Dans in Guiyang
Geplaatst
op 07 november 2019 om 05:51 uur
Dans in Guiyang
Het is acht uur in de avond, het is donker maar de straat wordt verlicht met lantaarnpalen en de eettentjes die langs de weg staan. Na een werkdag waarin ik les heb gegeven aan Chinese kinderen loop ik moe maar voldaan naar huis. De weg naar huis is een kleine dertig minuten lopen met een mooie route langs de rivier. Het wordt hier toch inmiddels ook wel wat kouder en ik heb een dikke trui aan als ik naar huis loop. Ik geniet graag van de mensen die ik onderweg tegenkom. Oude stelletjes, jonge dames met lange laarzen en korte rokjes, sportieve heren die aan het hardlopen zijn en vooral heel veel oma’s die baby’s op hun rug sjouwen. Één echte fashion trend heb ik nog niet echt kunnen ontdekken. Het zijn vooral nep merken die ik overal zie, veel trainingsjackjes in felle kleuren en hele dikke pyjama’s. Ze zijn hier dol op kleine ras hondjes die in de winter jasjes en schoentjes aan krijgen. Het lijkt een soort status symbool te zijn.
Soms staren mensen mij aan en zie ik hun verwarde blik. ‘Waar komt zij vandaan?’ zie ik ze denken. Sommige mensen valt het volgens mij niet zo op en zien mij aan als volwaardige Chinees. Maar dan wel ergens afkomstig uit het Noorden waar de vrouwen langer zijn. Ik voel mij vaak wel een beetje groot en grof gebouwd hier. De meiden zijn vaak klein en tenger. Hoe schattiger hoe aantrekkelijker. Ik ben niet zo graag heel schattig merk ik.
Bij de rivier is ook een parkje, met stenen weggetjes en kleine pleintjes. Op die pleintjes staan vaak rode sporttoestellen (voor buiten gebruik) die vooral ouderen veel gebruiken in de ochtend. S ’avonds wordt het grootste pleintje in gebruik genomen door twee heren die mond harmonica beoefenen (althans zo klinkt het). Ze zetten dan een echt bureautje neer met een bureau lampje om het bladmuziek te lezen. Wat mij opvalt is dat het geen vast ritme heeft zoals ik gewend ben met de meeste muziek die ik beluister. Het is een speels toch ergens associatieve wals muziekje. Ik wil er springerig op dansen.
Op elke hoek van de straat tussen acht en tien uur s ’avonds hoor je een geluidsbox met kei harde muziek. De muziek varieert van keiharde bas muziek tot aan sierlijke klassiek Chinese viool muziek. Dat de box van matige kwaliteit is en je vooral gekraak hoort lijkt niet zoveel uit te maken. Bij die geluidsbox zie je vaak een groep dansende mensen (zo ongeveer tussen de tien en twintig mensen). Als je dichterbij loopt zie je dat het vooral middelbare vrouwen zijn die zich aan het eind van de werkdag verzamelen om samen te dansen. Af en toe bespeur je er een wat jongere vrouw tussen en een wat ongemakkelijke man. Vaak is er één vrouw die de leiding neemt en de groep volgt de bewegingen van de wat meer getrainde danseres.
Het zijn dansen die zich elke dag herhalen dus de meeste kunnen al zonder het voorbeeld vrij uit bewegen. Elke keer wanneer ik langs deze dansende groepen loop is het alsof een magneet mij naar ze toe trekt en voor dat ik het weet sta ik tussen de groepen vrouwen mee te deinen. (Iedereen kan altijd gratis mee dansen).
Één groep in het bijzonder raakte mij. Het was een groep die oude klassieke Chinese dansen uitvoerden. Dat kon ik horen aan de rustigere muziek en de mooie vrouwelijke hoge stem die uit de box kwam. (De moderne ‘boom boom’ muziek trekt mij niet zo. Dat vind ik meer op Chinese Zumba lijken. Waar ik niks op tegen heb maar dat ken ik eigenlijk al wel).
Dit keer deden we sierlijke bewegingen met veel rustige draaien. Met licht gebogen knieën en gestrekte vingertoppen probeerde ik de vrouwen te volgen. Wat me opviel is dat ik mij tijdens de dans een ‘schone dame’ voelde, elegant en krachtig.
Op het moment dat ik op ging in de gelijkwaardige beweging van deze groep vrouwen voelde ik mij geheel opgenomen in China. Ik was even niet meer de ‘undercover Chinees Nederlander’ maar ik voelde hoe de gedeelde geschiedenis van het land zich via de bewegingen door ons heen manifesteerde.
Dat na zo’n elegante dans een dans met wat lompere sprongen volgde, vond ik ook erg prettig.
Dat bracht mij weer wat dichter bij mijn favoriete techno feestjes in Nijmegen.
