuks weten? Suggesties zijn welkom, haha! Ook ben ik er over uit dat ik meer cursussen wil gaan doen, puur voor mijzelf en interesse. Denk aan fotografie, nagels, en de eerst staat al op de planning, cursus barista! Of ik er iets mee ga doen in de toekomst, geen idee. Maar gewoon omdat ik het leuk vind, en er meer van wil weten en leren.
Ohja! En ik heb nog wat leuke feitjes op en rij gezet van de afgelopen 15 weken.Zo heb ik:
6 landen bezocht
Ben ik 102 dagen van huis geweest.
Heb ik in 37 verschillende accommodaties geslapen.
34 plaatsen bezocht.
Ben 6x in het ziekenhuis geweest.
Heb ik 12.296 KM afgelegd. Dit is ZONDER de heen en terug vlucht van Amsterdam-Bangkok en Bali-Amsterdam.Inclusief de vluchten is het een totaal van 33.563 KM.
En het laatste feitje wat ik niet meer bij kon houden zijn de massages. Ik heb er gegarandeerd meer dan 40 gehad, stuk voor stuk anders. Van €5 per uur tot €60. De een heel pijnlijk en de ander weer super relaxt. Iets wat ik hier in Nederland zeker ga missen, haha.
En dan nu echt het einde!Ik wil jullie bedanken voor het trouw volgen en lezen van mijn blog! Zoveel leuke en lieve reacties erop gehad. Soms waren de verhalen na mij idee net eventjes te lang, sorry daarvoor. Soms had ik iets te veel te vertellen haha.Nogmaals bedankt, en wellicht tot de volgende reis. Het volgende stede tripje staat in ieder geval al op het vizier. Januari New York met Aileen, Yasss!!
Voor nu ga ik een kop warme thee zetten en doe ik de verwarming nogmaals een tandje hoger. Brrrrr..
Ohja en vergeet niet:
”GENIET VAN HET LEVEN. HAKUNA MATATA.”
Het zelfde effect had ik toen ik voor het eerst weer op andere schoenen liep. Klinkt misschien heel stom, maar dit liep zo raar. Ik heb 15 weken continue op twee paar sneakers en slippers gelopen, m’n voeten waren dit even niet gewend. Maar ik ben wel weer een gelukkig mens dat ik eindelijk weer andere kleding heb! Drie en een halve maand in continue dezelfde outfits lopen, maakt het leven heel makkelijk maar soms ook saai. En het stomme is eigenlijk dat je gedurende z’n reis zoveel minder geeft om je uiterlijk. Op twee keer na heb ik 0,0 make up gedragen, en om eerlijk te zijn draag ik het nu liever ook niet. Gisteren had ik voor het eerst weer eyeliner en mascara op, het voelde vertrouwd maar daarin tegen ook heel apart.
Mijn backpack avontuur is jammer genoeg helaas nu officieel beëindigd. Ik heb veel geleerd, mooie mensen ontmoet, en prachtige plekken gezien en een ziekte erbij, haha. Het leven als een backpacker is eigenlijk heel gemakkelijk. Het leven van een backpacker geeft zoveel vrijheid, en zeker als solo reiziger. Je hoeft met niemand rekening te houden, en kan je eigen beslissingen maken. Contacten maken gaat heel gemakkelijk, je bent nooit alleen, mits je er zelf voor kiest. Je ontmoet zoveel verschillende mensen, wat super interessant is. Ieder heeft zijn eigen ervaring en verhaal. En het leuke is, is dat je met sommige nog steeds contact heb, of zo nu en dan ziet waar zij nu aan het reizen zijn. Het backpack wereld is groter dan ik dacht, met zoveel verschillende types. De een helemaal tot zich zelf gekeerd, de ander giga budget of reizigers die alleen maar komen om het van hun kaart af te strepen. Soms kost het heel veel uitpluis werk om de juiste route uit te stippelen. Zit je soms hele dagen in een bus of moet je mega lang wachten tot je vervoer arriveert. Maar zodra je er bent is het allemaal dubbel en dwars waard, en begin je op je nieuwe locatie altijd weer als een nieuwe start. Een nieuwe start als, nieuw verblijf, nieuwe mensen, nieuw natuur en cultuur. En dat maakt het reizen altijd verrassend en onverwachts, om weer ergens anders weer toffe ervaringen op te doen.
Zoals ik al zei heb ik ook zeker wat geleerd. Geleerd over het leven, hoe mooi het kan zijn en gemakkelijk. Ik ben/was altijd een persoon waarbij mijn persoonlijke lat altijd hoog lag. Het willen presteren, het zo goed mogelijk willen doen en steeds een stapje harder willen lopen. Alleen je kan jezelf afvragen of dat zin heeft in het leven? Ik heb locals gezien die niks hebben, leven van dag tot dag. De een gelukkiger dan de ander, maar die niet beter weten. Wij hebben de luxe in het westen dat we alles kunnen doen en late wat we willen. We willen meer, beter, groter en het beste. En eigenlijk zijn we daardoor gigantisch verpest. Tuurlijk het maakt het leven makkelijker en leuker, maar wel een besef momentje dan er miljoenen mensen misschien wel veel gelukkiger zijn dan ons.Voor mij een persoonlijke vraag, is het willen presteren dan altijd wel zo goed? Het leven heeft zoveel meer te bieden, en ik ben blij dat ik dat heb mee mogen maken. Ik denk dat, dat voor mij de enige persoonlijke vraag is. Vele mensen die zeiden dat ik mezelf vast wel tegen zou komen gedurende mijn reis. Maar dit is zeker niet van toepassing geweest. Ten eerste was dit niet mijn doel, ten tweede heb ik een redelijke zelf kennis en is dit gedurende mijn reis eigenlijk alleen maar meer bevestigd. Het enige is, is dat ik mijn eigen lat laag moet leggen en zoveel meer moet gaan genieten van het leven.
