En we zijn weer terug bij af..
Geplaatst op 04 oktober 2019 om 16:06 uur
Jaaaa en toen waren we weer in Georgetown. En dit keer weer voor 5 dagen. En niet omdat ik dit plaatsje zo geweldig vind. In tegendeel, maar omdat ik nu goed ziek ben/was. Ik dacht na mijn eerdere verblijf van 6 dagen in Georgetown mij een stuk beter te voelen, maar nadat ik het hotel had verlaten ging het alweer de verkeerde kant op. Om zonder te diep in de details te treden, al drie weken last van een overgevoelige darmflora. Daarnaast continue geen eetlust, flinke buikpijn, moe en energieloos. Mijn ritje van Langkawi naar Georgetown terug voelde ik mijzelf zo beroerd, dat ik een thermometer heb gekocht en ik inderdaad ook koorts had. Na wat telefoontjes te hebben gepleegd naar onder andere de SOS hulplijn (is een nummer voor mensen op reis voor hulp) toch op advies naar het ziekenhuis gegaan. Wat voelde ik mij op dat moment ellendig, dat was het eerste moment dat ik gewoon thuis wilde zijn en een potje keihard wilde janken. Maar goed na wat vragen, voelen en een bloedtestje, kwam het er eigenlijk op neer dat ik een bacteriële infectie in de darm heb. Heb nu een zooitje medicatie meegekregen (lees: 5 verschillende soorten medicijnen) en dan moet het als het goed is over 3/4 dagen weer over zijn. Zo niet, dan moet ik weer terug voor eventuele andere onderzoeken.Weer een avontuurtje erbij zullen we zeggen. Blijkbaar trekt m’n lichaam het aan, de buitenlandse ziekenhuizen. Zo was ik afgelopen april in Thailand in een ziekenhuis beland wegens een fikse oorontsteking en nu dit. Typisch Lissy, nooit ziek en ze gaat op reis en haar lichaam is van slag. Het kan ook nooit normaal gaan, haha. Gelukkig slaan de medicatie goed aan, is de koorts verdwenen en is het nu wachten tot die bacteriële infectie uit mijn lichaam is.
Maar goed genoeg over ziek zijn gepraat. Tijd voor een veel leuker onderwerp, namelijk Langkawi! Poeh dat was wel genieten hoor.De rit met de Ferry ging super gemakkelijk en snel, binnen no time arriveerde we op het eiland. Na de aankomst op de pier, taxi pakken en richting m’n hostel in het centrum. Druk centrum, veel toeristen maar een leuk gezellig stadje. Het strand was letterlijk achter de straat al was het erg druk en vol.Super chill hostel, met gezellige en leuke mensen.
M’n eerste volle dag ben ik vroeg opgestaan om richting de skybridge te gaan. Dit is een 125 meter lange brug die 660 meter boven de zeespiegel ligt. Om daar te kunnen komen moet je eerst de kabelbaan pakken om omhoog te kunnen komen. Doordat ik vroeg was, was het nog niet heel druk en de mooiste view. Gezien het in de middag het hier bewolkter wordt en het eigenlijk altijd rond een uurtje of 4 begint te regenen. En wat was het mooi, helder blauw water zien vanuit de lucht, diverse watervallen gespot en een en al mooie natuur. Heb hier hele toffe foto’s mogen schieten die ik helaas allemaal verloren ben. De rit terug naar beneden met de kabelbaan, gaf mijn GoPro een error aan op de SD kaartje. Voor ik het wist, waren alle bestanden weg, foetsie, gone. Tuurlijk had ik wel wat foto’s gemaakt met m’n telefoon, maar dat haalde lang niet na, wat ik geschoten had met de GoPro. Poeh, dat was wel weer eventjes zuur hoor. Was dan ook flink aan het balen, juist omdat ik net weer bijna met beide voeten beneden op de grond stond. Ik zat dan ook flink in dubio, om wel of niet terug te gaan. Het was alweer wat drukker geworden, en hoe kon ik garanderen dat het nu wel zou lukken om foto’s te maken en die dan ook te behouden. Er was een klein winkeltje gelegen bij het park, die onder andere ook GoPro’s verkochten. Gelukkig was de gene achter de balie ook kundig en heeft mij geholpen voor de juiste accessoires om mijn GoPro voor de volgende keer beter te functioneren. Bestanden terug halen kon helaas niet, maar goed dat was dan ook niet anders. Uiteindelijk besloten om toch maar weer naar boven te gaan, en daar ben ik uiteindelijk heel blij mee. Ik heb mijn foto’s. Yess!! Eigenlijk best wel een stom idee, dat je speciaal voor de foto’s weer terug moet. Je zou denken je bent er geweest en je hebt je beelden in je herinneringen. Kon ik zo maar denken, maar dit is mij veel meer waard als ik straks thuis ben en het over tien jaar nog lekker na te kijken.