Dat het een moment met alleen vrouwen was maakte een energie los die ik moeilijk kan omschrijven.. het is alsof we zonder woorden af konden stemmen op een vergeten kracht. Het was alsof we daar stonden te dansen en onbewust (bewust) vroegen om letterlijke ruimte, trots zijn op wie we waren en dat durfde te laten zien.
Het idee dat overal in China elke avond wordt gedanst raakt mij..
Het is een verbinding waar geen woorden voor nodig zijn.
Toen ik vorig jaar in Tibet mee danste met de gemeenschap op een groot plein in Shangri-la en de bewegingen van ‘het zaaien op het land’ mocht leren. Voelde ik hoe je via beweging bewust kunt worden van je eigen geschiedenis en je voor ouders..
Het was alsof ik de dansen al kende..
Met tranen in mijn ogen van blijdschap stond ik als een blije kikker tussen de Tibetanen die het als vanzelfsprekend vonden daar elke avond te staan..
Zou het daarom zo zijn dat deze mensen elke avond bij elkaar komen?
Om zich weer even verbonden te voelen met elkaar en met hun geschiedenis?
Om onze vergeten kracht te laten zien?
Of is het gewoon een lekkere uitlaatklep na een dag op het kantoor?
Stel je voor dat we dit in Den Haag zouden hebben. Zie je Rutten met Klaver even dansen tussen acht en tien uur na een heftig debat. Daarna zit Den Haag bij een thee huisje een thee ceremonie te doen.
Wilders en Pechtold oefenen nog wat mond harmonica tot in de late uurtjes.
Hoe zou de volgende ochtend er dan uitzien?
Tot zover maar weer!
Met liefde
Lin Wu
Reacties
Aixia Li
Geplaatst op 11 november 2019 om 11:16 uur
Hey, Lin, well writing and keep up the great work. I can see the life in Guiyang through your story. By the way, I think keeping fit and healthy is one of the main reasons for the Chinese aunties to dance on the square. My mom is one of them..haha!
Look forward to your next post, Lin!
|
Aixia Li
Geplaatst op 11 november 2019 om 11:16 uur
Hey, Lin, well writing and keep up the great work. I can see the life in Guiyang through your story. By the way, I think keeping fit and healthy is one of the main reasons for the Chinese aunties to dance on the square. My mom is one of them..haha!
Look forward to your next post, Lin!
|
Aixia Li
Geplaatst op 11 november 2019 om 09:54 uur
Hey, Lin, well writing and keep up the great work. I can see the life in Guiyang through your story. By the way, I think keeping fit and healthy is one of the main reasons for the Chinese aunties to dance on the square. My mom is one of them..haha!
Look forward to your next post, Lin!
|
Annemarie
Geplaatst op 10 november 2019 om 15:16 uur
Ha Lin, wat neem je me mee! Ik krijg er heimwee van! Wat mooi om zo opgenomen te worden in de hele geschiedenis door dans met deze vrouwen! De dans van de politici zie ik vóór me. Ik ben aan het lezen over de godin Saraswati. Eerst een riviergodin, nu godin van muziek, kunst, spraak, kennis, creativiteit. Je hele tekst getuigt ervan! Je stroomt mee, geeft krachtige en prachtige woorden aan wat je ervaart en neemt ons weer mee! Dank je Veel liefs, Annemarie
|
Gregor
Geplaatst op 09 november 2019 om 12:46 uur
Hee Lin, wat heb je weer een mooi verhaal te vertellen, de sfeer van de avond rituelen met de dans dat weet je goed over te brengen.
|
Marlou
Geplaatst op 08 november 2019 om 08:54 uur
Er stonden heel eenvoudig :-) sterretjes voor en na eenvoud l, daar maakt hij nu een ? Van. Prachtig, verzamelen en dansen, iedere dag. X
|
Marlou
Geplaatst op 08 november 2019 om 08:51 uur
?eenvoud?
|
Myra
Geplaatst op 08 november 2019 om 07:47 uur
ha lieve Lin!
Tijdens mijn ontbijtje zit ik je ontzettend leuke verhaal te lezen En ik ben erbij. Ik hoor je stem vertellen en ik ga even in je film mee: de lantaarns langs de straten, de dansende vrouwen, je bijzondere observaties over hoe samen dansen ons weer verbindt met onze geschiedenis en onze kracht. Ik kan wel huilen als ik dat lees. Wat zijn we hier ver van verwijderd geraakt! En wat een fantastisch beeld: de mannen in Den Haag die samen dansen na een debat! Of voor een debat? Dat zou het debat zeker veranderen! Dag lieve Lin, dank voor je blijmakende verhalen! Ik geniet ervan! Veel liefs myra
|