Tweet deze blogpost

Een van de tofste tours van Mn trip mogen maken, de Ha Giang loop tour.  Mn verhaal is een beetje te lang geworden, maar ik moet het delen met wat ik gezien heb. Al is het best lastig om het in woorden te vertellen! Veel lees plezier ;-)!

Ken je het verhaal, dat je na je laatste blogpost die avond zou vertrekken voor de Ha Giang loop tour? Nou die ging mooi niet door... Ik zat braaf te wachten tot ik mijn informatie zou krijgen en de bus mij zou ophalen. Maar last minute kreeg ik van de hostel eigenaar te horen dat het niet veilig genoeg was. De afgelopen dagen heeft de typhoon door het gebied heen geraast, overal rotsen en afgebroken wegen. Hij gaf mij de keuze om te gaan, maar zelf vond hij dat mijn veiligheid voor ging. En daar had hij een goed punt. Veiligheid voor alles en het plan was dat ik de volgende dag zou vertrekken. De storm was namelijk weer gaan liggen, wat tijd gaf aan de locals om alles te herstellen. Zo gezegd, zo gedaan, jongens, wat een toffe tour was dit!!! 

De volgende avond, zelfde tijdstip, zelfde locatie braaf aan het wachten, met jawel dit keer het antwoord dat het door ging! Yes!! Samen met een Engels setje, kon het avontuur beginnen. Eerst met de bus zn 7 uurtje rijden richting de plaats Ha Giang (Ha Giang is een provincie en de hoofdstad heeft de zelfde naam) Van een mini bus, halve wegen overgestapt naar een slaap bus. Dat was al een hele beleving opzicht. Je moet je voorstellen dat in zn slaap bus, drie rijen kent, met een boven en onder bedjes. Je benen en voeten liggen in een soort kuil, onder iemands hoofd. Het overlapt elkaar, zonder dat je uiteraard elkaar aanraakt. Ik kan je vertellen  Drama. Voor westerse mensen zoals ik lag ik bijna met Mn kont in die kuil, zo klein dat het was. Zitten was geen optie, omdat het echte ligt bedden zijn, die je niet kan verstellen. Kort om, mijn benen hingen over het bedje die voor mij was, die was tenslotte leeg. Maar ik heb geen oog dicht gedaan. 

Vervolgens werden we allemaal gedropt bij een busstation. Dit was zn rond een uurtje of drie in de nacht. Wij wisten van niks, want ons werd verteld dat we bij het hostel afgeleverd zouden worden. Na wat andere mensen te hebben gesproken, zijn we maar de taxi ingedoken en die heeft ons afgezet. Hier was het snel tanden poetsen en slapen want, ik had immers nog maar 3 uur slaap wat ik kon pakken voordat de wekker al weer ging.  Gelukkig prima geslapen, echt schoon was het allemaal niet. Maar ik voelde mij toch al vies, dus dit maakte niet heel erg veel verschil. 

Na het ontbijt leerde wij onze easy riders kennen. Waarvan 1 de leider was en Engels sprak. Had ik eventjes geluk dat dit mijn guide was. Eventjes voor alle duidelijkheid, we hebben de tour drie dagen gedaan met een easy rider, iemand die ons dus rijd en wij achterop zitten. 

Na wat helmpjes passen, onze bagage veilig stellen op de motor, kon het nu echt beginnen. In een woord wauw. Alleen maar bergen, verre uitkijken en gewoon prachtig. Eigenlijk heel moeilijk te omschrijven, zelfs de foto’s kunnen het niet evenaren. De wegen waren prima, op een obstakel na. Midden op een berg, was een grote ravage op de weg. Alles vol met stenen en bijna geen loop ruimte. Maar hoe we het ook wende of keerde we moesten er over heen. Voor onze easy riders heel normaal om met motor en al er over heen te rijden. Hen boeide het niks dat als je 1 fout zou maken, je zn 100 meter beneden zou liggen. Maar we hebben het overleefd, dit is avontuur zeggen we dan maar. Het had wel wat, en maakte het wel spannend. 
We zijn de eerste dag diverse keren gestopt bij mooie plekjes, en hebben we zn 200 km afgelegd. Een lekkere lunch gehad en savonds in de middle of nowhere  in een prima luxe hotel geslapen. Waar we eerst met zn alle zijn weze eten, en heel veeel hebben gedronken. Het is daar normaal om zn 6x een shotje rijstwijn achter over te slaan tijdens het diner. Ze noemen het rijstwijn, maar eigenlijk is het een hele sterke shot van likeur. Heel vies, heel sterk, maar door de ambiance met een aftel song maakte het leuk. Savonds vroeg na bed gegaan, gesloopt na alle indrukken en de korte nacht hiervoor. De alchohol maakte dat ik in een heerlijke roes was beland en lekker wat uurtjes heb kunnen maken. 