In de avond met een groep mensen van het hostel nog een drankje gedaan op het strand, super gezellig.
De volgende dag ben ik na een van de mooiste standen afgereisd. Een grab (Aziatische Uber) geboekt, en een mooie rit van 40 minuten gehad. En wat was ik blij dat ik hier heen gegaan ben. Op een handje vol andere toeriste waren er zowat niemand anders. Af en toe kwam er een bootje langs met wat mensen, die dan gingen eten bij de beachbar. Maar verder was het heerlijk stil en rustig. Perfect.Wat begon als een hele bewolkte donkere lucht, brak alles open na 30 minuten en heb ik alleen maar zon gehad (en dat heeft mijn huidje gemerkt —>rood). Heerlijk de hele dag daar gelegen, af en toe afkoelen in de zee en lekker eten bij de beachbar. Daar waar ik trouwens mijn Aziatische papa heb ontmoet. Althans zo noemt hij zich zelf, dat hij mijn Aziatische papa is. Puur omdat zijn voornaam letterlijk papa is, haha. Hele leuke kerel, een hippie achtige oude rocker en eigenaar van de beachbar.Tijdje mee gekletst, mij de tip meegegeven om nog even te wachten tot zonsondergang. Omdat je op dat strand tussen 19 en 19:30 door de eb een groot zandbank krijgt die doorloopt tot aan eilandjes midden in het water z’n 100 meter verderop. Super gaaf om te zien, ben niet tot de eilandjes gelopen, werd al weer wat hoog water en daarnaast begon het te regenen. Maar eerlijk het was heel mooi om te zien, in combinatie met de roze lucht van de zon die achter de bergen naar beneden ging. Top dag!
Helaas ging de rit naar m’n hostel wat vermoeider dan ik dacht. Bij het boeken van een Grab, ging er niks meer. Althans de chaffeurs willen je daar wel droppen, alleen niet meer halen. Dit omdat het in een niet toeristische gebied ligt. Oeps.. daar had ik eventjes geen rekening mee gehouden. Gelukkig was “papa” zo attent om iets voor mij te regelen. Er kwam een vriendin van hem op bezoek die elk moment kon arriveren, en zij had ondertussen via zijn communicatie gevraagd of die chauffeur iemand mee terug kon nemen. Halleluja! Dat kon. Niet dat ik mij heel erg bezorgd erom maakte, want uiteindelijk komt alles goed. Maar toch wel fijn dat het zo opgelost was.
Volgende dag niet veel gedaan. Even op strand geweest bij het hostel, veel geslapen en rustig aangedaan. Voelde me al steeds slechter worden, denk dat dat het moment was dat de koorts al mijn lichaam in kwam. Maar gelukkig was dit een prima hostel waar dit kon, en ik m’n eigen hoekje had waar ik soort van privé had. Dat was wel fijn.
Woensdag dus de boot weer terug genomen naar Georgetown. Gezellig met twee andere Engelse meiden vanuit het hostel. Afscheid genomen na aankomst omdat hun langer zouden blijven en ik in principe gisteren door zou gaan reizen naar Cameron Highland. Echter alles dus gecanceld, en nu zit ik in een mega suite van ongeveer 50 m2.Met keuken, twee tv’s (alleen maar Azië’s tv heb er weinig aan, maar toch haha) een zit hoekje met bank, eettafel, alles erop en eraan en dat voor €45 de nacht.Eventjes weer wederom rustig aandoen, ik weet dat mijn lichaam het nodig heeft. Maar voor mij gevoel sta ik nu wel een tijdje stil. Ben nu twee weken in Maleisië, en echt veel gezien heb ik nog niet. Voelt voor mij aan de ene kant een beetje verkeerd, maar aan de andere kant heb ik ook geen haast. Alleen ik wil zo graag... accepteren, accepteren. Na twee maanden reizen is mijn lichaam nog steeds niet gewend aan alle viezigheid en bacteriën die hier ronddwalen. En ik ben ook bang dat mijn lichaam de hygiëne ook nooit zal accepteren. Zolang ik mij maar goed, sterk en energierijk voel, dan ben ik al een gelukkig mens.
Morgen zal ik de knoop moeten door hakken en moeten beslissen of ik nog langer blijf, of dat ik m’n doorreis ga plannen voor komende zondag. Eerst even kijken hoe ik mij voel. We zullen het zien! Wordt vervolgd...
M’n eerste volle dag ben ik vroeg opgestaan om richting de skybridge te gaan. Dit is een 125 meter lange brug die 660 meter boven de zeespiegel ligt. Om daar te kunnen komen moet je eerst de kabelbaan pakken om omhoog te kunnen komen. Doordat ik vroeg was, was het nog niet heel druk en de mooiste view. Gezien het in de middag het hier bewolkter wordt en het eigenlijk altijd rond een uurtje of 4 begint te regenen. En wat was het mooi, helder blauw water zien vanuit de lucht, diverse watervallen gespot en een en al mooie natuur. Heb hier hele toffe foto’s mogen schieten die ik helaas allemaal verloren ben. De rit terug naar beneden met de kabelbaan, gaf mijn GoPro een error aan op de SD kaartje. Voor ik het wist, waren alle bestanden weg, foetsie, gone. Tuurlijk had ik wel wat foto’s gemaakt met m’n telefoon, maar dat haalde lang niet na, wat ik geschoten had met de GoPro. Poeh, dat was wel weer eventjes zuur hoor. Was dan ook flink aan het balen, juist omdat ik net weer bijna met beide voeten beneden op de grond stond. Ik zat dan ook flink in dubio, om wel of niet terug te gaan. Het was alweer wat drukker geworden, en hoe kon ik garanderen dat het nu wel zou lukken om foto’s te maken en die dan ook te behouden. Er was een klein winkeltje gelegen bij het park, die onder andere ook GoPro’s verkochten. Gelukkig was de gene achter de balie ook kundig en heeft mij geholpen voor de juiste accessoires om mijn GoPro voor de volgende keer beter te functioneren. Bestanden terug halen kon helaas niet, maar goed dat was dan ook niet anders. Uiteindelijk besloten om toch maar weer naar boven te gaan, en daar ben ik uiteindelijk heel blij mee. Ik heb mijn foto’s. Yess!! Eigenlijk best wel een stom idee, dat je speciaal voor de foto’s weer terug moet. Je zou denken je bent er geweest en je hebt je beelden in je herinneringen. Kon ik zo maar denken, maar dit is mij veel meer waard als ik straks thuis ben en het over tien jaar nog lekker na te kijken.
In de avond met een groep mensen van het hostel nog een drankje gedaan op het strand, super gezellig.