Het reizen door Azië is voor mij heel veilig uitgevallen. Ik heb mij tijdens m’n gehele reis maar 1x soort van onveilig gevoeld. En dat was op een van m’n laatste dagen dat ik met Nikki in Uluwatu aan het wachten waren op een Grab. Wegens soort van bendes die er zijn in Bali, zijn niet alle taxi companies overal welkom. Dit resulteerde dat we werden achtervolgd, en we maar uit voorzorg maar ergens wat gingen drinken en we de grab maar hadden gecanceld. Maar verder heb ik mij altijd comfortabel gevoeld door Azië. Misschien wel omdat ik mijn bouw en lengte mee heb, ben ten slotte 3 koppen groter en 2x zo breed als al die mensen. Daarnaast alles wat ik niet vertrouwde ben ik niet op in gegaan en puur geluisterd naar m’n instinct.
Ik heb de afgelopen weken, giga veel rijst gegeten voorlopig ben ik wel ermee voldaan. Heel veel leuke gezellige, maar ook de meest smerige en onhygiënische hostels geslapen. Ik denk dat voor mij zo nu en dan een hotel er tussen door een prima balans gaf om eventjes mijn eigen persoonlijke schone ruimte te hebben. Heel, maar dan ook heeeel veel vieze toilet bezoekjes gehad. Waarvan je de eerste paar keren zegt, ik hou het op, maar op den duur je er wel aan over moet geven. De meeste mooie cultuur verschijnselen maar ook de meest ranzige. Denk aan mensen die continue lopen te smakken of te boeren tijdens het eten. Heel veel verse watermeloen sapjes gedronken, die ik nu al mis.
Het was een mooie ervaring, een ervaring voor in de boeken. Ik heb 6 totaal verschillende landen mogen bezoeken en allemaal 1 voor 1 hebben ze voor mij iets speciaals en gaven ze een andere ervaring.
Voor nu ga ik nog heerlijk na genieten, en langzaamaan weer opzoek naar een nieuwe job. Het is al een enige tijd geleden dat ik heb gewerkt (april) en helaas was de beindiging van mijn vorige werk niet de fijnste. Echter heeft het wel mijn tijd van het jaar kunnen bieden en heel veel nieuwe dingen doen te beseffen. Wat ik precies ga doen, dat weet niet. Ik laat het op mijn afkomen, wel weet ik dat ik niet meer terug ga in de retail. Mocht je nog iets leuks weten? Suggesties zijn welkom, haha! Ook ben ik er over uit dat ik meer cursussen wil gaan doen, puur voor mijzelf en interesse. Denk aan fotografie, nagels, en de eerst staat al op de planning, cursus barista! Of ik er iets mee ga doen in de toekomst, geen idee. Maar gewoon omdat ik het leuk vind, en er meer van wil weten en leren.
Ohja! En ik heb nog wat leuke feitjes op en rij gezet van de afgelopen 15 weken.Zo heb ik:
6 landen bezocht
- Bangkok (Thailand)
- Cambodja
- Vietnam
- Maleisië
- Singapore
- Bali (Indonesië)
Ben ik 102 dagen van huis geweest.
Heb ik in 37 verschillende accommodaties geslapen.
34 plaatsen bezocht.
Ben 6x in het ziekenhuis geweest.
Heb ik 12.296 KM afgelegd. Dit is ZONDER de heen en terug vlucht van Amsterdam-Bangkok en Bali-Amsterdam.Inclusief de vluchten is het een totaal van 33.563 KM.
En het laatste feitje wat ik niet meer bij kon houden zijn de massages. Ik heb er gegarandeerd meer dan 40 gehad, stuk voor stuk anders. Van €5 per uur tot €60. De een heel pijnlijk en de ander weer super relaxt. Iets wat ik hier in Nederland zeker ga missen, haha.
En dan nu echt het einde!Ik wil jullie bedanken voor het trouw volgen en lezen van mijn blog! Zoveel leuke en lieve reacties erop gehad. Soms waren de verhalen na mij idee net eventjes te lang, sorry daarvoor. Soms had ik iets te veel te vertellen haha.Nogmaals bedankt, en wellicht tot de volgende reis. Het volgende stede tripje staat in ieder geval al op het vizier. Januari New York met Aileen, Yasss!!
Voor nu ga ik een kop warme thee zetten en doe ik de verwarming nogmaals een tandje hoger. Brrrrr..
Ohja en vergeet niet:
”GENIET VAN HET LEVEN. HAKUNA MATATA.”
Reacties
|
Mama |
|
Joop |
|
Lia |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact