We zijn alweer vijf weken onderweg!
Geplaatst op 10 september 2019 om 11:42 uur
Jeetje jongens, wat gaat de tijd snel. Vandaag ben ik al weer vijf weken onderweg. Ik kan het zelf amper beseffen, alles vliegt voorbij. Maar dat is een goed teken, ik heb het naar mijn zin, ik geniet volop, drukke dagen, vandaag eindelijk weer is tijd voor een update!
De reis naar Ninh Binh heb ik overleefd. Het was een lange zit, maar zodra je op bestemming aankomt vergeet het het gauw. Veel regen onderweg gehad, wegen die volgelopen waren. Heel bizar wat het weer allemaal kan doen, maar ik vind het ook wel weer wat hebben. Ook daar geniet ik van, mensen noemen me gek, misschien ben ik dat ook wel een beetje :P.
Eenmaal aangekomen in Ninh Binh hadden we een super accommodatie. Een home stay met kleine bungalowtjes, een super lieve oprechte gastvrouw. Het jammere was dat we daar maar 1 nacht verbleven, ik had er zo nog 3 dagen kunnen verblijven. Veel hebben we die avond niet meer gedaan. Wat gegeten, rondje gelopen door het dorp en op tijd naar bed.
De volgende ochtend zouden we vertrekken alweer richting Hanoi, maar voordat we die kant op gingen, gingen we eerst nog een drie uur durende boot tripje maken.
Wat was het daar mooi zeg, en we hadden zon! Geen regendruppel gevoeld, zo fijn!
Veel verschillende kleuren water, een tempel die in the middele of no where langs aantal bergen en water lag. Tussen en door de grotten heen, aantal keren letterlijk moeten liggen in de boot, anders zou je hoofd flink kunnen bezeren. Heel fijn vond ik het niet, ik bedoel of ik nou door tunnels loop of dat ik liggend 500 meter op het water in een boot lig. Voor mij zit er niet heel veel verschil in, maar het was wel de moeite waard!
Na ons tripje gingen we verder richting Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Hier zou de tour van Stray beëindigen, alles wat we nu verder willen zien of doen is aan ons. We hebben in de avond nog gezellig met de groep gegeten, bij een beroemd lokaal tentje, waarbij ze alleen maar noodle soup met beef serveren. Bijzonder was het niet, lekker dat wel.
Hanoi is wederom drukke chaotische stad, met veel verkeer. Mara en ik verbleven drie nachten in een hotel, waar alles op een prima loopafstand te doen is. Om nou te zeggen of we veel bijzondere dingen hier gedaan hebben.. Nee niet echt. Wat bezienswaardig heden gezien, lokale markten bezocht, shoppingmalls, zwembad en gewoon lekker wat afgelopen door de straten. Het is gewoon een stad, als alle andere steden. Lekker druk, veel winkeltjes en lokale dingen. Voor mij niet heel bijzonder.
De tripjes daarin tegen die je vanuit hier kan boeken die zijn dan weer wel heel tof!
Zo zijn we afgelopen zondag ochtend 6:15 vertrokken richting Sapa. Een bus tour gehad van 5 uur in de meest luxe bus die je maar kon hebben. Luxe leren verstelbare stoelen, beeldschermen en alles erop en er aan. De gehele rit heb ik dan ook heeerlijk verder kunnen slapen.
Eenmaal aangekomen in Sapa town en ingecheckt in ons hotel, zijn we met een tourguide door aantal dorpjes gelopen. Veel lokale dames lopen hier nog in klederdracht, heel veel kleur, strikjes en met rieten manden op de rug. Deed mij een beetje denken aan de klederdracht van Peru, het had er wel wat van weg. We hadden een leuke tocht gemaakt, waarbij we eerst heeeel veel na beneden de berg af gingen, en vervolgens heeeel veel omhoog moesten lopen de berg op. Sapa is een bekent natuurgebied, wat alleen maar uit groen bestaat, met heel veel bergen. Het is zo ontzettend mooi, ik denk voor iedereen die in Vietnam is, wel een must is om er heen te gaan.