De volgende dag ben ik na een van de mooiste standen afgereisd. Een grab (Aziatische Uber) geboekt, en een mooie rit van 40 minuten gehad. En wat was ik blij dat ik hier heen gegaan ben. Op een handje vol andere toeriste waren er zowat niemand anders. Af en toe kwam er een bootje langs met wat mensen, die dan gingen eten bij de beachbar. Maar verder was het heerlijk stil en rustig. Perfect.Wat begon als een hele bewolkte donkere lucht, brak alles open na 30 minuten en heb ik alleen maar zon gehad (en dat heeft mijn huidje gemerkt —>rood). Heerlijk de hele dag daar gelegen, af en toe afkoelen in de zee en lekker eten bij de beachbar. Daar waar ik trouwens mijn Aziatische papa heb ontmoet. Althans zo noemt hij zich zelf, dat hij mijn Aziatische papa is. Puur omdat zijn voornaam letterlijk papa is, haha. Hele leuke kerel, een hippie achtige oude rocker en eigenaar van de beachbar.Tijdje mee gekletst, mij de tip meegegeven om nog even te wachten tot zonsondergang. Omdat je op dat strand tussen 19 en 19:30 door de eb een groot zandbank krijgt die doorloopt tot aan eilandjes midden in het water z’n 100 meter verderop. Super gaaf om te zien, ben niet tot de eilandjes gelopen, werd al weer wat hoog water en daarnaast begon het te regenen. Maar eerlijk het was heel mooi om te zien, in combinatie met de roze lucht van de zon die achter de bergen naar beneden ging. Top dag!
Helaas ging de rit naar m’n hostel wat vermoeider dan ik dacht. Bij het boeken van een Grab, ging er niks meer. Althans de chaffeurs willen je daar wel droppen, alleen niet meer halen. Dit omdat het in een niet toeristische gebied ligt. Oeps.. daar had ik eventjes geen rekening mee gehouden. Gelukkig was “papa” zo attent om iets voor mij te regelen. Er kwam een vriendin van hem op bezoek die elk moment kon arriveren, en zij had ondertussen via zijn communicatie gevraagd of die chauffeur iemand mee terug kon nemen. Halleluja! Dat kon. Niet dat ik mij heel erg bezorgd erom maakte, want uiteindelijk komt alles goed. Maar toch wel fijn dat het zo opgelost was.
Volgende dag niet veel gedaan. Even op strand geweest bij het hostel, veel geslapen en rustig aangedaan. Voelde me al steeds slechter worden, denk dat dat het moment was dat de koorts al mijn lichaam in kwam. Maar gelukkig was dit een prima hostel waar dit kon, en ik m’n eigen hoekje had waar ik soort van privé had. Dat was wel fijn.
Woensdag dus de boot weer terug genomen naar Georgetown. Gezellig met twee andere Engelse meiden vanuit het hostel. Afscheid genomen na aankomst omdat hun langer zouden blijven en ik in principe gisteren door zou gaan reizen naar Cameron Highland. Echter alles dus gecanceld, en nu zit ik in een mega suite van ongeveer 50 m2.Met keuken, twee tv’s (alleen maar Azië’s tv heb er weinig aan, maar toch haha) een zit hoekje met bank, eettafel, alles erop en eraan en dat voor €45 de nacht.Eventjes weer wederom rustig aandoen, ik weet dat mijn lichaam het nodig heeft. Maar voor mij gevoel sta ik nu wel een tijdje stil. Ben nu twee weken in Maleisië, en echt veel gezien heb ik nog niet. Voelt voor mij aan de ene kant een beetje verkeerd, maar aan de andere kant heb ik ook geen haast. Alleen ik wil zo graag... accepteren, accepteren. Na twee maanden reizen is mijn lichaam nog steeds niet gewend aan alle viezigheid en bacteriën die hier ronddwalen. En ik ben ook bang dat mijn lichaam de hygiëne ook nooit zal accepteren. Zolang ik mij maar goed, sterk en energierijk voel, dan ben ik al een gelukkig mens.
Morgen zal ik de knoop moeten door hakken en moeten beslissen of ik nog langer blijf, of dat ik m’n doorreis ga plannen voor komende zondag. Eerst even kijken hoe ik mij voel. We zullen het zien! Wordt vervolgd...
Reacties
Er zijn nog geen reacties geplaatst.
Volg Mijn Reis © 2024. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact