Het leren van de Chinese taal
Geplaatst
op 14 januari 2020 om 15:39 uur
Voor een periode van ongeveer drie maanden woon en werk ik nu in China (Guiyang). Langzaam aan begint het steeds normaler te worden om de Chinese taal overal om mij heen te horen en te zien. De karakters beginnen langzaam te veranderen van chaotische abstracte strepen, naar een puzzel die ik stukje bij beetje begin te ontcijferen. Elke keer wanneer ik een karakter herken of een woord uit een gesprek opvang die ik begrijp, maak ik een klein sprongetje van binnen.
Een taxi nemen in China is heel normaal. Je betaalt namelijk ongeveer 10 yuan per rit en dat is ongeveer 1,30 in euro’s. Een busritje is gemiddeld 2 yuan maar dan moet je wel geduld hebben want je weet eigenlijk nooit precies wanneer jouw bus arriveert of aankomt.
De taxi’s zijn donker groen en als het bordje boven op de taxi geel is gekleurd betekent dat dat hij beschikbaar is. Mijn ogen zijn inmiddels getraind op deze gele bordjes. Overal door de hele stad rijden er heel veel taxi’s, dus het is gemakkelijk om er snel een te bemachtigen.
De taxi chauffeurs van Guiyang zijn een van mijn belangrijkste leraren op het gebied van de Chinese taal. Ik gebruik graag elk ritje om zoveel mogelijk Chinees te spreken en te kijken of ze mij verstaan.
Het valt mij op dat de mensen hier zo open en lief zijn dat ik inmiddels niet meer bang ben om mijn Chinees uit te proberen met ze.
Ik heb bijna altijd het zelfde gesprekje met de de taxi chauffeurs. Maar dat weten zij gelukkig niet.
Van te voren weet ik dat er een punt komt in het gesprek dat ik niet meer verder kan praten. Dan zijn mijn geleerde woorden en zinnen op. Maar bij elk gesprekje verschuift dat moment zich een klein stukje en ben ik weer een woordje verder.
Zo gaat het gemiddelde gesprekje er meestal aan toe: (in de meeste gevallen zijn het mannen, af en toe praat ik met een vrouwelijke taxi chauffeur).
Lin: ni hao
Taxi chauffeur: ni hao
Taxi chauffeur: waar moet je heen?
Lin: *wijst locatie aan op de Chinese I maps app.
Taxi chauffeur: *fronst wenkbrauwen, gebaart dat ik gewoon de app moet starten en dat hij de stem van de app wel volgt.
Lin: dui buqi, wo xue zhongwen. (neem mij niet kwalijk, Ik leer chinees).
Taxi chauffeur: ni xue zhongwen (oh jij leert chinees!)
Lin: wo shi helanren (ik ben Nederlands), wo baba shi zhongguoren (mijn vader is Chinees) , wo mama shi helanren (mijn moeder is Nederlands).
Taxi chauffeur: Oooh! Hahaha! Wo zhidao (oooooh haha dat ken!).
Lin: wo xue zhongwan san ge yue (ik leer drie maanden chinees – dat is niet helemaal waar want in Nederland volgde ik al wat lessen, maar ach).
Taxi chauffeur: hen hao! (heel goed!)
Lin: xiexie (dankje!)
Lin: ni xihuan guiyang ma? (vind jij guiyang leuk?)
Taxi Chauffeur: dui, wo xihuan guiyang (ja, ik vind guiyang leuk).
Lin: wo ye xihuan guiyang, wo xihuan guiyang haizi, hen ke ai (ik ook! Ik houd van Chinese kinderen, die zijn heel schattig).
Daarna vertel ik dat ik in Guiyang woon en dat ik docent ben. Dan vraag ik of hij kinderen heeft (ik weet dat dit nogal een persoonlijke vraag is, maar deze zin zit nou eenmaal in mijn repertoire) hoeveel dan en hoe oud die dan zijn. Ik vraag of hij Engels kan begrijpen (meestal niet). Ik vraag nog even zijn naam die ik dan herhaal en die ik daarna weer vergeet. Ik vraag of hij zijn baan leuk vind (3 op de 10 zegt ja en de rest zegt nee). Daarna houdt het gesprek meestal op met ‘duibuqi, wo tian bu dong’. ‘Sorry, ik begrijp het niet meer’.
‘Mei shi, mei shi’ (geeft niets, geeft niets) zegt de taxi chauffeur dan.
Er ontstaat dan meestal een stilte.
Een gemoedelijke stilte.
De stilte die je kan hebben met goede vrienden.
Dat je naast elkaar zit in de trein en zonder dat je het door hebt al een uur geen woord hebt uitgewisseld met elkaar.
Op zo’n moment overvalt mij vaak een dankbaar gevoel en stiekem bedank ik dan de taxi chauffeur voor weer een gratis Chinese les.
Ik tuur dan vaak naar buiten waar ik allerlei Chinese mensen zie eten, winkelen, praten, muziek maken, Mahjong zie spelen en droom dan over het moment dat ik met iedereen hier een gesprek zou kunnen aanknopen over hun leven hier. Over het moment dat het gesprek met de taxi chauffeurs begint met het delen van mijn locatie en eindigt met de vraag; maar wat beweegt jou eigenlijk elke dag?
Ooit zal die dag komen.
Tot die tijd zal ik stapje voor stapje deze puzzel ontcijferen waarin een wonderlijke wereld verscholen ligt. De wereld van de onderliggende wijsheid van de karakters. De wereld die het zelfde (spreek) woord TA voor zowel man als vrouw gebruikt. De wereld die het karakter XI overal ophangt wanneer men gaat trouwen en waarbij het de traditie is dat de oudste vrouw van het gezin haar levenslessen door geeft aan de bruid. De wereld die standaard vraagt of je La Jiao (pittige peper) bij het eten wilt, de wereld waar nog zoveel in te ontdekken valt…
Lin Wu Adams
Reacties
hanneke en jan
Geplaatst op 19 januari 2020 om 14:28 uur
we volgen je beevenissen, mooi opgeschrevenm toch nie altijd makkelijk, komen de chinese kruidenmedicijnen ook een keer aan de orde?
|
Jaina
Geplaatst op 17 januari 2020 om 15:24 uur
Geweldig weer!!! Wat schrijf je mooi <3 en wat een bijzondere en verwonderende wereld waar jij je in bevindt. Heel veel liefs!
|
Janine
Geplaatst op 16 januari 2020 om 18:57 uur
Zo mooi om te lezen! Xiexie ????
|
Emmy
Geplaatst op 15 januari 2020 om 13:39 uur
Ha Lin, xiexie voor je mooie verhaal. Ben blij dat je het daar naar je zin hebt. Ni chi fan le ma? Groetjes, emmy
|
Wim
Geplaatst op 14 januari 2020 om 21:48 uur
Dag Lin,
Ik heb genoten van wat je schrijft. Heerlijk, jouw verhaal. Ik zie je over een jaar helemaal Chinees spreken.
Hartelijke groet,
Wim
|