De volgende ochtend moesten we ons klaar maken een de hike. We zouden met z’n 12 KM afleggen in een tijdsbestek van ongeveer 3,5 uur. Toen we allemaal verzameld hadden en we naar buiten gingen vanuit het hotel, liepen er plotseling allemaal vrouwtjes met ons mee. We stonden er allemaal raar van te kijken, maar dachten dat ze misschien iets gingen doen onderweg. Liedje zingen, eten koken, optreden, werkelijk geen idee.
Maar al snel werd het ineens duidelijk, iedereen had namelijk zijn eigen persoonlijke begeleider.
Je moest het namelijk zo zien, de hike die we deden was niet zomaar een. Een kruip door sluipdoor route door alleen maar klei. Het had de nacht en de dag flink geregend, alles was zo glad en week. Af en toe heb ik mn hart vast moeten houden, want als ik naar beneden zou vallen, dan was het meteen 50 meter diep. De route ging voornamelijk na beneden, normaal je voet ergens neerzetten kon niet. Ik was blij dat ik een steun en toeverlaat had die je vastpakt op het moment dat het moet, je verteld waar je je voeten neer moet zetten en je tegen houd op het moment dat je bijna valt.
Al had ik soms wel eventjes mn twijfel, ik was de grootste van de groep met het kleinte vrouwtje. Af en toe heb ik zo hard in haar handen geknepen, zo zielig...
Echt schoon ben ik er niet vanaf gekomen, op paar momenten dat je denkt “aah dat red ik wel” redde ik het dus niet en zat je met je been weer ergens in vast. En bijna op het laatste moment, was ik geconcentreerd aan het kijken hoe andere mensen om me heen vielen, waardoor ik zelf ook erbij ging liggen... handig was het niet, grappig dat wel. Vies was ik toch al, maakte toch allemaal niet meer uit. Het was zo gaaf en tof om dit te doen, af en toe vergeet je eventjes om je heen te kijken hoe mooi het was. Het was een zware hike, waarbij op het end elke deel in mn kuit en enkel gevoelig was. Maar het was het waard, ik zou het zo weer doen.
De tour was iets langer uitgevallen dan gepland, we zouden namelijk na de lunch nog z’n 2 uur de tijd hebben om rustig te douchen en wat te chillen in het hotel. Om15 uur zou de bus weer vertrekken richting Hanoi, en wij kwamen, jawel precies 15 uur aan in het hotel. In vijf minuten heb ik al mn spullen moeten reorganiseren, snel droge en schone kleding aangetrokken.
Ik ben met een vies, bezweten maar vooral een stinkend lichaam de bus ingestapt... gelukkig niet ik alleen. Zielig voor de buschauffeur gezien in voorin zat, helaas het was niet anders haha. Was allang blij dat hij vijf minuten langer op ons had gewacht.
Rond half negen waren we weer aangekomen in Hanoi, hier heb ik afscheid genomen van Mara. Onze wegen scheiden hier gezien we allebei andere dingen gaan doen.
Of ik het heel jammer vind? Nee niet echt. Ik denk dat het precies goed was. We hebben een leuke tijd gehad, maar we verschillen veel van elkaar. Allebei een sterke eigen mening en dat wilt nog wel eens botsen. Voor mij is het prima zo, en kan weer lekker mn eigen gang gaan zonder rekening te houden met een ander.
Vandaag lekker rustig aan gedaan, ik vertrek namelijk zo richting Ha Giang. Hier ga ik een motorbike tour doen van 3 dagen. Ha Giang is nog niet zo heel toeristische en veel toeristen kennen dit nog niet. Het schijnt nog beter, en mooier te zijn dan Sapa, ik ben benieuwd. Heel veel zin in! Zo nog ff douchen, spullen inpakken en dan wachten op de nachtbus. Dan komen we daar z’n rond 3 uur in de ochtend aan, daar nog eventjes verder slapen in de accomodatie, en dan gaat de tour beginnen!
Tot de volgende x, See ya!
Reacties
|
Mama |
|
Lia |
|
Joop |
Volg Mijn Reis © 2025. Alle rechten voorbehouden.
Algemene Voorwaarden | Linkpartners | Contact