Tweet deze blogpost

Wat ben ik blij dat ik deze stap gezet heb jongens. Zo dacht ik op de luchthaven van Singapore nog eventjes, waar begin ik aan. Maar ik heb een mega vakantie gevoel, volop zon, zee, strand en heel veel gezelligheid. Eigenlijk precies wat ik nodig had, om mijn reis te eindigen. 

Ik vloog van Singapore naar Bali met KLM een hele verstandige keuze. KLM maakte een tussenstop van Amsterdam naar Bali in Singapore. Het was sinds 13 weken dat ik weer zoveel Nederlanders bij elkaar gezien heb. Het toestel was lekker ruim en de twee uurtjes waren zo voorbij.

En toen was ik er, Bali! Mijn start punt was Kuta, een gigantisch toeristisch plaatsje. Hier waren voornamelijk veel Engelse die van smorgens vroeg tot savonds laat aan de zuip waren. Daarnaast was er naast een strand en veel winkeltjes niet veel meer te doen. Maar goed ik had drie nachten geboekt, lekker alles rustig uitzoeken en lekker op het strand hangen. In Kuta had ik een leuk Duits meisje  genaamd Feliè ontmoet die dezelfde avond als mij was aangekomen in Kuta. We hebben twee dagen lekker met elkaar opgetrokken en super gezellig gehad. 

Na mijn drie nachten zijn Feliè en ik andere kant op gegaan en ben ik naar Ubud vertrokken. Dit zit meer in het binnenland van Bali waar het super groen is met vele rijstvelden. Ook hier had ik een hostel geboekt, midden in het centrum. Bij aankomst viel mij al gelijk op de hoeveelheid Nederlandse  meiden die  daar rond liepen. Super gezellig en met wat andere meiden zijn we s’avonds de  bbq bijgewoond van het hostel. Het hostel was op zich oké, mooie groene tuin, twee zwembaden, maar verschrikkelijk vies. En dan voornamelijk de badkamer en het zwembad, iets wat ik zo niet kan begrijpen. Het is z’n kleine moeite om zoiets bij te houden, maar goed het is niet de eerste keer, erover heen zetten en vooral niet te veel erbij nadenken.

In Ubud wilde ik graag een tour doen, echter was ik de enige persoon die zich daarvoor aanmelden. Iedereen had al andere plannen. Dit hield in dat ik het dubbele zou moeten betalen, omdat het minimum aantal personen 2 zijn. Zo oneerlijk hoe dat te werk gaat, ik snap dat je er een bepaald bedrag voor moet verdienen, maar toch komt het voor mij niet fair over. Echter tijdens de bbq kwamen er twee andere Nederlandse meiden aangelopen  Nikki en Vivian die elkaar net 5 minuten ontmoet hadden. Mochten die nou ook enthousiast zijn over de tour, en uiteindelijk hebben we met z’n drieën de tour geboekt. 

De volgende ochtend sloot hierbij Rania een Grieks meisje bij ons aan, en we hebben een super leuke dag gehad. De tour bestond voornamelijk uit verschillende hotspots bezoeken in Ubud. Diverse watervallen, rijstvelden en een beroemde watertempel Tirta Empul. Allemaal gigantische toeristische trekpleister, waar meer mensen foto’s van hen zelf maken dan echt geniet van het geen wat ze zien. En heel eerlijk, alles wordt hier in Bali daar ook op ingesteld. Het is een ware Instagram eiland. Wat voor mij wel jammer maakt, en daarom ook mij misschien meer een vakantie gevoel geeft. Weinig echt cultuur wat je kan opsnuiven omdat alles zoveel mooier gemaakt wordt dan het daadwerkelijk is. Mensen nemen diverse outfits mee om te verkleden, nemen fotoshoots af van een half uur, het is om te gieren wat die mensen allemaal over hebben voor het perfecte plaatje. Zo waren we bij een rijstveld, wat als een ware ingedeeld was als een attractie park. Van 5 verschillende swings, fietsen over een koord tot aan ziplijnen. Het hele pure rijstveld idee was er niet meer. Maar ondanks dat, ook wel weer grappig om te zien. En tuurlijk we hebben er zelf ook gebruik van gemaakt. We hebben alle vier de swing van 28 meter hoog gedaan, wat uiteindelijk nog best spannender was dan ik dacht haha. Het voordeel was wel, dat we eigenlijk alle vier er pas achter kwamen dat de schommels bevestigd waren aan twee dunne palmbomen. Ik denk dat als ik dit daarvoor had gezien, ik misschien toch wel was terug gekrabbeld, haha. 

Het zelfde bij de watertempel, mensen komen daar voor het plaatje dan dat ze daadwerkelijk iets met het geloof doen. En dan bedoel ik eerder de reinigings ritueel. Deze tempel staat bekend om heilig water wat uit de grond komt. Tijdens het ritueel sta je in het water en moet je diverse potten af om daar je eerst mee af te spoelen en vervolgens een slok te nemen. Elke pot heeft z’n zijn eigen betekenis en als je alle potten bent afgegaan ben je soort van gezegend. Iets wat heel mooi en waardevol is, alleen ben ik persoonlijk wel van mening dat je wel iets meer met de boeddhisme moet hebben, dan alleen maar het te doen omdat iedereen het doet. Maar goed, wie ben ik. 

Kortom het was een vermakelijke dag, en heb zeker echt wel mooie dingen gezien.Het klikte super goed met de meiden, wat voor mij ook een doorslag gaf om met hen mee verder te gaan reizen naar Gili Air. De Gili eilanden stonden bij mij al op het lijstje, alleen had ik eerst Amed op de planning om daarna naar Gili te gaan. Daarnaast wilde ik eigenlijk ook niet meer in een hostel verblijven, maar heb mijzelf toch erover heen gezet. En dat was goed, heel goed. We zijn twee dagen nadat we de dag trip gedaan hadden richting Gili Air gegaan. De boot trip kan voor mij wel in de boeken als een van de verschrikkelijkste. De golven waren ruig, af en toe hingen we met ze alle aan 1 kant en heb ik meerdere malen even gedacht dat we nu een kopje onder zouden gaan. Het was een afgesloten boot, mini nooduitgang raampjes waar mijn kuit al niet eens door heen gaat. Echt veilig voelde we ons niet. Paar gekke Canadese die al zo dronken waren, gaven ons nog enigszins een soort van afleiding. We waren dan ook alle 4  heel blij dat we met onze voetjes het eiland hadden bereikt. 
Gili Air, is een van de kleinere eilandjes van Lombok. Een andere staat (althans ik denk dat het een staat is) van Indonesië, het ligt z’n 2 uurtjes varen van Bali. Je hebt verschillende Gili eilanden, waarvan Gili T de populairste is maar voornamelijk mensen daar komen om te feesten. Gili Meno en Air zijn twee kleinere, en voornamelijk heel relaxt en rustig. Voor ons alle reden om dan ook lekker te gaan luieren op Gili.Een waar paradijsje met prachtige stranden, lieve mensen en een super accommodatie. Het was een soort van mini hotel achting iets met kleine huisjes en een soort van bovenverdieping wat als dorm figureerde. In de dorm sliepen wij, ik heb mij als Aladdin gevoelt. Alle bedjes zweefde van de grond, en schommelde heen en weer. Er waren geen gordijnen of ramen, het enige wat we hadden was een dak boven ons hoofd en romantische witte gordijnen om ons zelf af te sluiten voor de insecten. Het was zo vredig en rustig. Uit jezelf wakker worden door de zon die je zachtjes op je schijnt, met een heerlijk uitzicht op het binnen land van het eiland. Het maakte niet uit hoe laat je wakker werd, elk moment werd je vredig wakker, heerlijk.

Veel hebben we eigenlijk ook niet echt ondernomen. We hebben de dag van aankomst nog lekker op het strand gehangen en zonsondergang bewonderd. Volgende dag de hele dag op het strand gehangen en geluierd. En de dag daarop een snorkel tour gedaan. 

Ik heb veel snorkeltours gedaan ondertussen, maar deze is toch wel een van de verschrikkelijkste. Het geen wat ik heb gezien was zeker mooi en de moeite waard. Alleen het hele eiland gaat naar de zelfde punten. De helft van de mensen kunnen niet zwemmen, gaan allemaal op het zelfde doel af. Wat resulteerde dat ik diverse klappen en flippers in m’n gezicht heb gekregen. De stroming was best wel heftig, wat een best pittige workout was. 

We hebben diverse spots gezien waar grote schildpadden zwemmen, heel tof om ze zo van dichtbij te kunnen bewonderen. Helemaal als ze recht op je af komen zwemmen en je ze wilt ontwijken om ze niet te laten stressen, maar dat het een hele opgave is omdat er nog 100 andere mensen erboven hangen er gewoon niet aan de kant gaan. Het was tof om het te zien, maar eerlijk gezegd ook heel zielig voor die beestjes. Mensen die er heen zwemmen, en ze dan nog net niet aanraken. Het schijnt namelijk dat als je z’n beestje in het wild aanraakt, dat ze super gestrest raken en vervolgen van de stress kunnen overlijden. Heel zielig, omdat ik zeker weet dat heel veel mensen hier niks om geven om alles voor het plaatje doen. Aanname weet ik, maar iets in mij zegt dat dit zeker gebeurt. 
Maar goed het was een enerverende dag. Rania heeft ons na de tour ons verlaten om terug te gaan naar Ubud. Nikki, Vivian en ik verbleven nog een dag en we hebben  de dag lekker afgesloten met een massage. De volgende ochtend zouden wij gaan vertrekken, en dit keer weer naar een ander eiland genaamd Lembongan.Dit is een eilandje die wel bij de “staat” Bali behoort en is iets groter dan dan Gili. Waarin Gili heel erg plat is, is Lembongan veel meer heuvelachtig en hele andere natuur. De reis duurde van Gili naar Lembongan  ook z’n twee uurtjes, en hadden bewust een andere boot geboekt dan de boot waar we eerder in hadden gezeten. Een hele wijze keuze, een grote boot met open dak waar we heerlijk op hebben gezeten en we al om 10 uur smorgens al aan de radlertjes zaten haha.

Vivian had eerder al in Bali  al een ander Vlaamse meid Liesbeth ontmoet, en had samen met haar al plannen om hier heen te gaan. Nikki en ik hadden besloten om met hen mee te gaan en verbleven hierdoor in het zelfde accommodatie. Kleine schattige hutjes, met een open badkamer op de hotspot van Lembongan. Zee, zwembad en prachtig uitzicht liggen hier letterlijk voor je voeten, heerlijk. 

Gisteren hebben we  een tour gedaan op een ander eiland Penida, gezien er niet heel veel meer hier op Lembongan te zien is dan waar wij al verbleven. We zijn naar verschillende hotspots gegaan waar je super toffe uitzichten had. Super mooi om te zien, maar bloedje heet. Gemiddelde gevoelstemperatuur is hier ongeveer z’n 37 graden, heel lekker aan het strand, maar voor mij net eventjes te warm tijdens z’n tour haha.
Gisteren avond hebben we hier om de hoek de zonsondergang bekeken, waar we allemaal een klein geluks momentje hadden. Weinig mensen, zitten op de grond, VW busje die wat drankjes verkocht. Een heerlijk rustgevend moment, waar we maar heel weinig nodig voor hadden. Een heldere zon, zonder enige wolk, prachtig.

Vandaag staat ons weer een boottochtje te wachten. We vertrekken weer richting Bali maar gaan allemaal wel een andere kant op. Ik ga samen met Nikki naar Uluwatu en de andere meiden elders. Ik heb hier zelf 3 nachten geboekt, om vervolgens nog 1 nacht te verblijven in Canggu. En dan, dan zit mijn reis erop jongens. Voor mij gevoel heb ik Bali wel gezien op de twee laatste plekken na dan. Tot dusver ben ik langer buiten Bali geweest dan op Bali zelf en dat is voor mij eigenlijk wel prima. De meiden gaan de komende weken ook allemaal richting huis, en voor mij is het ook wel goed. Ik heb ik Bali ook niet echt het reisgevoel gehad. Het reisgevoel was al verdwenen na mijn ziek zijn, en had misschien nog gehoopt hem terug te krijgen. Zoals ik al eerder vertelde, Bali geeft mij echt meer een vakantie gevoel en ik denk dat dit het perfecte einde is. Ik voel me goed, heb een super tijd gehad, en mooie vriendschappen gemaakt. Ik vlieg in de nacht van 16 november Indonesiëse tijd en zal zaterdag begin van de middag weer aankomen in Nederland. Voor mij vertrek heb ik een afspraak staan bij een tattoo shop, en ga ik iets vereeuwigen wat ik al heel lang wilde, het Hakuna Matata symbool. Wat ook tijdens deze reis een grote betekenis voor mij heeft gehad. Een mooier souvernier kan ik niet meenemen denk ik zo.

Ik heb nog aantal daagjes om lekker helemaal niks te doen. Zwemmen, zonnen, massages en slapen. Heel raar idee om nu al te weten dat ik volgende week gewoon weer in mijn eigen bedje lig. Maar ook wel weer een fijn idee, lekker Nederlands eten, goeie hygiëne en ik snak soms naar m’n winterjas. Maar vooral weer mijn lieftallige vrienden en familie te zien die ik de afgelopen 14 weken heb moeten missen.

Voor nu nog eventjes GENIETEN en terug kijken op wat ik gedaan en bereikt heb. Want eerlijk, stiekem ben ik heel trots op mijzelf.