De volgende dag zijn we direct vertrokken na het ontbijt. Vandaag stond zn 120 km ons voor de boeg om te gaan rijden. Het uitzicht blijft adembenemend en stopt gewoon niet. Aantal jaar geleden hebben de locals de wegen gemaakt, alles puur met de hand en ze hebben er zn zes jaar overgedaan. En eerlijk is eerlijk, het zijn gewoon goeie wegen, van asfalt,  dat maakt het rijden nog enigszins comfortabel. Onder weg zijn we gestopt bij een meer waar we konden kajakken. Eerst moesten we een km naar beneden lopen, voordat we bij het meer aan konden komen. Eenmaal aangekomen bleken het geen kajakken te zijn maar pendelbootjes. De kans dat we dus in het water konden vallen was heel groot. Maar we zijn droog gebleven en we hebben genoten van het uitzicht. Langs een waterval geroeid en lekker wat gedobberd. Zo vredig en vol rust. En was niemand, alleen wij drieeen, heerlijk! 

De zelfde weg die we na beneden moesten lopen, hebben we helaas ook omhoog moeten lopen. In de volle zon, halve traptredes, het was verschrikkelijk. Mn lichaam had geen enkel druppeltje vocht meer, alles eruit gezweet. Eenmaal boven aangekomen, heerlijk verfrissend gedronken en afgekoeld. Ondertussen dacht is eventjes snel naar het toilet te gaan. Dit was bij een local in huis, moesten we eerst met een trap na benee, langs de koeien en de kippen. Door het huis  waar geen enkel raam of licht te zien was, om vervolgens weer een trap naar beneden te pakken en er alleen een betonnen gat was. Je begrijpt dat ik deze maar heb overgeslagen.

  Het was een bijzondere route om af te leggen. 
De reis ging verder en zijn we halve wegen weer ergens gaan lunchen. En na de lunch hebben we de mooiste wegen afgelegen. Kilometers ver uitzicht, maneuvreren tussen de koeien en de geiten. De zon die langszaam onderging achter de bergen, adembenemend mooi. Om daarna s avond aan te komen  bij onze homestay. We sliepen ergens boven in een schuur waar allemaal matrassen lagen, en vol zag van alle andere tourriders (het is een populaire plek om daar te overnachten als je de tour doet). Maar het geluk voor ons zat er in dat boven in de “slaapzaal” houten prive kamers waren en die voor ons bestemd waren. Yassss!! Op wat gebreken na, lees: geen raam in het kozijn en een vin die het niet deed, was het het een prima kamertje. Er was een muggen net, overleven zou ik wel.
 Heerlijk gedoucht in een prima badkamer, om daarna weer met zn alle in de kleermaker zit te gaan dineren. Ook hierbij kwam de rijstwijn om de hoek kijken, kwam de eigenaresse gezellig bij ons zitten. En hebben we na ons diner lekker geklets met een oud stelletje uit Australië. Prima geslapen,  en op wat respectloze mensen na die hard de kamer in komen lopen en herrie maken, was het aardig rustig. 

De volgende dag was onze final tour dag. De minste kilometers zouden we maken, al stond de teller nog steeds om zn 120 km. Eerst zijn we in de ochtend over de locale markt gelopen. Grappige dingentjes gezien, maar bij de verkoop van kippen en varkens ging het me echt te ver. Ze worden letterlijk voor je neus geslacht, en de geluiden die er van af komen, is hart verscheurend. Ik heb dat stukje markt maar overgeslagen. Na de markt was het tijd voor de waterval. Hier hebben we kunnen zwemmen in helderblauw ijskoud water, waar op 3 andere mensen na er niemand was. Wat een verfrissing was dit, heerlijk. Hierna ging onze rit verder zijn we gestopt voor de lunch om daarna onze laatste kilometers te maken. 

Rond 16 uur kwamen we weer aan bij ons hostel, en 10 minuten later zaten we alweer in onze bus, om een 7 uur durende rit weer te maken richting Hanoi. 

Ik heb drie geweldige, mooie dagen gehad. Zo veel moois gezien. Mensen die puur leven, geen elektriciteit, geen water, naakte kindjes die zich wassen bij watervallen. Zo vriendelijk en enthousiast. Ze weten half niet wat er nog meer is in Vietnam. Noem je een grote plaatsnaam, dan kijken ze je vreemd aan. Ze leven in hun eigen bubbel, en dat is mooi om te zien. Wat niet weet wat niet deert, zij zijn zo gelukkig met wat hen hebben. En als ik dat zo bekijk, gaat het daar puur om liefde en vriendschap. 

Het Engels koppeltje waarmee ik reisde waren super leuk. Spontaan, gezellig en zo lief! Hele leuke tijd met elkaar door gebracht.De dagen op de motor waren flink doorkomen, echt goed voor je achter werk is het niet. Zeker bij alle heuvels die je na benee gaat, je gebruikt al je spieren. En ik kan je vertellen, ik voel ze nog steeds. Het was een toffe tour, en ik zou het zo weer overdoen. Alleen dan met een dikke kussen op de zadel, hahah ;-).

Momenteel zit ik op een boot midden op het water van Ha Long Bai. Hoe dit avontuur eruit zie, vertel ik van de week. Dit zal dan Mn slot worden van Vietnam. De 19e vlieg ik richting Maleisië, Whooohooo!!